จอมนักรบอหังการ นิยาย บท 404

กัวจื่อจู๋ ไม่รู้ว่าอะไรคือวิชาฝังเข็มเซียนคุกเข่า

แต่ ตอนนี้เธอกำลังรับรู้ว่าอะไรคือวิชาฝังเข็มยมบาล!

หลี่หานหู!

ที่กำลังถูกฝังเข็มยมบาลจนทรมานอย่างตายทั้งเป็น!

กัวจื่อจู๋ ไม่ต้องการที่จะให้ตัวเองพบกับจุดจบอย่างหลี่หานหูนั้น!

เวลานี้ เธอมีความนึกคิดเพียงอย่างเดียว......

ก็คือต้องมีชีวิตรอด

เย่อู๋เทียน!

น่าสะพรึงกลัวยิ่งนัก!

น่าเหลือเชื่อจริง ๆ ที่ว่า ทำไมในตอนนี้เขาถึงได้มีพลังความสามารถระดับขั้นนี้ได้!

ภายในบริเวณหนึ่งร้อยเมตรสามารถที่จะ......

วาดพื้นให้เป็นคุกได้!

ตอนนี้ แม้แต่ค่ายกลเกราะปราณกักขังที่เย่อู๋เทียนจัดวางเอาไว้กัวจื่อจู๋ ก็ยังไม่สามารถทำลายลงได้ แล้วจะพูดว่าเป็นคู่ต่อกรของเย่อู๋เทียนได้อย่างไรกัน?

กัวจื่อจู๋ มองว่า

วิธีการลงมือของเย่อู๋เทียนในตอนนี้ มันช่างเหมือนกับในตำนานจริง ๆ เลย!

เมื่ออยู่ต่อหน้าของเย่อู๋เทียน

แม้แต่ความกล้าหาญที่จะลงมือเธอก็ยังไม่มีเลย

กัวจื่อจู๋ ในเวลานี้

ในแววตา เต็มไปด้วยความสะพรึงกลัว

ไม่หลงเหลือความโกรธแค้นอะไรแม้แต่น้อยแล้ว

ที่มีอยู่

ก็เพียงแต่ความเสียใจและสำนึกผิด!

เย่อู๋เทียน กำลังเดินตรงเข้าไปหาเธอ

ขณะที่เย่อู๋เทียนเดินผ่านประตูใหญ่ของอาศรมหวินซีนั้น

โจวซีที่อยู่ในห้องดื่มชาภายในอาศรมหวินซี ในที่สุดก็มองเห็นเงาร่างของเย่อู๋เทียนแล้ว

ขณะที่มองเห็นเย่อู๋เทียนนั้น

โจวซี

ก็เบ้าตาแดงก่ำ

หลังจากผ่านไปนานหลายปี

ในที่สุดก็ได้พบเห็นผู้ชายคนนี้อีกครั้งหนึ่งแล้ว

เดิมทีคิดว่า เขาก็แค่มีพรสวรรค์ความสามารถทางการแพทย์ ที่ดุจดั่งในตำนาน

แต่เมื่อพิจารณาจากที่เขาพูดขึ้นเมื่อครู่นี้แล้ว......

ในทางโลกยุทธจักร!

เขาก็ถือว่ามีท่วงท่าความสามารถที่ไร้คู่ต่อกรเช่นกัน!

เมื่อมาดูทางเฉินยู่ฉานในตอนนี้ ก็ชัดเจนว่าตั้งสติกลับคืนมาได้แล้ว

แม้ว่าจะยังคงตื่นตะลึงอยู่มาก แต่ ก็ไม่มีความกังวลใจใด ๆ อีกแล้ว

เพราะว่าเธอรู้ เธอเข้าใจว่า

เย่อู๋เทียนในวันนี้

ได้เข้าสู่ขั้นแดนที่ไม่ว่าจะเทพหรือเซียนก็ยากที่จะต้านทานเข้าไว้ได้!

ภายในบริเวณหนึ่งร้อยเมตร

สามารถวาดพื้นให้เป็นคุกได้!

บนโลกใบนี้ ยังจะมีใครที่สามารถทำแบบนี้ได้อีก?

ต่อให้เป็นกัวเถาจือ......

ก็เกรงว่าจะห่างชั้นอยู่อีกมาก!

สำหรับที่ว่าเย่อู๋เทียนมีพลังความสามารถถึงระดับขั้นนี้ได้อย่างไรนั้น......

เฉินยู่ฉานต้องการรู้เป็นอย่างมาก

แต่ ตอนนี้ไม่มีเวลาที่จะไปสอบถาม

เพราะว่า เย่อู๋เทียน กำลังเดินตรงเข้าไปหากัวจื่อจู๋ !

มองไปที่กัวจื่อจู๋ ในตอนนี้

หลังจากที่เย่อู๋เทียนได้ขยับเข้ามาใกล้เธอมากขึ้น ความสะพรึงกลัวบนใบหน้า ก็ยิ่งจะหนักหน่วงขึ้นไปอีก!

เย่อู๋เทียนยังไม่ทันได้ลงมืออะไรเลย

ก็ทำให้กัวจื่อจู๋ ตกใจหวาดกลัวจนตัวสั่นไปหมดแล้ว!

กัวจื่อจู๋ หวังเป็นอย่างมากว่า เหตุการณ์เบื้องหน้านี้ เป็นเพียงแค่ฝันร้าย!

แต่น่าเสียดายที่ กัวจื่อจู๋ เข้าใจได้เป็นอย่างดีว่า นี่ไม่ใช่ฝันร้ายอะไรเลย!

แต่เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นอยู่ที่เบื้องหน้าของตัวเธอ

สายตาของกัวจื่อจู๋ ที่มองไปยังเย่อู๋เทียนนั้น สะพรึงกลัวราวกับว่าเห็นผีอย่างไรอย่างนั้น และส่ายศีรษะไปมาอย่างบ้าคลั่ง

“อย่า! นายอย่าได้เข้ามา! ”

“ฉัน......ฉันผิดไปแล้ว ฉันไม่ควรจะมาที่ตี้ตู ฉันไม่ควรจะมาตี้ตูเพื่อตามหานาย! ”

“ฉันยิ่งไม่ควรที่จะทำร้ายหานจื่อเซียน! ”

“ฉินผิดไปแล้ว! ฉันยอมรับผิด! นายอย่าได้เข้ามา! ฉันขอร้องล่ะ! นายอย่าได้เข้ามา! ”

เย่อู๋เทียนหัวเราะฮึฮึ

“นี่ก็คือคำสั่งเสียของเธอเหรอ? ”

“โอ้ว ไม่ใช่ ฉันเพิ่งพูดเมื่อครู่ว่า ฉันจะให้เธอมีชีวิตอยู่ อีกทั้ง มีชีวิตยืนยาวนับร้อยปีเลย! ”

“พูดมาเถอะ อยากจะพูดอะไรก็พูดออกมา......”

“เพราะว่า อีกสักครู่เธออาจจะไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้อีกแล้ว! ”

กัวจื่อจู๋ ตกใจจนร้องไห้ออกมา

“ฉันผิดไปแล้ว! ฉันผิดไปแล้วจริง ๆ! ”

“ใช่เลย ให้ฉันตายไปเถอะ ฆ่าฉันให้ตายเลยนะ อย่าให้ฉันต้องทนรับความทรมานอะไรเลย! ”

“อย่าได้ให้ฉันต้องทดลองวิชาฝังเข็มยมบาล และยิ่งไม่ต้องให้ฉันทดลองวิชาฝังเข็มเซียนคุกเข่าอะไรนั่นด้วย! ”

เย่อู๋เทียนได้ยินที่พูดนี้ ในมือของเขา ก็ราวกับเล่นมายากลอย่างไรอย่างนั้น ปรากฏเข็มเงินที่บางมากขึ้นเข็มหนึ่ง

เดิมทีนี่เป็นเพียงแค่เข็มเงินทั่วไปเข็มหนึ่งเท่านั้น

แต่ในสายตาของกัวจื่อจู๋ แล้ว ราวกับว่าเป็นเครื่องลงทัณฑ์ที่น่าสะพรึงกลัวที่สุดในใต้หล้านี้แล้ว!

ผนวกกับสภาพของหลี่หานหูในเวลานี้

กัวจื่อจู๋ หวาดกลัวอย่างที่สุดแล้ว!

ถึงขนาดที่ตกใจกลัวจนแทบจะกลายเป็นบ้าไปแล้ว!

ภายในหัวสมอง

กระทั่งมีปรากฏภาพของทารกหญิงคนหนึ่งขึ้น

นั่นก็คือลูกสาวของเธอ

ในตอนนั้นที่เธอได้ทิ้งลูกสาวของตัวเองไว้ในป่าอย่างโหดเหี้ยมนั้น

ก็เป็นเพราะหวาดกลัวต่อการลงโทษของวัดอี่เซียน

ซึ่งการลงโทษของวัดอี่เซียนนั้น จะแตกต่างกันกับเข็มยมบาลแต่ผลลัพธ์ก็คืออย่างเดียวกัน ผู้ที่ถูกลงโทษโดยการฝังเข็มนั้น

ก็จะต้องตายทั้งเป็น!

กัวจื่อจู๋ เคยเห็นกับตาของตัวเองว่า

กัวเถาจือ ได้เคยลงโทษด้วยการฝังเข็มให้กับผู้หญิงที่งดงามคนหนึ่ง!

เพียงเพราะว่า ผู้หญิงที่งดงามคนนั้น หวั่นไหวต่อทางโลก ต้องการจะทรยศต่อวัดอี่เซียน จึงลงจากภูเขาไป เพื่อใช้ชีวิตอย่างคนธรรมดาสามัญ!

สำหรับคนทั่วไปจะมองว่า เป็นเรื่องที่น่าแปลกมาก

แต่สำหรับวัดอี่เซียนนั้น

คือกฎระเบียบ!

เป็นกฎเหล็กที่ห้ามฝ่าฝืนโดยเด็ดขาด!

กัวจื่อจู๋ เข้าใจอย่างมากถึงความเจ็บปวดทรมานของการถูกลงโทษฝังเข็มแล้ว!

ดังนั้น......

เธอจึงหวาดกลัวมากขนาดนี้!

หรือพูดได้ว่า

ก่อนหน้านี้หลายปี การลงโทษโดยการฝังเข็มนั้น ได้กลายเป็นเงามืดในจิตใจของกัวจื่อจู๋ แล้ว!

ถึงขนาดที่ว่า ตอนนี้เมื่อกัวจื่อจู๋ เห็นคนถือเข็มเงิน......

ก็คิดย้อนไปถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นในอดีตนั้น!

กัวจื่อจู๋ ยังคงส่ายศีรษะไปมา ตกใจจนถึงกับพูดอ้ำ ๆ อึ้ง ๆ แล้ว

“เย่อู๋เทียน! ฉันผิดไปแล้วจริง ๆ! ขอร้องนายปล่อยฉันไปเถอะ! ฉันรู้ว่า ฉันได้ทำร้ายหานจื่อเซียน! ”

“แต่ หล่อนยังไม่ตาย! ”

“ยังสามารถช่วยชีวิตหล่อนได้อยู่! ”

“ฉันรู้ว่าใช้วิธีการอะไรที่จะสามารถช่วยชีวิตของหล่อนได้! ”

“ในตัวของฉันมียาเม็ดเสวียนเมี่ยวอยู่เม็ดหนึ่ง นำยาเม็ดนี้ฝังใส่ลงไปในชีพจรหัวใจของหานจื่อเซียน หล่อนก็จะปลอดภัยไม่เป็นอันตรายอะไรแล้ว! ”

“ฉัน ฉันฉันฉันฉัน ฉันกลัว นายอย่าเดินเข้ามาหาฉันอีกเลย! ”

“ใช่แล้ว ฉัน ที่ฉันกระทำไปในวันนี้ ล้วนเป็นเพราะกัวเถาจือบีบบังคับ คือหล่อนได้สั่งให้ฉันลงจากภูเขาเพื่อตามหานายกับหานจื่อเซียน! ”

“ฉันกลัวหล่อน คนที่ฉันกลัวมากที่สุดก็คือหล่อน ฉันกลัวหล่อนอย่างที่สุดแล้ว! ”

“ฉันไม่ใช่น้องสาวที่แท้จริงของหล่อน โดยทั่วไปหล่อนก็จะเห็นว่าฉันเป็นเพียงแค่คนรับใช้คนหนึ่งเท่านั้น! ”

“ฉันเองก็เป็นผู้ที่ถูกกระทำเช่นเดียวกัน......”

“ฉันไม่กล้าที่จะไม่เชื่อฟังหล่อน ไม่อย่างนั้นหล่อนก็จะฆ่าฉัน อีกทั้งความผิดของฉันก็จะตกอยู่ในมือของหล่อนโดยตลอด! ”

“ฉัน ฉันฉันฉันมีลูกสาวหนึ่งคน ฉันเคยให้กำเนิดลูกสาวหนึ่งคน เรื่องนี้ทางวัดอี่เซียนไม่อนุญาตเด็ดขาด ฉัน ฉัน......ตั้งแต่ที่ฉันทิ้งเธอไป ฉันก็ยังไม่เคยพบเจอกับเธออีกเลย! ”

“ให้ ให้ให้ให้ฉันได้พบเจอกับเธอสักครั้งเถอะ พบเจอกับเธอสักครั้ง! ”

“เมื่อพบเจอกับเธอแล้ว จะให้ฉันตาย ก็ให้ฉันตายลงไปอย่างสุขสบายสักหน่อย ฉันรู้ว่า นี่ก็คือผลกรรมของฉันเอง! ”

“นี่ต่างก็เป็นผลกรรมของฉันเอง! ”

“คนที่มีจิตใจโหดเหี้ยม ขณะที่กำลังเผชิญหน้ากับความตาย ความหวาดกลัวในจิตใจนั้น มักจะรุนแรงมากกว่าคนทั่วไปหลายเท่านัก! ”

แน่นอนว่า กัวจื่อจู๋ ในเวลานี้ ก็คือตัวอย่างที่เห็นได้อย่างชัดเจน

ทั้งชีวิตนี้ เธอได้กระทำเรื่องราวที่โหดร้ายมาอย่างมากมาย!

ดังนั้น......

จึงหวาดกลัว!

หวาดกลัวที่จะตกนรก!

สำหรับในตอนนี้ เย่อู๋เทียน กลับต้องการที่จะให้เธอได้รับรู้ว่า อะไรที่เรียกว่าโลกมนุษย์ ทั้งในแบบที่เป็นสรวงสวรรค์ และก็แบบที่เป็นนรก!

เวลานี้ เย่อู๋เทียนได้เดินมาถึงเบื้องหน้าของกัวจื่อจู๋ แล้ว

กัวจื่อจู๋ ตกใจจนถึงกับคุกเข่าลงไปที่พื้น

มองไปที่เย่อู๋เทียนพร้อมกับน้ำตาไหลพราก และพูดร้องขอชีวิต!

สภาพในตอนนี้ หากเป็นคนนอกที่ไม่รับรู้ถึงความจริงแล้ว แน่นอนว่าจะต้องเกิดความสงสารขึ้น!

แต่ สีหน้าท่าทางของเย่อู๋เทียนนั้น กลับเย็นยะเยือกราวกับน้ำแข็ง!

แต่ในขณะที่เย่อู๋เทียนกำลังจะลงมือนั้น กัวจื่อจู๋ ก็พลันเงยหน้าและร้องตะโกนขึ้น

“พระเจ้า! ฉันรู้ดีว่าฉันไม่สมควรที่จะมีชีวิตอยู่อีกต่อไป! ”

“แต่ฉันขอร้องท่านว่า! การลงโทษที่ฉันจะได้รับทั้งหมดต่อจากนี้นั้น ใช้เพื่อสะสางผลกรรมความผิดที่ฉันได้ก่อขึ้นมาในชั่วชีวิตนี้ด้วย! ”

“นำผลบุญความดีทั้งหมด ส่งเสริมเพิ่มเติมให้กับเฉิงโม่หนงลูกสาวของฉันด้วย! ”

“ฉันยอมตกอยู่ในนรก อะไรที่ติดค้างเธอ ก็คืนกลับให้เธอไป!”