จอมนักรบอหังการ นิยาย บท 400

ตอนที่พูดนี้ น้ำเสียงเย่อู๋เทียน ฟังดูเรียบ ๆ

แต่ต้องคนที่เข้าใจเย่อู๋เทียนจริง ก็จะรู้

เผชิญหน้ากับคนที่เคยทำร้ายญาติพี่น้องของเขา ยิ่งถ้าเขามีท่าทีเรียบเฉยเท่าไหร่ ผล ก็จะยิ่งหนักหน่วงรุนแรง

และคำพูดเย่อู๋เทียน ฟังเข้าไปในหูของหลี่หานหู

กลับสนั่นลั่นเหมือนฟ้าคำราม！

และในฉับพลันนั้นเอง

หลี่หานหู ก็ได้ยินเสียงวิ๊ง วิ๊ง ก้องอยู่ในหู

โคนหูเหมือนว่าจะระเบิดขาดกระจุยออกมา

แต่ หลี่หานหูไม่มีอะไรต้องคิดมาก

แววตาที่มองเย่อู๋เทียน มีแต่ความหวาดกลัว

เพียงชั่วพริบตา หลี่หานหู ก็ขยับตัวห่างออกไปกว่าร้อยเมตร

แต่ทว่า ในขณะที่หลี่หานหูกำลังจะหลบให้ห่างออกไปอีกนั้น ก็ประสบปรากฏการณ์ที่น่ากลัว

ตัวเขาเอง เหมือนถูกควบคุมอยู่ในกรงอากาศ！

ข้างหลังตัวเองนั้น ในความว่างเปล่าปรากฏเป็นแผงกั้นที่ไม่เห็นมีรูป！

ไม่ว่าหลี่หานหูจะใช้แรงยังไง

ก็ไม่สามารถพังทลายแผงกั้นที่ไร้รูปนั้นออกไปได้！

รวมปราณเป็นพลัง！

เรื่องนี้ในวงการวิทยายุทธ เป็นสถานะภาพที่มีอยู่แบบในเทพนิยาย！

แต่ถึงให้เป็นแบบนั้น หลี่หานหู ก็สามารถที่จะทะลวงผ่านเรื่องที่เหมือนเทพนิยายนี้ออกไปได้！

แต่ ถ้าใช้ฝีมือหลี่หานหู

ก็ได้เพียงแค่ในขอบเขตไม่เกินห้าเมตร แต่ที่ในขณะนี้ เขากลับถึงต้องตาค้าง

เย่อู๋เทียน สามารถขีดกำหนดเขตได้ถึงที่หนึ่งร้อยเมตร

ที่รู้แค่ไม่เกินห้าเมตรเป็นขีดจำกัด แต่ขณะนี้ ด้วยตามองดูเห็นกันชัด ๆ

เย่อู๋เทียน สามารถกำหนดพื้นที่ได้ถึงร้อยเมตร！

วาดให้เป็นเขตจองจำ！

คงไม่ได้มีเกินเลยกว่านี้แล้ว！

เย่อู๋เทียนมองหลี่หานหูที่ไกลออกไปกว่าร้อยเมตรด้วยสีหน้าชืด ๆ

เอ่ยปากพูดอีกครั้ง

“ฉันถามคำถามคุณอยู่ ทำไมคุณต้องหลบ？”

หลี่หานหูจึงได้ตั้งสติกลับมาในฉับพลัน

ที่หานวี่เซียวพูดไว้เมื่อครู่ ไม่ใช่เรื่องโกหก！

หานจื่อฉีกับหานปู้กาง ถูกเย่อู๋เทียนกำจัดทิ้ง！

กัวโพ่จวิน ถูกเย่อู๋เทียนฆ่าทิ้ง！

จะยังไงก็คิดไม่ถึง

เย่อู๋เทียน ถึงขนาดฆ่ากัวโพ่จวินได้！？

นี่.......

เย่อู๋เทียนนี่ จะฝึกพลังฝีมือไปถึงขั้นไหนแล้วนั่น？

ทำไมเขาร้ายกาจถึงขนาดนี้？

เย่อู๋เทียนเห็นหลี่หานหูยังไม่ยอมพูด ค่อย ๆ ก้าวเดินไปหาเขาทีละก้าว

ตรงพื้นที่เขาเดินผ่าน

ผิวพื้นแตกออก เหมือนใยแมงมุม！