จอมนักรบอหังการ นิยาย บท 376

เย่อู๋เทียนทานซุปบะหมี่ที่เสิ่นรั่วชิงทำให้เขาเสร็จ

ข้างนอก เป็นเวลากลางคืนแล้ว

ฝน ก็หยุดตกแล้ว

เดิมทีเย่อู๋เทียนต้องการเปลี่ยนชุดใหม่ค่อยไปที่เขาว่อหลง

แต่คิดดูแล้ว

คืนนี้ ต้องนองเลือด

ถ้าเกิดแปดเปื้อนบนเสื้อผ้า……..

เสื้อผ้า ก็ยังต้องเปลี่ยนอยู่ดี ดังนั้น ก็เลยไม่ได้ใส่ชุดใหม่

ก็นำพาหานตี้ซือ มุ่งหน้าไปที่เขาว่อหลงแบบนี้

ในเวลาเดียวกัน

ฝนที่เขาว่อหลงก็หยุดตกเช่นกัน

บนท้องฟ้า มีพระจันทร์สว่างไสวอยู่เหนือศีรษะ และมีดวงดาวมากมาย

สายลมแผ่วเบา ค่อนข้างหนาวเย็น พัดพาทุกสิ่งในเขาว่อหลง

ท่วงทำนองที่มีฝนตกหนาวเย็น

ข้างล่างเขา

มีซุ้มประตูทำด้วยหินอ่อนสีขาว

ด้านบนมีสองตัวอักษรใหญ่ที่มีชีวิตชีวาทรงพลัง

ว่อหลง!

ในเวลานี้

กำลังมีรถคันหรูคันแล้วคันเล่า ผ่านซุ้มประตูแห่งนี้

ภายในรถคันหรูทุกคัน

ผู้ที่นั่งอยู่ ล้วนเป็นลูกหลานของตระกูลหานเผ่าโบราณ

คนหนุ่มสาวบางคนในรถนั้น ในแง่ของความแข็งแกร่งเพียงอย่างเดียว ถึงขนาดดีกว่าหานปู้กาง!

อย่างไรก็ตาม กลับเพราะว่าไม่ใช่สายเลือดโดยตรงของตระกูลหานเผ่าโบราณ

หายากที่จะได้เป็นที่รักของหานจื่อฉี

ตอนนี้ ก็มีชายคนหนึ่งที่ดูเหมือนหานปู้กาง กำลังขับรถไปด้วย และพูดพึมพำไปด้วย

“ครึ่งปีก่อน ไปที่สำนักงานใหญ่นิกายเทียนอิง และได้รับคำชี้แนะจากผู้นำนิกายเทียนอิงถึงตอนนี้ สามารถที่จะอยู่ภายในร้อยกระบวนท่า ฆ่าหานปู้กางได้ แต่ผู้นำ ยังมองว่าฉันเป็นลูกชายที่ถูกทอดทิ้ง เสียใจนะ!”

คนที่นั่งอยู่ข้างกายของชายหนุ่มคนนี้ คือหญิงสาวสวยคนหนึ่ง

หญิงสาวได้ยินคำพูดนี้ของชายหนุ่ม ยิ้มอย่างขมขื่น

“ฉันก็เหมือนกัน การประลองภายในตระกูลเมื่อสามปีก่อน ฉันเอาชนะหานปู้กางด้วยครึ่งกระบวนท่า หลังจากนั้นล่ะ? นายเดาดูว่าเป็นยังไง? ยังถูกผู้นำเฆี่ยนตีไม่ใช่เหรอ”

ชายหนุ่มเลิกคิ้วขึ้น มองดูหญิงสาวแวบหนึ่ง แทนที่จะแสดงความสงสาร กลับค่อนข้างมีความสุขบนความทุกข์ของคนอื่น

“งั้นเธอก็สมควรที่จะสมคบกับหานปู้กาง ให้เขาด่าหานจื่อฉี !”

สีหน้าของหญิงสาวเย็นชาในทันที และทำเสียงฟึดฟัด

“สมคบกับหานปู้กาง? เขาคู่ควรเหรอ?”

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ หญิงสาวมองดูนิ้วมือของตัวเอง และพูดพึมพำกับตัวเอง

“แทนที่จะสมคบกับหานปู้กาง ฉันสู้ไปสมคบกับไอ้ลูกนอกสมรสเย่อู๋เทียนนั้นดีกว่า ได้ยินว่า หลายวันก่อน อยู่สมาคมเทียนอิง ไอ้เศษสวะหานปู้กางถูกเย่อู๋เทียนทำให้หวาดกลัวเป็นอย่างมาก!”

ชายหนุ่มยิ้มอย่างเย็นชา

“เย่อู๋เทียน ตายแล้ว”

สีหน้าของหญิงสาวเปลี่ยนไป และถามอย่างรวดเร็ว

“ใครฆ่า?”

ชายหนุ่มยักไหล่

“ยังเป็นใครไปได้? ผู้นำนะสิ อ้อ ไม่ถูกสิ หานจื่อคุน  ไอ้หมาแก่ข้างกายของผู้นำ!”

หญิงสาวได้ยินคำพูดนี้ เงียบลงมาอย่างกะทันหัน หลังจากผ่านไปครึ่งนาที ถึงได้พูดด้วยสีหน้าเย็นชา

“น่าเสียดาย”

ชายหนุ่มหัวเราะหึ

“หานปู้กาง นั่นเป็นลูกชายสุดที่รักของผู้นำพวกเราเลยนะ ถูกเย่อู๋เทียนทำให้กลัวแล้วสูญเสียความตั้งใจที่จะฝึกวิทยายุทธ เย่อู๋เทียนไม่ถูกฆ่า ยังจะมีใครถูกฆ่า?”

จู่ๆหญิงสาวก็ถามขึ้นมา

“ไอ้แก่นั้นเรียกพวกเรากลับมาเร่งด่วน จะทำอะไร?”

ชายหนุ่มครุ่นคิดแล้วพูด

“เรื่องดี ได้ยินมาว่าไอ้แก่นั้นขโมยสมบัติอย่างหนึ่ง จากคฤหาสน์เมื่อก่อนนี้ของไอ้ลูกนอกสมรสเย่อู๋เทียน ไหมทองหนอนฟ้า ผืนใหญ่มากเลยนะ ว่ากันว่าสามารถตัดเป็นเสื้อผ้าล้ำค่าได้สามชุด!”

สีหน้าของหญิงสาวเปลี่ยนไปอย่างมากอีกครั้ง

โพล่งออกมา

“ไหมทองหนอนฟ้า?”