จอมนักรบอหังการ นิยาย บท 403

เมื่อได้ยินเสียงที่ดังผ่านเข้ามาจากด้านนอกประตูของอาศรมหวินซีแล้ว กัวจื่อจู๋ ก็หันไปมองโดยไม่รู้ตัว

แต่ เท่าที่สายตามองเห็น ด้านนอกประตูใหญ่ของอาศรมหวินซีนั้น กลับไม่มีเงาคนเลย

โจวซีและเฉินยู่ฉาน ต่างก็จ้องมองไปยังด้านนอกประตูใหญ่ของอาศรมหวินซีเช่นกัน

แต่ ก็ไม่พบเห็นว่ามีใครเลย

เห็นแต่เพียงว่า มีสายลมโบกพัดผ่านป่าไผ่ที่อยู่ฝั่งตรงข้ามของถนนลูกรังสายนั้น

ใบไผ่ กระทบกันเกิดเสียงดังกร็อบแกร็บ

กัวจื่อจู๋ เผยความรำคาญใจขึ้นตรงระหว่างคิ้ว สายตาเต็มไปด้วยเจตนาสังหาร

และพูดขึ้นอย่างเย็นชาว่า

“ใครกันที่มาทำลับ ๆ ล่อ ๆ อยู่? ”

โจวซีที่อยู่บนที่นั่ง หลังจากที่ได้ยินเสียงของเย่อู๋เทียนที่ดังผ่านเข้ามาจากด้านนอกประตู ใบหน้าก็เกิดอารมณ์หวั่นไหว และพูดขึ้นด้วยความตื่นเต้น

“เหมือนจะเป็น เสียงของเย่อู๋เทียน”

เฉินยู่ฉานได้ยินที่พูดนี้ ดวงตาที่เดิมทีขุ่นมัวนั้น ก็เป็นประกายสดใสขึ้นทันที

“ถูกต้อง ใช่เสียงของไอ้หนุ่มนั่นจริง ๆ ด้วย! ”

“ดีมากเลย! ”

“ดูเหมือนว่า หลี่หานหู น่าจะตามหาเขายังไม่เจอ! ”

โจวซีแอบเบาใจลงได้บ้าง แล้วก็กระซิบถามเฉินยู่ฉานขึ้น

“ผู้อาวุโสยู่ฉาน ตอนนี้ท่านสามารถที่จะหยุดยั้งควบคุมกัวจื่อจู๋ เอาไว้ได้ไหม? ”

โจวซีมองว่า

ถึงแม้เย่อู๋เทียนจะมาแล้ว แต่หากต้องเผชิญหน้ากับกัวจื่อจู๋ เกรงว่าก็ยังจะไม่ใช่คู่ต่อกรด้วย

โจวซีคิดว่า

ให้เฉินยู่ฉานหยุดยั้งควบคุมกัวจื่อจู๋ เอาไว้

เพื่อช่วยถ่วงเวลาให้เย่อู๋เทียนที่จู่ ๆ มาถึงนั้น มีเวลาจากไปอย่างพอเพียง

เฉินยู่ฉานเข้าใจได้ทันทีถึงความหมายในคำพูดของโจวซี ดังนั้น ก็พุ่งกระโจนจากไป โดยที่ไม่แม้แต่จะตอบกลับ!

ตรงเข้าไปหากัวจื่อจู๋ !

เพื่อหวังที่จะ......

ลงมือจัดการก่อน!

แต่น่าเสียดายที่ ในตอนนั้นกัวจื่อจู๋ เอง ก็เข้าใจถึงแผนการของโจวซี จึงหัวเราะเยาะออกมา

“ในเมื่อเป็นเย่อู๋เทียน อย่างนั้น ก็ถือว่ามาได้ตรงเวลาเลย! ”

คำพูดยังไม่ทันจบ กัวจื่อจู๋ ก็หายตัวแวบไปจากด้านนอกของห้องดื่มชา แล้วพุ่งเหาะไปยังด้านนอกประตูใหญ่ของหอหยุนเซียน

บริเวณที่เหาะผ่านนั้น แฝงไปด้วยพลังมีดลมที่แหลมคม

จนทำให้ตู้ปลา ต้นไม้ดอกไม้ ที่อยู่ในลานของอาศรมหวินซี แตกละเอียดไปทั้งหมด!

พลังอานุภาพ ดุจดั่งมังกร!

โดยการเคลื่อนไหวดังกล่าวของกัวจื่อจู๋ นั้น

ส่งผลให้เฉินยู่ฉานที่เตรียมจะลงมือจัดการก่อนนั้น ต้องคว้าน้ำเหลว

แต่ เฉินยู่ฉานไม่หยุดอยู่เพียงเท่านี้

ถึงแม้อาการเรื้อรังภายในร่างกาย จะเจ็บปวดทรมาน

แต่เฉินยู่ฉาน ก็ยังคงไล่ตามกัวจื่อจู๋ ไปยังที่ด้านนอกประตู

จากนั้น ขณะที่ทั้งสองคนได้ปรากฏตัวขึ้นพร้อมกันที่ด้านนอกประตู ก็เหมือนกับว่า ถูกฟ้าผ่ากลางคัน!

เพราะมองเห็นว่า ที่ปลายของถนนลูกรังสายนี้

มีคนปรากฏขึ้น

แต่ไม่ใช่เย่อู๋เทียน

แต่เป็น......

หลี่หานหู!

เวลานี้

หลี่หานหูที่ถูกฝังเข็มเงินพิษภูตษหกสิบสี่เข็ม และเข็มเงินธรรมดาอีกหนึ่งเข็มนั้น

มีร่างกายที่เป็นสีดำแล้ว

ราวกับผี!

ยืนอยู่ที่ตรงนั้น อย่างไม่ขยับเขยื้อน

แน่นอนว่า

มีเพียงแต่เท้าที่ไม่ขยับ

ส่วนร่างกาย กำลังสั่นเทาอย่างรุนแรง!

ชัดเจนว่า เป็นเพราะความเจ็บปวดอย่างที่สุด จึงทำให้เกิดสภาพอย่างที่เห็นนี้!

หลี่หานหู จ้องมองไปที่กัวจื่อจู๋ อย่างไม่กระพริบตา

ลูกตาคู่นั้น

แทบจะหลุดพ้นออกมาจากเบ้าตาแล้ว

และมีเลือดไหลออกมาด้วย!

ราวกับเป็นน้ำตาเลือด!

กัวจื่อจู๋ ที่มองเห็นภาพเหตุการณ์นี้ ตกตะลึงจนไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรต่อไปดี

เฉินยู่ฉานเห็นภาพเหตุการณ์นี้ ก็ตกตะลึงอย่างที่สุดเช่นกัน!

ทั้งสองคนต่างก็คิดไม่ถึงว่า

หลี่หานหู จะถูกคนทรมานจนกลายเป็นแบบนี้ได้!

นี่มัน......

ตกลงว่าเกิดเรื่องอะไรกันแน่?

ใครกันที่เป็นคนทำ?

หลี่หานหูทำไมถึงกลายเป็นสภาพแบบนี้ไปได้?

โจวซีที่ได้แต่นั่งอยู่ในห้องดื่มชานั้น ไม่ชัดเจนว่าด้านนอกประตูนั้นเกิดเรื่องอะไรขึ้น

เห็นแต่เพียงว่า ไม่ว่าจะเป็นเฉินยู่ฉาน หรือกัวจื่อจู๋

ต่างก็ตกตะลึงกันอยู่ที่ด้านนอกประตู

ขณะนั้น

โจวซีร้อนใจมาก จึงได้เอ่ยปากถามขึ้น

“เกิดเรื่องอะไรเหรอ? ”

แต่ ไม่ว่าจะเป็นเฉินยู่ฉาน หรือกัวจื่อจู๋ ต่างก็ลืมที่จะตอบกลับ

เพราะทั้งสองคนมองเห็น อีกหนึ่งเงาร่าง ปรากฏขึ้นที่ปลายของถนนลูกรังสายนี้