จอมนักรบอหังการ นิยาย บท 60

หลังจากนั้นสักพัก แท็กซี่ก็มาถึงด้านนอกสถานที่จัดงานงานประชุมสุดอำนาจ

คนขับพูดว่า: “เพื่อน ถึงแล้ว เข้าไปข้างหน้าอีก ก็เข้าไปไม่ได้”

จากนั้น คนขับรถหันหน้ามองไปทางเย่อู๋เทียน

ชั่วขณะหนึ่ง คนขับรถนิ่งอึ้ง

เพราะว่าเมื่อเปรียบเทียบกันเมื่อกี้นี้ ใบหน้าของเย่อู๋เทียน ปรากฏรอยสักสีแดง

ทั่วใบหน้า ปรากฏรอยสักที่หนาแน่นอย่างหนึ่ง

มองรูปลักษณ์เดิมไม่ออก

ทำไมถึงได้แบบนี้?

หัวสมองของคนขับว่างเปล่า

เย่อู๋เทียนกลับไม่มีคำอธิบายใดๆ หยิบโทรศัพท์ออกมา จ่ายเงิน และลงจากรถ

คนขับไม่สามารถดึงสติกลับมาได้เป็นเวลานาน

แปลกประหลาด!

ชายหนุ่มคนนี้ ทำได้ยังไงกันแน่?

เป้าหมายที่เย่อู๋เทียนทำแบบนี้ ก็จะเข้าร่วมงานประชุมสุดอำนาจในฐานะบุคคลอื่น

สถานะของคนคนนี้

วิหารจอมเทพ หัวหน้าสิบสองผู้พิทักษ์วิหารจอมเทพคนก่อน

ฉายาปีศาจแดง

ระดับศิลปะการต่อสู้ คือพลังตันชั้นยอด

แต่เนื่องจากผลการฝึกตนเป็นเทคนิคลับ ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยสักสีแดงตลอดทั้งปี

เหตุผลที่เย่อู๋เทียนปลอมตัวเป็น“ปีศาจแดง” ทั้งหมดก็เพื่อทดสอบองครักษ์สิบสองเกราะดำที่มาถึงที่นี่

ก่อนกลับจากส่วนลึกของเทือกเขาหิมาลัย องครักษ์สิบสองเกราะดำวิหารจอมเทพ ได้ยอมจำนนต่อเย่อู๋เทียนทั้งหมดแล้ว

ส่วนจะยอมจำนนจริงหรือว่ายอมจำนนปลอม

เย่อู๋เทียนยังต้องทำการยืนยัน

ถ้าหากยอมจำนนปลอม ฆ่า!

ถ้าหากยอมจำนนอย่างจริงใจ…….

เย่อู๋เทียนมีแผนการอื่น ยังไงซะ ต่อไป จะใช้ความแข็งแกร่งของกองทัพทั้งสามของประเทศหลง ฟันดาบไปที่วิหารจอมเทพ

ต้องการสติปัญญาอยู่บ้าง!

ในเวลาเดียวกัน งานประชุมสุดอำนาจได้จัดพิธีเปิดอย่างเป็นทางการ

บนลานด้านหน้าของอาคารจินเม่า

ตัวแทนจากหกสิบประเทศ เข้าร่วมทั้งหมด

แต่ก็ในเวลานี้ มีความโกลาหล ทั้งในและนอก

สายตาของทุกคน จับจ้องไปที่บนตัวของคนคนหนึ่ง ซึ่งก็คือเย่จื่อหลงที่กำลังเดินจากแม่น้ำ

สื่อจากทั่วทุกมุมโลก ในเวลานี้ ได้หันกล้องไปบนตัวของเย่จื่อหลงทั้งหมด

ฝ่าบาทประเทศหลงมองไปทางเขาจากที่ไกลๆ เขาสุขุมเป็นอย่างมาก ขณะที่เห็นเย่จื่อหลง ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกกังวลเล็กน้อย

วันนี้ ไม่ได้ถูกกำหนดให้สงบสุข

องครักษ์สิบสองเกราะดำที่ยืนอยู่รอบๆอาคารจินเม่า ก็มองไปทางเย่จื่อหลง

ตื่นตระหนกกันหมด

เพราะเห็นว่า เย่จื่อหลงที่ผมยาว ยังคงยาวโดยอัตโนมัติ

ลมปราณที่เล็ดลอดออกมาจากร่างกายทั้งหมด

ทำให้คนหายใจไม่ออก!

“นี่คือ…….”

“พลังตันชั้นยอด?”

องครักษ์สิบสองเกราะดำ โดยไม่ขาดแม้แต่คนเดียว สีหน้าจริงจังเป็นอย่างมาก

เฉาจ้านหยางและโล่หวางที่ยืนอยู่ในลาน ในขณะนี้ เส้นประสาทตึงเครียดอย่างสุดขีด

โดยเฉพาะโล่หวาง

เก้าวันก่อน เย่จื่อหลงเพียงแค่ต่อยออกมาหมัดหนึ่ง ก็ทำให้โล่หวางบาดแผลสาหัส

แต่ถึงอย่างนั้น ถ้าไม่ใช่ว่าตอนนั้นเย่จื่อหลงหนีออกไปอย่างรวดเร็ว โล่หวางก็ยังคงมีกำลังที่จะต่อสู้กับคู่ต่อสู้

และตอนนั้นความแข็งแกร่งของเย่จื่อหลงได้รับการตัดสินแล้ว

ส่วนตอนนี้…….

โล่หวางพึมพำออกมา

“เพิ่งผ่านมาไม่กี่วัน? ไม่นึกเลยว่า ฉันจะมองความแข็งแกร่งที่แท้จริงของหมอนี่ไม่ออก!”

เฉาจ้านหยางที่ยืนอยู่ไม่ไกลจากเธอพูดประโยคหนึ่ง ทำให้โล่หวางอกสั่นขวัญแขวนทันที

“หมอนี่ ได้บรรลุพลังตันชั้นยอดแล้ว!”

โล่หวางเบิกตาทั้งสองกว้าง

“ระยะห่างจากแดนในตำนานนั้น เพียงแค่ก้าวเดียวเหรอ?”

เฉาจ้านหยางแก้ไขด้วยท่าทางจริงจัง

“ครึ่งก้าว!”

โล่หวางกลืนน้ำลายลงไปอย่างวิตกกังวล

“ฉันจะแจ้งลงไปเดี๋ยวนี้ รวมพลแม่ทัพ!”

“แค่กรมทหารเจียงไห่ เกรงว่า ไม่สามารถรับประกันความสมบูรณ์ของงานประชุมสุดอำนาจนี้ได้!”

เฉาจ้านหยางลังเลอยู่ครู่หนึ่ง และพูดอย่างเย็นชา

“ระดมกำลังทหารที่แข็งแกร่งที่สุดในกรมทหารเจียงไห่ รู้ไว้ใช้ว่าใส่บ่าแบกหาม!”

“ยังไงซะ องครักษ์สิบสองเกราะดำวิหารจอมเทพก็อยู่ด้วย พวกเขาทุกคน ก็บรรลุถึงพลังตันแล้ว ยิ่งไปกว่านั้น ดุเดือดเป็นอย่างมาก!”

“ถ้าหากเย่จื่อหลงกับองครักษ์สิบสองเกราะดำพลังแข็งแกร่งอย่างมาก…….”

“นอกจากว่าชิงตี้อยู่ที่นี่ ไม่อย่างนั้น ใครก็ทนต้านคลื่นคลั่งไม่ได้!”

แต่กลับคาดไม่ถึงว่าคำพูดนี้เพิ่งลดลง

เย่จื่อหลงที่มาถึงตรงกลางลานแล้ว แต่หัวเราะออกมาอย่างชั่วร้าย

“ชิงตี้?”

“ฮ่าๆๆ…….”

“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ…….”

“ออกมาตายซะ!”

สี่คำสุดท้าย น้ำเสียงเหมือนฟ้าร้อง

สื่อต่างประเทศบางคนที่ใกล้ชิดกับเย่จื่อหลง…….

ก็ตกใจกลัวจนตายในทันที

อุปกรณ์บันทึกวิดีโอที่อยู่ข้างหน้าพวกเขา ก็ถูกพังทลายแตกเป็นเสี่ยงๆในวินาทีนี้ทั้งหมด

ที่นี่ ก็วุ่นวายในทันที

ตัวแทนบางประเทศที่ไม่รู้เรื่องสถานการณ์

ในขณะนี้ ตื่นตระหนกถึงขีดสุด ไม่รู้ว่าด้วยซ้ำว่าเย่จื่อหลงเป็นศัตรูหรือเป็นมิตร

วินาทีต่อมา ร็อกลินที่เดิมทีเดินเคียงข้างของผู้นำประเทศมหาอำนาจ กลับเดินไปตรงหน้าของเย่จื่อหลงอย่างรวดเร็ว

ในขณะเดียวกันที่อากาศกำลังระเบิด…….

ได้ยินแค่ว่า“แกร๊ก” เสียงที่คมชัดก็ดังมา!

ต่อจากนั้น ทุกคนก็มองเห็นว่า เฉาจ้านหยางทั้งคนเป็นเหมือนว่าวที่มีเชือกขาด และถูกโยนทิ้งไปสิบเมตร!

ทุกคนที่อยู่ในที่นี้ ทั้งหมดก็กลัวจนพูดไม่ออก

นี่…….

จะเป็นไปได้ยังไง!

ในเวลานี้ แทบจะสงสัยกันหมดทุกคนว่า ตัวเองตาบอดหรือเปล่า

หัวหน้าแห่งร้อยแม่ทัพของประเทศหลง!

เฉาจ้านหยาง!

อยู่ตรงหน้าของเย่จื่อหลง อ่อนแอ?

เฉาจ้านหยางเองก็ไม่อยากเชื่อ เย่จื่อหลงเพียงออกหมัด ก็ทำลายแขนของตัวเองอย่างสมบูรณ์!

เพียงแค่หมัดเดียวเท่านั้น เลือดไหลออกมา!

ทั่วทั้งแขน กระดูกปลายแขนทะลุจากศอกแล้ว!

ตื่นตระหนกตกใจ!

สยองถึงขีดสุด!

แม้ว่าเฉาจ้านหยางจะมีความทนทานต่อความเจ็บปวดเป็นพิเศษ แต่ก็ยังทนความเจ็บปวดแบบนี้ไม่ได้ในขณะนี้!

เงียบ!

เงียบกริบเป็นอย่างมาก!

จะมี…….

พลังมหาศาลขนาดนี้ได้ยังไง……..

องครักษ์สิบสองเกราะดำที่ยืนอยู่บนอาคารสี่หลังโดยรอบ เมื่อเห็นฉากนี้ ต่างก็เบิกตาทั้งสองกว้าง

ช่างน่าเหลือเชื่อ!

ต้องรู้ว่า ด้วยความแข็งแกร่งของเฉาจ้านหยาง แค่เลือกสามคนในนั้นของพวกเขาออกมา ก็ไม่มีชีวิตรอดต่อไป

ตอนนี้ กลับถูกเย่จื่อหลงทำร้ายอยู่ในสภาพที่น่าเศร้าแบบนี้!

ยิ่งไปกว่านั้นก็ใช้เพียงหมัดเดียว!

สายตาของทุกคนที่มองไปทางเย่จื่อหลงอีกครั้งนั้น หวาดกลัวเหมือนผี

น่ากลัวเกินไปแล้ว!

เกือบทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ สีหน้าซีดเซียวทั้งหมด เงียบกริบ

เฉาจ้านหยาง เป็นความภาคภูมิใจของทั่วทั้งประเทศหลง

ตอนนี้……

แขนขาดแล้ว!

เย่จื่อหลงเดินไปถึงตรงหน้าของเฉาจ้านหยาง มองจากข้างล่างไป ยกเท้าขึ้นเหยียบแขนที่หักของเฉาจ้านหยาง

น้ำเสียงราวกับฟ้าร้อง

“แกรู้มั้ยว่า พลังตัน กับพลังตันชั้นยอด เป็นสองแนวคิด?”

เฉาจ้านหยางเหงื่อออกมาก แต่กลับไม่ได้พูดอะไร!

ในขณะนี้ จู่ๆร่างหนึ่งก็หายตัวในทันที และด้วยความเร็วที่เร็วมาก มือข้างหนึ่งคว้าแขนของเย่จื่อหลงไว้

วินาทีต่อมา ไม่เห็นว่าคนคนนี้ใช้แรงยังไง ราวกับเพียงแค่ดึงเล็กน้อย……..

แขนขวาของเย่จื่อหลง ก็ถูกหักลงมาในทันที

“อ๊ากกกกกก!”