จอมนักรบอหังการ นิยาย บท 54

ในขณะที่รับสายของเย่จื่อหลง

เย่อู๋เทียน ยังทำสองสิ่งเช่นกัน

อย่างแรก ใช้นาฬิกาพิเศษบนข้อมือ ตรวจสอบตำแหน่งปัจจุบันของเย่จูนหลิน แต่กลับไม่มีปรากฏอะไร

กล่าวอีกนัยหนึ่ง อุปกรณ์กำหนดตำแหน่งขนาดเล็กบนร่างกายของเย่จูนหลิน ถูกคนทำลายแล้ว

อย่างที่สอง เย่อู๋เทียนใช้โทรศัพท์ส่งข้อความให้กับเหยียนมู่จืออย่างรวดเร็ว

เนื้อหาคือ ติดตามตำแหน่งโทรศัพท์ที่กำลังคุยกับฉันเดี๋ยวนี้

แต่กระนั้นก็ตาม

หลังจากที่เย่อู๋เทียนได้ยินคำพูดของเย่จื่อหลง ก็ยังคงโกรธเป็นอย่างมาก

ครั้งก่อนที่โกรธแบบนี้

ก็เป็นตอนที่เพิ่งกลับมา รับรู้ว่าเสิ่นจูนอี๋กลายเป็นแม่เลี้ยงของเขา

แต่ว่า เย่อู๋เทียนรู้ว่า ตอนนี้ต้องใจเย็น

ไม่อย่างนั้น

ภรรยากับลูก ตกอยู่ในอันตราย!

ยังมีพ่อตาแม่ยาย!

แม้ว่าจะรู้จักกันได้ไม่นาน แต่กลับมองออกว่า ผู้ใหญ่ทั้งสองคนก็เป็นคนดีเรียบง่ายไม่หรูหรา

ส่วนเสิ่นจูนอี๋……

ก็ถูกเย่จื่อหลงลักพาตัวไปด้วย!

เห็นได้ชัดว่าเป็นเพราะว่าท่าทีก่อนหน้านี้ของเสิ่นจูนอี๋ในสถานเผาศพเจียงไห่ ทำให้เย่จื่อหลงโกรธมาก

บางทีอาจเป็นเพราะความผูกพันครั้งก่อน ที่มีต่อเสิ่นจูนอี๋……

เย่อู๋เทียน ก็ค่อนข้างเป็นห่วง

อีกด้านหนึ่ง เย่จื่อหลงเพราะว่าไม่ได้ยินคำตอบของเย่อู๋เทียนเป็นเวลานาน ก็หัวเราะอย่างฉับพลัน

“พี่ชายที่แสนดีของฉัน พี่กำลังติดตามตำแหน่งปัจจุบันของภรรยากับลูกของพี่อยู่เหรอ?”

“อันที่จริง บอกกับพี่ก็ไม่เป็นไร”

“เขตAชานเมืองฝั่งใต้มีตึกร้างแห่งหนึ่ง แต่ว่า บนตัวของพวกเขามีระเบิดอยู่ ตอนนี้ผมเพียงแค่กดโทรศัพท์เบาๆ……”

“ตูม!”

“หายวับไปกับตา!”

“ฮ่าๆๆ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ…….”

“กังวลมากใช่หรือเปล่า?”

“บอกฉัน ว่าพี่กังวลมากใช่มั้ย?”

ใบหน้าของเย่อู๋เทียนราวกับกับน้ำค้างแข็งพันปี กระทืบเท้าลงบนพื้น กระโดดขึ้นจากพื้น และพุ่งตรงขึ้นไปบนท้องฟ้า!

ที่ที่ตกลงมา บนหลังของอินทรีหิมะที่บินวนอยู่ในกลางอากาศ

เสียงหัวเราะเยาะของเย่จื่อหลงดังมาข้างหูอีกครั้ง

“ฮ่าๆๆ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ…….”

“พี่ชายที่แสนดีของฉัน พี่รีบร้อนก็ไม่มีประโยชน์ มา ก็ไม่ทันแล้ว!”

“ผมรู้ว่า ตอนนี้ผมไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพี่!”

“แต่ว่า ฉันสามารถทำให้พี่หาฉันไม่เจอ ในเวลาเดียวกัน ฉันก็ยังสามารถเล่นกับพี่ได้เหมือนหมาตัวหนึ่ง!”

“เห่าเลียนแบบหมาให้ฟังหน่อย!”

“ต้องเหมือนนะ!”

“จะต้องเหมือน!”

“เลียนแบบเห่าครั้งหนึ่ง ฉันปล่อยคนหนึ่ง ปล่อยจริงๆนะ!”

“พวกเขากำลังถูกฉันมัดไว้อยู่ ฉันแค่พูดประโยคเดียว ก็สามารถทำให้พวกเขาคนใดคนหนึ่งถูกปล่อย”

อินทรีหิมะรวดเร็วมากๆ

ในขณะที่เย่จื่อหลงกำลังพูด อินทรีหิมะมาถึงกลางอากาศของเขตAชานเมืองฝั่งใต้

สายตาของเย่อู๋เทียนนั้นไม่ธรรมดาตั้งนานแล้ว

มองลงไป

ค้นพบตึกร้างแถวหนึ่งอย่างรวดเร็ว ก็เห็นว่า หนึ่งในข้างหน้าตึกร้างแห่งหนึ่ง มีปั้นจั่นอยู่เครื่องหนึ่งอยู่

บนปั้นจั่น แขวนทั้งแปดคนไว้!

ก็คือเสิ่นรั่วชิงกับเย่จูนหลินและคนอื่นๆ

แต่ว่า ใบหน้าของเสิ่นรั่วชิงเต็มไปด้วยเลือด เหมือนว่าถูกคนใช้มีดกรีดใบหน้า

เสิ่นจูนอี๋ก็เหมือนกัน ไม่เพียงแต่ใบหน้าเต็มไปด้วยเลือด ทั้งตัวก็เต็มไปด้วยเลือด ดูเหมือนถูกคนฟาดด้วยแส้อย่างรุนแรง

ในเวลานี้ เย่อู๋เทียนได้รับข้อความตอบกลับจากเหยียนมู่จือแล้ว

“ติดตามสำเร็จแล้ว!”

“คนที่ท่านคุยโทรศัพท์ด้วย อยู่ที่เขตBชานเมืองฝั่งใต้!”

หลังจากที่เย่อู๋เทียนเห็นข้อความนี้ ในดวงตาก็ประกายสะท้อนด้วยความเยือกเย็นเป็นอย่างมาก

ตำแหน่งปัจจุบันของเย่อู๋เทียน คือเขตAชานเมืองฝั่งใต้

ก็หมายความว่า

แม้ว่าตัวของเย่จื่อหลงจะอยู่เขตBชานเมืองฝั่งใต้ แต่กลับสามารถใช้โทรศัพท์ เพื่อจุดชนวนระเบิดบนตัวของเสิ่นรั่วชิงและคนอื่นได้ตลอดเวลา

ดังนั้น เย่จื่อหลงเรียกร้องให้เลียนแบบเห่าเหมือนสุนัข!

เลียนแบบได้ก็ต้องเลียนแบบ ไม่เลียนแบบไม่ได้ก็ต้องเลียนแบบ!

เย่อู๋เทียนฝืนทนต่อความโกรธมหึมา และตอบกลับเย่จื่อหลง

“ฉันสามารถสนองความต้องการของแกได้”

เย่จื่อหลงหัวเราะเสียงดัง

“แกผิดแล้ว ฉันช่วยเอลลี่ เป็นเพราะว่าฉันยังไม่ได้แตะต้องหล่อน ยังค่อนข้างเสียดาย”

“อีกอย่าง นับตั้งแต่นี้ไปฉันต้องการสนับสนุนจากประเทศมหาอำนาจ……”

ไม่รอให้เย่จื่อหลงพูดจบ

การคุยโทรศัพท์ของทั้งสองคนก็เกิดการสูญเสียสัญญาณไปอย่างกะทันหัน

เพราะในที่สุดเย่อู๋เทียนได้รับข้อความจากเหยียนมู่จือ

สถานีฐานทั้งหมดในเขตชานเมืองทางใต้ ได้ปิดกั้นสำเร็จ!

และเหตุผลที่โทรศัพท์ของเย่อู๋เทียนยังรับข้อความได้ ภายใต้ข้อสันนิษฐานที่ว่าสถานีฐานถูกปิดกั้น

เป็นเพราะว่าโทรศัพท์เครื่องนี้ มีฟังก์ชันของโทรศัพท์ดาวเทียม

ต่อจากนั้น เย่อู๋เทียนกระโดดลงมาจากชั้นบน

ตกอยู่บนปั้นจั่น

ในเวลาเดียวกัน เย่อู๋เทียนได้โทรหาเหยียนมู่จือ

สามประโยค

“ฉันต้องการให้เย่จื่อหลง ตายทั้งเป็น!”

“ประเทศมหาอำนาจ ทุกคนที่มีส่วนได้ส่วนเสียกับเย่จื่อหลง ตายทั้งหมด!”

“ส่งคำสั่งของฉัน ให้กองทัพทะเลบกและอากาศทั้งสามแห่งประเทศหลง เตรียมอาวุธทำสงคราม ยกดาบไปที่วิหารจอมเทพ ฆ่ามัน ทั้งหมดไม่ให้เหลือสักคน!”

น้ำเสียงนิ่งมาก

เหยียนมู่จือที่ได้ยินอยู่ในหูที่ปลายสายอีกด้าน

ราวกับฟ้าร้อง!

หลังจากวางสาย เย่อู๋เทียนเดินตามปั้นจั่น ไปทางภรรยากับลูก ทีละก้าว

เสิ่นรั่วชิงมองเห็นร่างของเย่อู๋เทียน ตะโกนอย่างกะทันหัน

“อย่าเข้ามานะ! มีระเบิดอยู่!”

เย่อู๋เทียนไม่ได้หยุดฝีเท้าลง

เสิ่นรั่วชิงร้องไห้จนแทบจะขาดใจ

“ได้โปรด! พี่ได้โปรด! อย่าเข้ามา!”

ในเวลาเดียวกัน

ชั้นบนตึกร้างเขตBชานเมืองฝั่งใต้

มือปืนสีบลอนด์ กำลังเล็งไปที่หัวของเย่อู๋เทียน

ถามความเห็นจากเย่จื่อหลงที่อยู่ข้างกาย

“ลูกพี่ หมาตัวนั้น ไม่นึกเลยว่าจะโผล่หัวมาเร็วขนาดนี้ ยิงเขา หรือว่ายิงภรรยากับลูกของเขา?”