จอมนักรบอหังการ นิยาย บท 404

กัวจื่อจู๋ ไม่รู้ว่าอะไรคือวิชาฝังเข็มเซียนคุกเข่า

แต่ ตอนนี้เธอกำลังรับรู้ว่าอะไรคือวิชาฝังเข็มยมบาล!

หลี่หานหู!

ที่กำลังถูกฝังเข็มยมบาลจนทรมานอย่างตายทั้งเป็น!

กัวจื่อจู๋ ไม่ต้องการที่จะให้ตัวเองพบกับจุดจบอย่างหลี่หานหูนั้น!

เวลานี้ เธอมีความนึกคิดเพียงอย่างเดียว......

ก็คือต้องมีชีวิตรอด

เย่อู๋เทียน!

น่าสะพรึงกลัวยิ่งนัก!

น่าเหลือเชื่อจริง ๆ ที่ว่า ทำไมในตอนนี้เขาถึงได้มีพลังความสามารถระดับขั้นนี้ได้!

ภายในบริเวณหนึ่งร้อยเมตรสามารถที่จะ......

วาดพื้นให้เป็นคุกได้!

ตอนนี้ แม้แต่ค่ายกลเกราะปราณกักขังที่เย่อู๋เทียนจัดวางเอาไว้กัวจื่อจู๋ ก็ยังไม่สามารถทำลายลงได้ แล้วจะพูดว่าเป็นคู่ต่อกรของเย่อู๋เทียนได้อย่างไรกัน?

กัวจื่อจู๋ มองว่า

วิธีการลงมือของเย่อู๋เทียนในตอนนี้ มันช่างเหมือนกับในตำนานจริง ๆ เลย!

เมื่ออยู่ต่อหน้าของเย่อู๋เทียน

แม้แต่ความกล้าหาญที่จะลงมือเธอก็ยังไม่มีเลย

กัวจื่อจู๋ ในเวลานี้

ในแววตา เต็มไปด้วยความสะพรึงกลัว

ไม่หลงเหลือความโกรธแค้นอะไรแม้แต่น้อยแล้ว

ที่มีอยู่

ก็เพียงแต่ความเสียใจและสำนึกผิด!

เย่อู๋เทียน กำลังเดินตรงเข้าไปหาเธอ

ขณะที่เย่อู๋เทียนเดินผ่านประตูใหญ่ของอาศรมหวินซีนั้น

โจวซีที่อยู่ในห้องดื่มชาภายในอาศรมหวินซี ในที่สุดก็มองเห็นเงาร่างของเย่อู๋เทียนแล้ว

ขณะที่มองเห็นเย่อู๋เทียนนั้น

โจวซี

ก็เบ้าตาแดงก่ำ

หลังจากผ่านไปนานหลายปี

ในที่สุดก็ได้พบเห็นผู้ชายคนนี้อีกครั้งหนึ่งแล้ว

เดิมทีคิดว่า เขาก็แค่มีพรสวรรค์ความสามารถทางการแพทย์ ที่ดุจดั่งในตำนาน

แต่เมื่อพิจารณาจากที่เขาพูดขึ้นเมื่อครู่นี้แล้ว......

ในทางโลกยุทธจักร!

เขาก็ถือว่ามีท่วงท่าความสามารถที่ไร้คู่ต่อกรเช่นกัน!

เมื่อมาดูทางเฉินยู่ฉานในตอนนี้ ก็ชัดเจนว่าตั้งสติกลับคืนมาได้แล้ว

แม้ว่าจะยังคงตื่นตะลึงอยู่มาก แต่ ก็ไม่มีความกังวลใจใด ๆ อีกแล้ว

เพราะว่าเธอรู้ เธอเข้าใจว่า

เย่อู๋เทียนในวันนี้

ได้เข้าสู่ขั้นแดนที่ไม่ว่าจะเทพหรือเซียนก็ยากที่จะต้านทานเข้าไว้ได้!

ภายในบริเวณหนึ่งร้อยเมตร

สามารถวาดพื้นให้เป็นคุกได้!

บนโลกใบนี้ ยังจะมีใครที่สามารถทำแบบนี้ได้อีก?

ต่อให้เป็นกัวเถาจือ......

ก็เกรงว่าจะห่างชั้นอยู่อีกมาก!

สำหรับที่ว่าเย่อู๋เทียนมีพลังความสามารถถึงระดับขั้นนี้ได้อย่างไรนั้น......

เฉินยู่ฉานต้องการรู้เป็นอย่างมาก

แต่ ตอนนี้ไม่มีเวลาที่จะไปสอบถาม

เพราะว่า เย่อู๋เทียน กำลังเดินตรงเข้าไปหากัวจื่อจู๋ !

มองไปที่กัวจื่อจู๋ ในตอนนี้

หลังจากที่เย่อู๋เทียนได้ขยับเข้ามาใกล้เธอมากขึ้น ความสะพรึงกลัวบนใบหน้า ก็ยิ่งจะหนักหน่วงขึ้นไปอีก!

เย่อู๋เทียนยังไม่ทันได้ลงมืออะไรเลย

ก็ทำให้กัวจื่อจู๋ ตกใจหวาดกลัวจนตัวสั่นไปหมดแล้ว!

กัวจื่อจู๋ หวังเป็นอย่างมากว่า เหตุการณ์เบื้องหน้านี้ เป็นเพียงแค่ฝันร้าย!

แต่น่าเสียดายที่ กัวจื่อจู๋ เข้าใจได้เป็นอย่างดีว่า นี่ไม่ใช่ฝันร้ายอะไรเลย!

แต่เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นอยู่ที่เบื้องหน้าของตัวเธอ

สายตาของกัวจื่อจู๋ ที่มองไปยังเย่อู๋เทียนนั้น สะพรึงกลัวราวกับว่าเห็นผีอย่างไรอย่างนั้น และส่ายศีรษะไปมาอย่างบ้าคลั่ง

“อย่า! นายอย่าได้เข้ามา! ”

“ฉัน......ฉันผิดไปแล้ว ฉันไม่ควรจะมาที่ตี้ตู ฉันไม่ควรจะมาตี้ตูเพื่อตามหานาย! ”

“ฉันยิ่งไม่ควรที่จะทำร้ายหานจื่อเซียน! ”

“ฉินผิดไปแล้ว! ฉันยอมรับผิด! นายอย่าได้เข้ามา! ฉันขอร้องล่ะ! นายอย่าได้เข้ามา! ”

เย่อู๋เทียนหัวเราะฮึฮึ

“นี่ก็คือคำสั่งเสียของเธอเหรอ? ”

“โอ้ว ไม่ใช่ ฉันเพิ่งพูดเมื่อครู่ว่า ฉันจะให้เธอมีชีวิตอยู่ อีกทั้ง มีชีวิตยืนยาวนับร้อยปีเลย! ”

“พูดมาเถอะ อยากจะพูดอะไรก็พูดออกมา......”