จอมนักรบอหังการ นิยาย บท 409

หลังจากที่สงบนิ่งไปชั่วครู่แล้ว เหวินไท่จี๋ก็ตั้งสติกลับคืนมาได้

แล้วก็รีบออกไปจากคฤหาสน์โบราณหลังนี้ทันที โดยมุ่งหน้าไปยังซอยหลัวฝู!

และหวังว่า

ตอนที่ตนเองไปถึงนั้น ฉู่เทียนสิงยังคงไม่ได้ฆ่าเย่อู๋เทียน มิเช่นนั้นแล้ว......

ตนเอง คงจะต้องตายลงภายใต้น้ำมือของเย่ฝูถูเป็นแน่!

ในขณะเดียวกัน

เย่อู๋เทียนก็ได้พากัวจื่อจู๋ มายังที่คฤหาสน์โบราณในซอยหลัวฝูแห่งนี้

ในขณะที่เฉิงโม่หนงที่ยืนอยู่ด้านนอกประตูใหญ่นั้นมองเห็นกัวจื่อจู๋ แล้ว!

ร่างกาย ก็ราวกับถูกฟ้าผ่า!

เลือดเข้มข้นกว่าน้ำ!

ความผูกพันธ์ระหว่างญาติ ที่จริงเพียงแค่ได้พบเจอหน้า ก็เกิดความหวั่นไหวขึ้นในจิตใจบ้างแล้ว!

การตอบสนองแบบนี้......

บางครั้งยังจะชัดเจนกว่า เมื่อเทียบกับการตรวจพิสูจน์ความสัมพันธ์ในเครือญาติอีกด้วย!

เฉิงโม่หนงกำลังมองไปที่กัวจื่อจู๋

กัวจื่อจู๋ เอง ก็กำลังมองไปที่เฉิงโม่หนง

ดวงตาทั้งสี่จ้องมองสบตากัน

โดยที่ไม่มีการพูดจาใด ๆ

ทำไมกัวจื่อจู๋ ถึงได้ทราบล่วงหน้าว่าลูกสาวของตัวเองนั้นอยู่ที่ตี้ตู อีกทั้งยังทราบอย่างชัดเจนด้วยว่าลูกสาวของตัวเองชื่อเฉิงโม่หนง?

ไม่มีเหตุผลอื่น

ที่วัดอี่เซียน นอกจากหลี่หานหูที่รับทราบว่ากัวจื่อจู๋ มีลูกสาวอยู่คนหนึ่ง และยังได้ทำการตรวจสอบถึงความสัมพันธ์ระหว่างกัวจื่อจู๋ กับเฉิงโม่หนงอย่างชัดเจนแล้ว ก็ยังมีอีกคนหนึ่ง ที่รับทราบเรื่องนี้ด้วย

คนผู้นี้ ก็คือกัวโพ่จวินที่ได้ถูกเย่อู๋เทียนฆ่าตายไปก่อนหน้านี้แล้ว!

กี่ปีมานี้ กัวโพ่จวินได้อาศัยข้อเท็จจริงของเรื่องนี้เป็นข้อต่อรอง โดยได้ใช้ข่มขู่กัวจื่อจู๋ แล้วไม่รู้กี่ครั้ง เพื่อสั่งให้หล่อนไปทำเรื่องราวที่เลวร้ายมากมาย!

เป็นเพราะเหตุนี้เองที่กัวจื่อจู๋ ถึงได้เชื่อฟังกัวโพ่จวินทุกอย่าง!

กี่ปีมานี้ กัวจื่อจู๋ ใช้ชีวิตอยู่ระหว่างกลาง ทางหนึ่งก็กลัวกฎระเบียบของวัดอี่เซียน กลัวว่าเรื่องนี้จะถูกเปิดเผยขึ้น เป็นที่รับรู้ไปถึงกัวเถาจือ จากนั้นเธอก็จะถูกลงโทษโดยการฝังเข็ม ส่วนอีกทางหนึ่งก็กลัวว่ากัวโพ่จวินจะใช้เรื่องนี้บีบบังคับหล่อนไปทำเรื่องที่หล่อนไม่เต็มใจ!

จวบจนสุดท้าย......

กัวจื่อจู๋ ก็เกิดจิตใจโหดเหี้ยม แล้ว ลงมือกระทำทุกเรื่อง!

เพียงคำเดียว

ถ้าหากสามารถรักษาชีวิตของตัวเองกับเฉิงโม่หนงไว้ได้ ไม่ว่าเรื่องอะไร ก็ทำได้ทั้งหมด!

ทางเย่อู๋เทียนในเวลานี้

หลังจากที่มองเฉิงโม่หนงอย่างลึกซึ้งแล้ว ก็ไม่ได้สนใจเรื่องนี้อีก โดยได้เดินเข้าไปในคฤหาสน์โบราณ

เพื่อไปดูอาการบาดเจ็บของหานจื่อเซียนผู้เป็นแม่

ภายในห้องนอนหลักของคฤหาสน์โบราณ

หานจื่อเซียน ไม่เพียงแต่ทำการผ่าตัดเสร็จแล้ว ยังได้กินยาอีกสองเม็ดที่ทางเย่อู๋เทียนได้สั่งให้หานหลัวเฟยนำมาให้โดยเฉพาะ

ซึ่งก็คือยาเม็ดเสวียนเมี่ยวและยาทะลวงชีพจร!

แต่ หานจื่อเซียนที่ร่างกายเพิ่งจะฟื้นฟูนั้น ก็ไม่ได้คิดไปถึงเรื่องอื่นใด โดยได้แต่ถามเสิ่นรั่วชิงที่อยู่ด้านข้างขึ้นว่า

“เทียนเอ๋อร์ล่ะ? เขาไปที่วิลล่าว่อหลงแล้วใช่ไหม? ”

เสิ่นรั่วชิงตอบด้วยสภาพจิตใจที่ซับซ้อน

“ใช่ ใช่แล้ว คุณน้า”

หานจื่อเซียนใช้มือกุมไปที่ทรวงอกและลุกขึ้น พร้อมกับพูดด้วยสีหน้าทีขาวซีด

“ฉันจะไปที่วิลล่าว่อหลงสักรอบหนึ่ง! กัวจื่อจู๋ กับหลี่หานหูต่างก็มาแล้ว หากว่าสองคนนั้นร่วมมือกัน เทียนเอ๋อร์ จะมีอันตราย! ”

คิดไม่ถึงว่า เมื่อพูดจบ

เย่อู๋เทียน ก็เดินเข้ามาจากด้านนอก

และพูดขึ้นว่า

“พักฟื้นร่างกายอย่างสงบเถอะ”

เมื่อพูดคำนี้ออกมา หานจื่อเซียน ก็ราวกับถูกฟ้าผ่า แล้วหันมองไปที่ประตูของห้องนอนหลักทันที