จอมนักรบอหังการ นิยาย บท 395

พูดทั้งหมดนี้จบ หานจื่อเซียนก็ทนกับความทรมานจากภายในร่างกายไม่ไหวอีกต่อไป！

นัยน์ตาเรียวเล็กทั้งคู่ ค่อย ๆ ปิดลง

เห็นได้ชัดเจน หล่อน มีชีวิตแขวนแค่บนเส้นด้าย

สัญญาณชีพของหล่อน ถึงขีดที่จะขาดแล้ว！

อวัยวะภายในที่สำคัญ ๆ ก็มีการแปรสภาพฉีกขาดในระดับต่างกัน！

เหตุการณ์ที่เกิดให้เห็นกับตานี้

ทำให้เสิ่นรั่วชิงตกใจตื่นกลัวอย่างหนัก！

หญิงในชุดเสื้อคลุมสีดำนี้ จะเป็นใครกันแน่？

แล้วทำไมหล่อนรู้จักสามีของตัวเธอเอง？

อีกอย่าง.....

หล่อนทำไมถึงได้จู่ ๆ พูดถึงผู้หญิงคนที่ชื่อกัวเถาจือ？

กัวเถาจือ ตอนที่เธอเองอยู่ที่เมืองเจียงไห่ ก็ได้ยินมีพูดกันถึงอยู่

และคนที่เอ่ยถึงชื่อกัวเถาจือนี้ ก็คือเพชฌฆาตเจียงคนที่แพ้ไปกับมือสามีหล่อนนี่เอง！

แต่ว่า

เวลานาทีนี้

เสิ่นรั่วชิงไม่มีเวลาพอที่จะมาคิดอะไรมากแล้ว！

ที่เห็นคือหานจื่อเซียนดูเหมือนสัญญาณชีพจะไม่มีแล้ว จึงรีบตรวจชีพจรของหล่อน

ยังดี

สัญญาณชีพแม้จะดูอ่อนมาก

แต่

คนยังมีชีวิตอยู่

เสิ่นรั่วชิงรีบจัดการนำเอาหานจื่อเซียนเข้าไปในห้อง

หลังจากนั้น......

เสิ่นรั่วชิงทำตามวิชาพลังแก่นม่วงที่เย่อู๋เทียนสอนมาเมื่อก่อนหน้านี้ รีบนำเอาชี่แท้ในร่าง ส่งเข้าไปในตัวของหานจื่อเซียน

แต่ทว่า ไม่ว่าเสิ่นรั่วชิงจะใช้ความพยายามอยู่เท่าไหร่

หานจื่อเซียนก็ยังคงมีลมปราณที่อ่อนล้า ไม่มีทีท่าจะดีขึ้นเลย

เสิ่นรั่วชิงยังปักใจรู้สึกว่า ผู้หญิงชุดเสื้อคลุมยาวสีดำคนนี้ กับสามีของตน จะต้องมีความผูกพันอย่างไม่ธรรมดา！

และแล้ว หลังจากการทำการรักษาแล้วไม่เป็นผล.....

เสิ่นรั่วชิงจึงรีบโทรศัพท์ไปให้เย่อู๋เทียนทันที

พูดไปอย่างร้อนรนว่า

“ที่รัก คุณรีบกลับบ้านด่วน ที่บ้านเกิดเรื่อง！”

ขณะนั้น เย่อู๋เทียนกำลังอยู่ที่บ้านเฉิงโม่หนง พอได้ยินคำพูดของเสิ่นรั่วชิง คิ้วขมวดย่นขึ้นมา

อารมณ์ตื่นใจเกิดขึ้นทันที รีบถามสวนไปทันทีว่า

“เกิดอะไรขึ้น？”

เสิ่นรั่วชิงชี้แจงกลับอย่างทันที

“คืออย่างนี้ จู่ ๆ ที่บ้านมีผู้หญิงคนหนึ่งมาที่บ้าน หล่อนบาดเจ็บภายในสาหัสมาก คำแรกหลังจากประตูเปิดจากที่หล่อนเคาะเรียกแล้วก็คือให้คุณรีบหนี เหมือนกัยจะบอกให้คุณรีบหนีให้พ้นจากตี้ตู หล่อนยังบอกว่า กัวเถาจือกำลังตามล่าคุณอยู่！”

เย่อู๋เทียนขยับหรี่ตาทั้งคู่ รีบถามสวนไปว่า

“คุณหละ？คุณไม่เป็นไรนะ？”

เสิ่นรั่วชิงรีบตอบกลับทันที

“ฉันไม่มีอะไร คุณรีบกลับมาด่วนเลยนะ ชีวิตคนสำคัญที่สุดนะ！”

เย่อู๋เทียนก็ตอบกลับทันที

“ได้ ผมจะกลับเดี๋ยวนี้”

ตัดสายโทรศัพท์ เย่อู๋เทียนบอกกับเฉินโม่หนงที่อยู่ข้าง ๆ

“ที่บ้านเกิดเรื่อง ฉันต้องรีบกลับด่วน”

เฉินโม่หนงอารมณ์เริ่มสงบลงแล้ว หล่อนในขณะนั้น ยังคิดว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นกับเสิ่นรั่วชิง รีบสำทับไปว่า

“งั้นฉันขับรถไปส่ง”

เย่อู๋เทียนลุกยืนขึ้นพูดไปว่า

“ไม่ต้องนะ เธอต้องอยู่บ้านพักผ่อนให้สบาย ”

พูดจบ เย่อู๋เทียนเดินไปที่หน้าประตูอย่างเร่งรีบ

และในขณะที่เย่อู๋เทียนเปิดประตูออกในพริบตานั้น

เย่อู๋เทียน หายไปจากจุดเดิม

เฉินโม่หนงถึงแม้เคยเห็นความเก่งกาจของเย่อู๋เทียนแล้ว

แต่ เห็นเย่อู๋เทียนหายวับไปกับตาแบบนี้ ในความรู้สึก เกิดกระแสคลื่นกระหน่ำมาอีกครั้ง！

ในขณะเดียวกันนั้น

เส้นทางการบินจากเจียงหนานมาตี้ตู

เครื่องบินส่วนตัวลำหนึ่ง ใช้ความเร็วกับการบินอย่างนิ่มนวล

บนเครื่องบิน

นอกจากนักบินแล้ว

ในห้องผู้โดยสาร มีเพียงหนึ่งชายกับหนึ่งหญิง