จอมนักรบอหังการ นิยาย บท 411

เย่อู๋เทียนเกือบจะ8ปีที่ไม่ได้เจอกับเหวินไท่จี๋เลย

ไม่ว่ายังไงก็คิดไม่ถึง

ช่วงเวลาที่ห่างจากกัน 8 ปี ตัวเองเจอกับเหวินไท่จี๋อีกครั้ง เขาไม่พูดพร่ำทำเพลง ก็โขลกศีรษะให้กับตัวเอง！

นี่เป็นเกิดอะไรขึ้นกันแน่？

กลับเห็นฉู่เทียนสิงในเวลานี้ เขาเดินมายังข้างกายของเหวินไท่จี๋แล้ว

พูดถาม

“ผู้อาวุโสเหวิน นี่คือ……”

เหวินไท่จี๋ไม่ได้สนใจฉู่เทียนสิง โขลกศีรษะให้เย่อู๋เทียนต่อไป

“7！8！9！”

“……”

ฉู่เทียนสิงไร้คำพูดไปชั่วขณะหนึ่ง

แม้ว่าจะครุ่นคิดแล้วแต่ก็ไม่สามารถเข้าใจได้

เมื่อสักครู่ ก่อนที่ตัวเองจะมาจากศูนย์กลางตี้ตู ยังเห็นเหวินไท่จี๋กำลังเล่นหมากรุกกับพ่อบุญธรรมของตัวเองอยู่เลยนะ

เพียงชั่วพริบตาเดียว เหวินไท่จี๋กลายเป็นแบบนี้ได้ยังไงกัน？

และในเวลานี้

เย่อู๋เทียน ก็เดินมายังเหวินไท่จี๋ พูดกับเหวินไท่จี๋ด้วยน้ำเสียงเบาๆหนึ่งประโยคแล้ว

“อย่าเพิ่งรีบโขลกศีรษะก่อน”

เหวินไท่จี๋รีบหยุดโขลกศีรษะทันที

มองไปยังเย่อู๋เทียนอย่างไม่กระพริบตา นอกจากความลุกลี้ลุกลนบนใบหน้าแล้ว นัยน์ตาเต็มเปี่ยมไปด้วยความมืดมนอีกด้วย

เพียงหนึ่งประโยค

เขามาโขลกศีรษะให้เย่อู๋เทียน ไม่ใช่เพราะว่ากลัวเย่อู๋เทียน แต่เพราะกลัวเย่ฝูถู！

ไม่เช่นนั้นล่ะก็……

เย่อู๋เทียน เป็นหมากตัวหนึ่งเท่านั้น จะคู่ควรกับการคุกเข่าลงกราบของเขาได้ยังไงกัน？

แต่ว่า เหวินไท่จี๋เพิ่งจะเกิดความคิดเช่นนี้ พฤติกรรมต่อจากนี้ของเย่อู๋เทียน กลับทำให้เขามีสีหน้าที่เปลี่ยนไปอย่างมาก

ก็เห็น เย่อู๋เทียนเพียงแค่พ่นลมใส่ฉู่เทียนสิง

หมอกสีขาวราวกับกระบี่！

ทันใดนั้นโจมตีทะลุลมปราณของฉู่เทียนสิง หลังจากนั้นวิ่งผ่านหน้าอกของฉู่เทียนสิงแล้ว

บนหน้าอกของฉู่เทียนสิง ก็เกิดรูเลือดขึ้นมาทันที

เส้นเลือดเลี้ยงหัวใจกำลังจะฉีกขาด！

ฉู่เทียนสิงเบิกตาโพลงแล้ว！

เหวินไท่จี๋เบิกตาโพลงแล้ว！

ทุกคนที่อยู่ในตรงนั้น ต่างก็เบิกตาโพลงทั้งหมด！

ไม่ว่าใครก็คิดไม่ถึงว่า เย่อู๋เทียน จู่ ๆจะพ่นไอทำร้ายคนได้！

อีกอย่าง คนที่บาดเจ็บยังเป็นฉู่เทียนสิงอีกด้วย！

โดยเฉพาะเหวินไท่จี๋……

ยากที่จะจินตนาการจริงๆ เมื่ออยู่ต่อหน้าของเย่อู๋เทียน ฉู่เทียนสิง จะอ่อนแอเช่นนี้！

อย่างที่รู้ ก่อนที่หมอดูแห่งพันธมิตรมังกรจะเสียชีวิตก็เคยพูดไว้ว่า ฉู่เทียนสิง ห่างจากแดนเจ็ดแค่ก้าวเดียวเท่านั้น！

และก็พูดว่า……

ท่ามกลางเด็กรุ่นใหม่ในโลกหล้า ฉู่เทียนสิง เป็นการมีอยู่ที่เกือบจะไม่มีคู่ต่อสู้ที่สามารถต่อกรได้！

ทำไมถึงเป็นแบบนี้ได้？

สีหน้าของฉู่เทียนสิงเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ

แต่ไม่ทันได้ครุ่นคิด เขาก็บ้วนเลือดสดๆออกมากองใหญ่แล้ว！

คนทั้งคน เหมือนกว่าถูกทำลายพละกำลังเลยยังไงอย่างนั้น พละกำลังทั่วทั้งตัว กำลังถูกเซาะหายไป ด้วยความเร็วอย่างบ้าคลั่ง！

“แก……แก……”

ฉู่เทียนสิงมือจับหน้าอก มองไปยังเย่อู๋เทียนด้วยใบหน้าที่ตายตาไม่หลับ

เย่อู๋เทียนยิ้มเยาะ

“แกต้องรู้ไว้นะ แกยังไม่เข้าสู่แดนเจ็ดเลย ก็กล้ามาอวดดีต่อหน้าของฉัน！ไม่รู้ว่าคำว่าตายเขียนยังไงเหรอ？”

ฉู่เทียนสิงเบิกตาโพลง

“แกเข้าสู่แดนเจ็ดแล้ว？”

เย่อู๋เทียนอธิบายอย่างไม่ยินดียินร้อน

“เพิ่งจะถึงเมื่อวานนี้เอง แต่ว่า น่าจะไม่ใช่แค่แดนเจ็ด！”

พูดแล้ว เย่อู๋เทียนเหลือบมองเหวินไท่จี๋ที่คุกเข่าลงกับพื้นแวบหนึ่ง พูดเสริมอีกหนึ่งประโยค

“อย่างเช่น ก็เหมือนเขาแบบนี้ ผู้แข็งแกร่งแดนแปด แต่ในสายตาของฉัน เหมือนว่า ก็เป็นเพียงเท่านี้！”

ฉู่เทียนสิงถอยหลังลงไปก้าวหนึ่งทันที

ส่ายหน้าอย่างบ้าคลั่ง

“ไม่！เป็นไปไม่ได้！แม้ว่าแกจะมีธาตุหยางบริสุทธิ์ ผลการฝึกตนของแกก็ไม่มีก้าวหน้าเช่นนี้……”

กลับไม่รอให้ฉู่เทียนสิงพูดจบ

ฟิ้ว！