จอมนักรบอหังการ นิยาย บท 450
ตอนนี้ แม้แต่ตระกูลหวงฝู่ทั้งหมด ขอเพียงแค่เย่อู๋เทียนต้องการครอบครอง ทุกอย่างของตระกูลหวงฝู่….ก็จะกลายเป็นของเขา
นั่นหมายความว่า......
ตนเองยากที่จะหนีภัยพิบัติครั้งนี้ได้?
ตนเองจะถูกจำคุก จากความผิดที่ตนเองก่อในวันนี้?
ยิ่งไปกว่านั้น ถึงแม้ว่าตระกูลของตนเองจะออกหน้า ก็ยากที่จะจัดการเรื่องนี้ได้?
เมื่อคิดถึงตรงนี้
ดูเหมือนหวงฝู่ชิงจะตกตะลึงอย่างสิ้นเชิง
ดูเหมือนว่าเขาได้เห็นจุดจบของตนเองในอนาคตแล้ว ตนเองต้องถูกจำคุกอย่างน้อยสิบปี!
โลกที่มีสีสันภายนอก
ต่อจากนี้ไป มันจะไม่เกี่ยวข้องกับตนเองอีกต่อไปแล้ว!
ตายเสียดีกว่าอยู่!
“ไม่! ไม่! ไม่! พี่หวงฝู่เหยา ผมผิดไปแล้ว! ขอร้องพี่ ได้โปรดขอร้องเย่อู๋เทียนด้วย......ขอร้องชิงตี้ ปล่อยผมเถอะ! ผมไม่กล้าอีกแล้ว! ผมจะไม่หยิ่งยโสอีกแล้ว! ต่อไปผมจะเป็นคนใหม่อย่างแน่นอน!”
ขณะที่กำลังพูด หวงฝู่ชิงก็คลานไปอยู่ข้างหวงฝู่เหยา
น้ำตานองหน้า
“พี่ ช่วยขอร้องแทนผมด้วย! ขอร้องได้โปรด! ผม...ผมไม่อยากติดคุก!”
หวงฝู่เหยาถามกลับ
“แกคิดว่าฉันมีคุณสมบัติที่จะขอให้อดีตเจ้าสำนักของสำนักเจินอู่ ทำตามเหรอ?”
หวงฝู่ชิงเปิดตากว้าง
“อะไรนะ? อดีตเจ้าสำนัก.....ของสำนักเจินอู่? เย่อู๋เทียน.....ไม่ได้เป็นแค่เจ้ายมบาลชิงตี้เท่านั้น? แต่เขายังเป็น....... ”
หวงฝู่เหยาหัวเราะเยาะ
“การให้แกติดคุก ถือเป็นความเมตตาอย่างใหญ่หลวงแล้ว! แกต้องรู้ว่าถึงแม้จะเป็นคุณปู่ ถ้าต้องการเป็นลูกศิษย์ของชิงตี้ ชิงตี้ก็ไม่สนใจด้วยซ้ำ! ถ้าคุณปู่รู้เรื่องเลวร้ายที่แกทำในวันนี้ ต้องถลกหนังแกอย่างแน่นอน!”
หลังจากได้ยินประโยคนี้ หวงฝู่ชิงรู้สึกสิ้นหวังมาก
ตกใจสุดขีด!
คุณปู่……
หวงฝู่ซิงถู?
ตั้งแต่ตนเองเกิดจนถึงตอนนี้ เคยเห็นหน้าอีกฝ่ายเพียงครั้งเดียวเท่านั้น
เขาเป็นเหมือนเทพเจ้าท่ามกลางผู้คนอย่างแท้จริง ทุกอิริยาบถ สง่างามและน่าเกรงขามอย่างยิ่ง!
แต่……
เขาไม่มีคุณสมบัติที่จะเป็นลูกศิษย์ของเย่อู๋เทียนด้วยซ้ำ?
เย่อู๋เทียนไม่สนใจหวงฝู่ชิงและหวงฝู่เหยาอีกต่อไป แล้วถามเฉิงโม่หนงต่อ
“หลังจากส่งมอบงานของเทียนจวิน กรุ๊ปแล้ว คุณอยากพักผ่อน หรือทำงานต่อ?”
เฉิงโม่หนงตกตะลึง แล้วถามกลับ
“ความหมายว่าอย่างไร?”
เย่อู๋เทียนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วอธิบายเบา ๆ
“ระหว่างการประชุมที่หอทองม่วงเมื่อคืนที่ผ่านมา ผมคุยกับผู้จัดการธนาคารสำนักงานใหญ่แห่งประเทศหลงแล้ว ต้องการให้คุณเป็นผู้ช่วยของเขา ฝึกสักระยะหนึ่ง หากคุณสามารถทำได้ ต่อไปคุณจะเป็นผู้รับผิดชอบควบคุมอำนาจทางการเงินของประเทศหลง เมื่อถึงเวลานั้น ต้องใช้เงินทุกบาททุกสตางค์อย่างถูกต้อง คุณ....สามารถทำได้หรือเปล่า?”
หลังจากเฉิงโม่หนงได้ยินเช่นนั้น เธอยืนแข็งทื่ออยู่ที่เดิม
คิดยังไงก็คิดไม่ถึง......
เย่อู๋เทียน ต้องการให้ตนเองเป็นผู้รับผิดควบคุมอำนาจทางการเงินของประเทศหลงทั้งหมดเหรอ?
สถานะของตนเองที่อยู่ในใจเขา......
สำคัญขนาดนั้นเชียวเหรอ?
หลังจากทุกคนได้ยินคำพูดของเย่อู๋เทียนแล้ว บางคนแทบหมดสติ
ใครจะไปคิดว่า.....
ประธานเทียนจวิน กรุ๊ป มีโอกาสที่จะควบคุมเส้นทางเศรษฐกิจของประเทศหลงทั้งหมด?
เมื่อเย่อู๋เทียนเห็นเฉิงโม่หนงไม่พูดอะไร ก็กล่าวอีกประโยค
“ผมให้เวลาคุณคิดไตร่ตรองสามวัน ถ้าคุณคิดว่าเหนื่อย ไม่ทำก็ได้ แต่ถ้าจะทำ ก็ต้องทำให้ดีที่สุด!”
เฉิงโม่หนงกลับมาได้สติ มองเย่อู๋เทียนด้วยความประหม่า และถามเบา ๆ ทันที
“แล้ว...ถ้าฉันทำได้ดี คุณ...คุณจะอยู่เป็นเพื่อนฉันอาทิตย์ละกี่ครั้ง?”
ท่าทางตอนนี้ของเฉิงโม่หนง เป็นผู้หญิงที่ไม่กลัวมังกรดุดัน เพราะเธอไม่รู้ว่าเย่อู๋เทียนนั้นทรงพลังเพียงใด!
ยังจะ……
กี่ครั้ง?
เธอสามารถรับไหวหนึ่งครั้งหรือเปล่า?
เธอสามารถรับไหวเหรอ?
ร่างกายอย่างเสิ่นรั่วชิง ยังท้องจุกจนต้องยันกำแพง.......
แล้วอย่างเธอ?
ประธานหญิงที่ธรรมดากว่าเสิ่นรั่วชิง!
แต่……
เฉิงโม่หนงยังคงรอคำตอบของเย่อู๋เทียนด้วยสายตาปริบ ๆ โดยไม่ได้ตระหนักถึงความร้ายแรงของเรื่องนี้แม้แต่น้อย!
เสิ่นรั่วชิงในเวลานี้
ถึงแม้ว่าเสียงที่เฉิงโม่หนงถามเย่อู๋เทียนนั้นเบามาก ราวกับสาวน้อยกระซิบกับคนรักขอตนเอง!
แต่เสิ่นรั่วชิงได้ยินชัดเจน
เสิ่นรั่วชิงมองเย่อู๋เทียนโดยไม่กะพริบตา ดูเหมือนต้องการทราบคำตอบของเย่อู๋เทียนมากกว่าใครอื่น!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบอหังการ
เรื่องนี้อะไรก็ดีหมด เสียอย่างเดียวคือไม่เข้าใจว่าทำไมเหมือนพยายามจะยัดเยียดพระเอกให้มีเมียมากกว่า1? พระเอกเก่งมีเมียคนเดียวไม่ได้?...