จอมนักรบอหังการ นิยาย บท 61
เสียงร้องน่าเวทนาของเย่จื่อหลงจู่ๆก็ดังระงมไปทั่วลานกว้างจัตุรัส
ฉากตรงหน้านี้น่าตกใจจนอกสั่นขวัญหาย！
แขนของเย่จื่อหลงถูกคนฉีกออกมาเป็นๆ！
เย่จื่อหลงตกใจ
เฉาจ้านหยางที่อยู่บนพื้นตกใจ
องครักษ์สิบสองเกราะดำที่อยู่บนอาคารปลูกสร้างบริเวณโดยรอบตกใจ
ตัวแทนทั้งหกสิบประเทศตกใจหมด
ผู้ชมทั่วทั้งโลกที่กำลังดูการถ่ายทอดงานประชุมสุดอำนาจ ต่างก็ตกใจกันหมด！
เลือดจำนวนมากพุ่งกระฉูดออกมาจากข้อต่อหัวไหล่ของเย่จื่อหลง พุ่งออกมาอย่างรวดเร็ว！
ฉากแบบนี้ เป็นการเข่นฆ่าอย่างทารุณที่สุด！
อกสั่นขวัญหายเป็นอย่างมาก！
เย่จื่อหลงที่เข้าสู่พลังตันชั้นยอด！
ถึงกับถูกฉีกแขนกันง่ายๆแบบนี้！
บ้าคลั่ง！
น่ากลัว！
น่ากลัวเกินไปแล้ว！
สภาพของเย่จื่อหลงในเวลานี้ ราวกับภาพสะท้อน ใช้มือซ้ายกุมแขนข้างขวาของเขาไว้！
ทั้งร่างกายเจ็บปวดจนสามารถหมดสติได้ตลอดเวลา！
จนกระทั่งเวลานี้
เย่จื่อหลงพึ่งจะได้เห็นหน้าชัดๆว่าคนที่ดึงฉุดแขนขวาของเขาเป็นใคร
ผู้ชายคนหนึ่งที่มีรอยสักสีแดงบนหน้า！
และในวินาทีที่มองเห็นหน้าตาของฝ่ายตรงข้ามชัดเจน เย่จื่อหลงราวกับถูกฟ้าผ่าลงมา！
หัวหน้าแห่งสิบสองผู้พิทักษ์ของวิหารจอมเทพ！
“ปีศาจแดง”！
เขา......
ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่?
ที่งุนงงก็คือ เย่จื่อหลงมีตาหามีแววไม่ จำคนผิดแล้ว
นี่ก็แปลก
เย่อู๋เทียนนอกจากจะใช้วิธีพิเศษในการเอาเลือดมาทำให้แข็งตัวบนหน้า ทำให้ใบหน้าเต็มไปด้วยภาพลวงตาจากรอยเลือดแล้ว ยังตั้งใจใช้วิธีแปลงร่าง เพื่อเปลี่ยนหน้าตาของตัวเองอีกด้วย
เย่อู๋เทียนในตอนนี้ เหมือนกับหัวหน้าแห่งสิบสองผู้พิทักษ์ของวิหารจอมเทพเมื่อเจ็ดปีก่อนไม่มีผิด！
ในที่นี้นอกจากเย่จื่อหลงแล้ว ยังมีอีกสิบสองคนที่คิดว่า ผู้ชายที่จู่ๆก็ปรากฏขึ้นบนลานกว้างจัตุรัสนี้ ก็คือหัวหน้าแห่งสิบสองผู้พิทักษ์ของวิหารจอมเทพ！
สิบสองคนนี้ ก็คือองครักษ์สิบสองเกราะดำของวิหารเทพ！
ในวินาทีที่มองเห็นหน้าตาของเย่อู๋เทียน องครักษ์สิบสองเกราะดำทีละคน ทั้งหมดนี้ต่างก็ทำให้ตกใจอย่างมาก
เจ็ดปีก่อน หัวหน้าแห่งสิบสองผู้พิทักษ์ รวมถึงผู้พิทักษ์สิบเอ็ดคนอื่นๆ......
ถูกเย่อู๋เทียนฆ่าไปหมดแล้วไม่ใช่หรือ?
แต่ตรงหน้านี้คือ......
หัวหน้าแห่งสิบสองผู้พิทักษ์......
ไม่ได้ตาย?
พอนึกถึงจุดนี้ องครักษ์สิบสองเกราะดำที่เหลือก็ตกใจ ในใจเต็มไปด้วยงุนงง！
ตกลงเรื่องมันเป็นมายังไงกันแน่?
ในเวลานี้ เย่จื่อหลงได้ถอยออกมาจากเย่อู๋เทียนห่างประมาณสิบสองเมตรแล้ว อดทนต่อความเจ็บปวดที่รุนแรง แล้วปิดกั้นจุดฝังเข็ม
ถึงจะสามารถหยุดเลือดที่พุ่งได้
ส่วนเย่อู๋เทียนนั้น ก็พยุงเฉาจ้านหยางที่อยู่ที่พื้นขึ้นมา แล้วเอากระดูกแขนของเขาต่อเข้าที่เดิม
เฉาจ้านหยางยากที่จะนิ่งสงบ เปล่งเสียงออกมาด้วยความยากลำบาก
“ท่านผู้อาวุโสคือ…...”
เย่อู๋เทียนใช้เสียงของตัวเองกำชับเฉาจ้านหยาง
“ถอยก่อน ไปรักษาบาดแผล”
แค่ประโยคเดียว เฉาจ้านหยางก็เบิกตากว้าง
เสียงของชิงตี้！
ไม่รอให้เฉาจ้านหยางตอบกลับ เย่อู๋เทียนก็หมุนตัวมองไปที่เย่จื่อหลงที่อยู่ไม่ไกล
ใบหน้าที่คดงอด้วยความเจ็บปวดของเย่จื่หลงมองไปยังเย่อู๋เทียน
ในสมองตีกันยุ่งเหยิง
ไม่เข้าใจเลยสักนิด ทำไมจู่ๆหัวหน้าแห่งสิบสองผู้พิทักษ์ของวิหารเทพถึงปรากฏตัว แล้วทำไมถึงฉีกแขนเขา！
เขาเป็นถึงศิษย์แห่งสิบสองผู้พิทักษ์ของวิหารเทพรุ่นใหม่เชียวนะ！
ตกลงนี่มันเรื่องอะไรกันแน่?
ประโยคคำพูดของเย่อู๋เทียนเมื่อครู่ ทำให้เย่จื่อหลงรู้สึกถึงความอึดอัดขึ้นมาทันทีอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน
“เย่จื่อหลง นาย โคตรจะไร้ประโยชน์เลย ฉันไม่ชอบศิษย์อย่างนาย ตอนนี้ ฉันจะให้โอกาสนายจัดการตัวเอง คุกเข่า ฆ่าตัวตายซะ！”
เย่จื่อหลงตาเบิกโพล่ง ตะโกนออกไป
“ทำไมล่ะ？！”
เย่อู๋เทียนพูดด้วยเสียงเรียบเฉย
“ฉันไม่อยากจะพูดประโยคเดิมครั้งที่สอง！”
ใบหน้าของเย่จื่อหลงบิดเบี้ยวอย่างมาก
เขาเป็นศิษย์ที่น่าภูมิใจที่สุดแห่งสิบสองผู้พิทักษ์รุ่นใหม่ของวิหารเทพ
ไม่เช่นนั้น คงไม่ได้รับยาต้องห้ามมาหรอก！
ทั้งหมดสิบสองเม็ด！
ตอนนี้......
อาจารย์ของสิบสองผู้พิทักษ์รุ่นใหม่ ต้องการจะให้ศิษย์อย่างเขาไปตาย?
อีกอย่าง เหตุผลน่าขำสิ้นดี！
โคตรจะไร้ประโยชน์?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบอหังการ