จอมนักรบอหังการ นิยาย บท 395

พูดทั้งหมดนี้จบ หานจื่อเซียนก็ทนกับความทรมานจากภายในร่างกายไม่ไหวอีกต่อไป！

นัยน์ตาเรียวเล็กทั้งคู่ ค่อย ๆ ปิดลง

เห็นได้ชัดเจน หล่อน มีชีวิตแขวนแค่บนเส้นด้าย

สัญญาณชีพของหล่อน ถึงขีดที่จะขาดแล้ว！

อวัยวะภายในที่สำคัญ ๆ ก็มีการแปรสภาพฉีกขาดในระดับต่างกัน！

เหตุการณ์ที่เกิดให้เห็นกับตานี้

ทำให้เสิ่นรั่วชิงตกใจตื่นกลัวอย่างหนัก！

หญิงในชุดเสื้อคลุมสีดำนี้ จะเป็นใครกันแน่？

แล้วทำไมหล่อนรู้จักสามีของตัวเธอเอง？

อีกอย่าง.....

หล่อนทำไมถึงได้จู่ ๆ พูดถึงผู้หญิงคนที่ชื่อกัวเถาจือ？

กัวเถาจือ ตอนที่เธอเองอยู่ที่เมืองเจียงไห่ ก็ได้ยินมีพูดกันถึงอยู่

และคนที่เอ่ยถึงชื่อกัวเถาจือนี้ ก็คือเพชฌฆาตเจียงคนที่แพ้ไปกับมือสามีหล่อนนี่เอง！

แต่ว่า

เวลานาทีนี้

เสิ่นรั่วชิงไม่มีเวลาพอที่จะมาคิดอะไรมากแล้ว！

ที่เห็นคือหานจื่อเซียนดูเหมือนสัญญาณชีพจะไม่มีแล้ว จึงรีบตรวจชีพจรของหล่อน

ยังดี

สัญญาณชีพแม้จะดูอ่อนมาก

แต่

คนยังมีชีวิตอยู่

เสิ่นรั่วชิงรีบจัดการนำเอาหานจื่อเซียนเข้าไปในห้อง

หลังจากนั้น......

เสิ่นรั่วชิงทำตามวิชาพลังแก่นม่วงที่เย่อู๋เทียนสอนมาเมื่อก่อนหน้านี้ รีบนำเอาชี่แท้ในร่าง ส่งเข้าไปในตัวของหานจื่อเซียน

แต่ทว่า ไม่ว่าเสิ่นรั่วชิงจะใช้ความพยายามอยู่เท่าไหร่

หานจื่อเซียนก็ยังคงมีลมปราณที่อ่อนล้า ไม่มีทีท่าจะดีขึ้นเลย

เสิ่นรั่วชิงยังปักใจรู้สึกว่า ผู้หญิงชุดเสื้อคลุมยาวสีดำคนนี้ กับสามีของตน จะต้องมีความผูกพันอย่างไม่ธรรมดา！

และแล้ว หลังจากการทำการรักษาแล้วไม่เป็นผล.....

เสิ่นรั่วชิงจึงรีบโทรศัพท์ไปให้เย่อู๋เทียนทันที

พูดไปอย่างร้อนรนว่า

“ที่รัก คุณรีบกลับบ้านด่วน ที่บ้านเกิดเรื่อง！”

ขณะนั้น เย่อู๋เทียนกำลังอยู่ที่บ้านเฉิงโม่หนง พอได้ยินคำพูดของเสิ่นรั่วชิง คิ้วขมวดย่นขึ้นมา

อารมณ์ตื่นใจเกิดขึ้นทันที รีบถามสวนไปทันทีว่า

“เกิดอะไรขึ้น？”

เสิ่นรั่วชิงชี้แจงกลับอย่างทันที

“คืออย่างนี้ จู่ ๆ ที่บ้านมีผู้หญิงคนหนึ่งมาที่บ้าน หล่อนบาดเจ็บภายในสาหัสมาก คำแรกหลังจากประตูเปิดจากที่หล่อนเคาะเรียกแล้วก็คือให้คุณรีบหนี เหมือนกัยจะบอกให้คุณรีบหนีให้พ้นจากตี้ตู หล่อนยังบอกว่า กัวเถาจือกำลังตามล่าคุณอยู่！”

เย่อู๋เทียนขยับหรี่ตาทั้งคู่ รีบถามสวนไปว่า

“คุณหละ？คุณไม่เป็นไรนะ？”

เสิ่นรั่วชิงรีบตอบกลับทันที

“ฉันไม่มีอะไร คุณรีบกลับมาด่วนเลยนะ ชีวิตคนสำคัญที่สุดนะ！”

เย่อู๋เทียนก็ตอบกลับทันที

“ได้ ผมจะกลับเดี๋ยวนี้”

ตัดสายโทรศัพท์ เย่อู๋เทียนบอกกับเฉินโม่หนงที่อยู่ข้าง ๆ

“ที่บ้านเกิดเรื่อง ฉันต้องรีบกลับด่วน”

เฉินโม่หนงอารมณ์เริ่มสงบลงแล้ว หล่อนในขณะนั้น ยังคิดว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นกับเสิ่นรั่วชิง รีบสำทับไปว่า

“งั้นฉันขับรถไปส่ง”

เย่อู๋เทียนลุกยืนขึ้นพูดไปว่า

“ไม่ต้องนะ เธอต้องอยู่บ้านพักผ่อนให้สบาย ”

พูดจบ เย่อู๋เทียนเดินไปที่หน้าประตูอย่างเร่งรีบ

และในขณะที่เย่อู๋เทียนเปิดประตูออกในพริบตานั้น

เย่อู๋เทียน หายไปจากจุดเดิม

เฉินโม่หนงถึงแม้เคยเห็นความเก่งกาจของเย่อู๋เทียนแล้ว

แต่ เห็นเย่อู๋เทียนหายวับไปกับตาแบบนี้ ในความรู้สึก เกิดกระแสคลื่นกระหน่ำมาอีกครั้ง！

ในขณะเดียวกันนั้น

เส้นทางการบินจากเจียงหนานมาตี้ตู

เครื่องบินส่วนตัวลำหนึ่ง ใช้ความเร็วกับการบินอย่างนิ่มนวล

บนเครื่องบิน

นอกจากนักบินแล้ว

ในห้องผู้โดยสาร มีเพียงหนึ่งชายกับหนึ่งหญิง

ดูจากการแต่งกายของพวกเขา ไม่เหมือนผู้ที่ใช้ชีวิตในเมืองอย่างปกติทั่วไป

การแต่งตัวของพวกเขา โบราณอย่างคลาสสิก

คนผู้หญิงนั้น ใส่ชุดกี่เพ้ายาวสีชมพูสไตล์นิวลุค หน้าตาสวยเสน่ห์ รูปร่างยอดเยี่ยม

ดูจากลักษณะ อายุคงอยู่ที่สามสิบกว่า ก็ในระหว่างเส้นผมดำขลับตรงจอน ดันมีผมหงอกให้เห็นอยู่ได้บางเส้น

สรุปโดยรวมแล้ว อายุของหล่อนน่าจะไม่น้อยอยู่

ที่จะต้องพูดถึงก็คือ ดูลักษณะหน้าตา กลับให้รู้สึกมีส่วนละม้ายกับเฉินโม่หนง

เธอคนนี้ ชื่อกัวจื่อจู๋ เป็นน้องสาวของกัวเถาจือ

ผู้ที่ทำให้หานจื่อเซียนบาดเจ็บสาหัส ก็คือหล่อน！

ผู้ชายที่นั่งอยู่ตรงข้ามหล่อนนั้น

หล่อเหลาเป็นอย่างมาก

อายุอานามไม่น่าจะมาก คงจะอยู่ที่ยี่สิบต้น ๆ

อย่างน้อย ก็ดูจากหน้าตาภายนอก

เป็นอย่างนี้

ผู้ชายคนนี้ เขาชื่อหลี่หานหู

เช่นเดียวกับเพชฌฆาตเจียง ต่างก็เป็นลูกชายของกัวเถาจือ

เพียงแต่ว่า........

ว่ากันที่ระดับขั้นวิทยายุทธของ หลี่หานหู เทียบกับเพชฌฆาตเจียง แล้ว จะสูงกว่าอีกหลายเท่า

กัวจื่อจู๋ตอนที่ทำร้ายหานจื่อเซียนถึงบาดเจ็บสาหัสที่เจียงหนานนั้น

หลี่หานหู ก็คือคนที่ปาอาวุธลับใส่จุดสำคัญของหานจื่อเซียน！

ไม่งั้นแล้ว.......

หานจื่อเซียน ไม่มีทางที่จะได้รับบาดเจ็บถึงขนาดชีวิตเหลือแค่แขวนอยู่กับเส้นด้าย！

ขณะนี้ หลี่หานหูมือถือผ้าผืนหนึ่ง บรรจงเช็ดเข็มที่เรียงเป็นตับข้างหน้า

นั่นไม่ใช่เข็มเงินที่ใช้ช่วยรักษาคนนะ

แต่เป็นเข็มเงินที่ใช้สำหรับสังหารชีวิตคน

เข็มเงินเป็นตับนี้ ในวงการวิทยายุทธ มีชื่อที่โด่งดังว่า

พิษภูต！

ไม่ว่าร่างปุถุชนคนไหนโดนเข็มนี้เข้า

มีชีวิตไม่เกินสามวัน！

อีกทั้งภายในสามวันนี้ เส้นประสาทชีพจรทั่วทั้งตัว ต่างก็จะเน่าแล้วก็ขาดไป

ถึงสุดท้าย

คนที่โดนเข็มนี้ จะกลายเป็นแบบว่าคนก็ไม่ใช่คนผีก็ไม่ใช่ผี！

จะเป็นเหมือนกับว่าถูกมดปลวกพิษรุมตอมกัดทั่วทั้งตัว！

วันแรก

เขียวช้ำไปทั้งตัว

วันที่สอง

ดำคล้ำไปทั้งตัว

วันที่สาม

ทั้งตัวจากหัวถึงตีน เต็มไปด้วยแผลพุพองเน่าไปทั่ว

สยดสยองขนาดทนดูกันไม่ได้！

หลังจากหลี่หานหูจัดการเช็ดเข็มทั้งตับที่อยู่ข้างหน้าจนหมดแล้ว

ก็หยิบเอากระปุกกระเบื้องเคลือบที่ในนั้นมีของเหลวสีเขียวอยู่ครึ่งกระปุก

หลังจากนั้น.....

หลี่หานหูจัดการเอาเข็มเงินตับนั้น ใส่ลงไปในกระปุกเคลือบนั้นทั้งหมด

ใส่ลงไปพลาง ยังส่งเสียงหัวเราะออกมาเบา ๆ

“หานจื่อเซียน นอกจากถูกท่านซัดไปสามหมัดแล้ว ยังโดนเข็มเงินของฉันเล่นงานเข้าไปด้วย！”

“และ เข็มเงินสิบสองเล่มที่เข้าไปในร่างกาย แยกซัดเข้าไปที่จุดเทียนฉือ จื่อกง ไน่กวน......ที่เป็นจุดสำคัญต่าง ๆ”

“พระเซียนเทพอะไรก็ยากที่จะช่วยได้แล้ว！”

“ฉะนั้น ท่านทำไมยังจะไปตี้ตู เพื่อตามดูหล่อนอีก？”

“ถอยก้าวมาอีกเรื่องหนึ่ง ท่านแน่ใจจริง ๆ หรือ หล่อน หานจื่อเซียนนั่น จะไปตี้ตูแน่？”

ฟังคำพูดนี้ของหลี่หานหูแล้ว

กัวจื่อจู๋ที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามเขา นัยน์ตาทอประกายอาฆาตเคียดออกมา

“ให้เพียงแต่คนที่มีสายสัมพันธ์กับตระกูลเย่เผ่าโบราณ ล้วนแล้วแต่จะต้องถูกลงโทษขั้นสูงสุดจากวัดอี่เซียนของฉัน！”

“ยิ่งไปกว่านั้น ในครั้งนั้นด้วยเพราะหล่อนไปช่วยแก้แค้นกับคนแซ่เย่คนนั้น ถึงกับหักหลังวัดอี่เซียนของฉัน！”

“ฉะนั้น การจัดการคนทรยศหักหลัง......”

“ก็จะต้องลงทัณฑ์ด้วยวิธีทรมานที่โหดเหี้ยมที่สุด！”

พูดถึงตอนนี้ กัวจื่อจู๋หักมุมเรื่องที่พูดออกไป แล้วจึงกลับมาตอบคำถามสุดท้ายของหลี่หานหู

“หานจื่อเซียน จะต้องไปตี้ตูแน่นอน”

“เพราะว่า ในโลกนี้ ผู้ที่เข้าถึงวิธีแก้พิษจากเข็มของคุณนี้ ไม่ได้มีเพียงคนเดียว！”

สีหน้าหลี่หานหูเปลี่ยนไปฉับพลัน

“ในโลกนี้ นอกจากตัวฉันเองที่สามารถแก้พิษของพิษภูตได้ ยังจะมีใครอีก？ยังจะมี วิธีแก้อะไรอีก？”