จอมนักรบอหังการ นิยาย บท 66
เสียแขนทั้งสองข้าง ขาทั้งสองข้างขาด !
ความเจ็บปวดอันแสนสาหัสค่อย ๆ กล้ำกราย สีหน้าของเย่จื่อหลงบูดเบี้ยวจนแทบดูไม่ได้
แต่ว่า.....
มันกลับไม่สามารถกลบเกลื่อนสีหน้าตกตะลึงและตื่นกลัวของเย่จื่อหลงได้ !
เขาคิดไม่ถึงมาก่อนเลย !
ชายที่อยู่ตรงหน้า ที่แท้ก็คือเย่อู๋เทียน !
หรือก็คือ ทุกคนต่างก็ถูกเย่อู๋เทียนหลอกมาตั้งแต่แรก !
ผู้นำประเทศแห่งสหพันธ์ระหว่างประเทศ !
ทหารแห่งสหพันธ์ระหว่างประเทศ !
ทุก ๆ คน !
ล้วนถูกเย่อู๋เทียนหลอกกันหมด !
ที่น่าตลกที่สุดก็คือ !
คนในสหพันธ์ระหว่างประเทศที่ต้องการฆ่าเย่อู๋เทียน !
ตอนนี้ ล้วนถูกเย่อู๋เทียนหลอกให้เข้าไปขุมที่สิบสามอาคารจินเม่า
เย่อู๋เทียน จะกำราบพวกเขาทุกคน....
ไม่ให้เหลือ !
บ้าไปแล้ว !
นี่มันจะบ้าเกินไปแล้ว !
และที่น่ากลัวที่สุด......
ไม่คาดคิดว่าเย่อู๋เทียน จะทำให้เขาเย่จื่อหลงพูดถึงถังเจิ้งเฟิงออกมา !
วิหารจอมเทพวางแผนมานานหลายปี
กว่าถังเจิ้งเฟิงขึ้นมาอยู่ในตำแหน่งอัครเสนาบดีประเทศหลงได้
แต่ว่าในตอนนี้ ทุกอย่างล้วนเหลือแต่ความว่างเปล่า !
เย่จื่อหลง เบิกตากว้าง มองแววตาของเย่อู๋เทียน แทบอยากจะกลืนกินเขาทั้งเป็น !
“เย่อู๋เทียน......”
“แก กล้าปลอมเป็นหัวหน้าสิบสองผู้พิทักษ์แห่งวิหารจอมเทพ !”
“ช่างรนหาที่ตายเหลือเกิน !”
เย่อู๋เทียนก้มมองลงมาที่เย่จื่อหลง
“หรือว่าตอนนี้นายยังคิดว่า ตาแก่ปีศาจแดงยังไม่ตายงั้นหรือ ?”
“มันตายไปตั้งเจ็ดปีแล้ว !”
“สิบสองผู้พิทักษ์รุ่นก่อน ตายกันไปหมดตั้งแต่เมื่อเจ็ดปีก่อนแล้ว !”
“ตอนนั้น ฉันเป็นคนบิดหัวพวกมันเองกับมือ !”
เย่จื่อหลงร่างกายสั่นเทา คำรามออกมาเสียงดัง
“เป็นไปไม่ได้ !”
“สิบสองผู้พิทักษ์รุ่นก่อนจะมาตายด้วยฝีมือแกได้ยังไง ?”
“เมื่อเจ็ดปีก่อน พวกเขาห่างกับพลังตันสุดขอบแค่ครึ่งส่วนเท่านั้น !”
เย่อู๋เทียนหัวเราะในลำคอ ยกเท้าขึ้นเหยียบบนท้องของเย่จื่อหลง
“ถ้าอย่างนั้นแกรู้รึเปล่า เหนือพลังตันสุดขอบขึ้นไป คือแดนอะไร ?”
“นายรู้รึเปล่า พลังตันชั้นยอด กับพลังตันขั้นสูงสุด ห่างกันแค่ไหน ?”
ขณะที่กำลังพูดอยู่นั้น เย่อู๋เทียนออกแรงที่เท้าขนาดมหึมา เหยียบทำลายลงไปยังจุดตันเถียนของเย่จื่อหลง !
เย่จื่อหลงเจ็บปวดอย่างแสนสาหัส !
เย่อู๋เทียน.......
ไม่ใช่แค่ทำลายแขนและขาทั้งสองข้างของเขา แต่ยังเหยียบทำลายจุดตันเถียนของเขาด้วย !
ความน่ากลัวกำลังเยื้องกรายเข้ามา !
เย่จื่อหลงรับรู้ได้เพียง กระแสลมปราณในร่างกายของตนราวกับกำลังถูกมีดนับพันเชือดเฉือน !
ขณะเดียวกัน เส้นเลือดทั้งร่างถูกราดด้วยน้ำปรอท !
ความเจ็บปวดนี้ ยิ่งกว่าความเจ็บปวดจากแขนขาขาดหลายสิบเท่า
แต่ถึงอย่างนั้น ภายใต้การกระทำของเย่อู๋เทียนนี้ เย่จื่อหลงยังคงได้สติอยู่
ซึ่งนั่นก็คือ เย่จื่อหลง เหมือนกำลังตกอยู่ในนรกทั้งเป็น !
เขาได้รับการพิพากษาจากนายยมบาล !
ในวินาทีนั้น เย่จื่อหลงราวกับกำลังพบเจอกับการลงโทษที่โหดเหี้ยมที่สุดในโลก
ดวงตาเบิกกว้างมอง รับรู้ได้ถึงเส้นลมปราณในร่างกายแข็งราวกับเหล็กเส้น อ่อนนุ่มราวกับเส้นหมี่ !
เขา !
เย่จื่อหลง !
มีวรยุทธ์ถึงพลังตันชั้นยอด !
ไม่คาดคิดว่าจะถูกเย่อู๋เทียน ทำร้ายได้อย่างทารุณขนาดนี้
พลังทั้งหมดภายในร่างกายของเขา สลายหายไปจนหมดสิ้น !
กลายเป็นคนไร้ความสามารถคนหนึ่ง !
ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป อย่าว่าแต่เป็นการยากที่จะเข้าสู่เส้นทางนักบู๊เลย แค่ให้ยืนขึ้น หรือแค่ใช้ชีวิตในยามปกติก็เป็นปัญหาแล้ว !
นี่ยังทรมานยิ่งกว่าการฆ่าเขาให้ตายเป็นร้อยเท่า !
เย่อู๋เทียนมองเย่จื่อหลงอย่างเย็นชา ไม่ใจอ่อนเลยแม้แต่นิดเดียว กล่าวออกมาอย่างเยือกเย็นว่า
“แกไม่สมควร มาแตะต้องภรรยาและลูกของฉัน !”
เย่จื่อหลงได้ยินคำพูดนั้น ราวกับได้ยินเสียงจากนรก
อั่ก !
เลือดสีดำกระอักออกมาจากปาก
ร่างกายล้มลงพื้น
ช่างน่าเวทนายิ่งนัก !
ในวินาทีนี้ เรี่ยวแรงที่จะให้เย่จื่อหลงพูดออกมาสักคำก็ไม่เหลือแล้ว
ใบหน้าขาวซีดราวกับกระดาษ
น้ำเสียงอันเยือกเย็นของเย่อู๋เทียนดังขึ้นมาอีกครั้ง
“ฉันเคยบอกไปแล้ว ฉันจะไม่ให้แกตาย แต่จะให้แกใช้ชีวิตต่อไป ต่อให้แขนขาดไปทั้งสองข้าง ก็ไม่มีวันเข้าใจความโกรธแค้นของฉันได้หรอก !”
“ตั้งแต่วันนี้ไป แกจะกลายเป็นมดที่ไร้แขนขา แม้แต่แรงจะฆ่าตัวตายก็ไม่มี !”
“นี่คือสภาพที่แกมาทำร้ายภรรยาและลูกของฉัน !”
ดวงตาของเย่จื่อหลงเกือบจะหลุดออกมาจากเบ้า
อ้าปากกว้าง !
แต่กลับไม่มีเสียงร้องออกมา !
ยอดฝีมือนับร้อยที่อยู่บนตึกโดยรอบมองเห็นฉากนี้เข้า ต่างก็เงียบสนิท
พลังตันชั้นยอด......
ต่อหน้าท่านเจ้าหอเย่อู๋เทียน.....
ราวกับปลาที่อยู่บนเขียง ที่รอการถูกเชือด !
หอจักรพรรดิเซียน......
ท่านเจ้าหอ เย่อู๋เทียน !
ประเทศหลง.....
เย่ชิงตี้ !
ดินแดนแห่ง.....
นายยมบาลเย่ !
ฉายานามและชื่อเสียงที่สร้างความหวาดกลัวให้กับผู้คน !
ในโลกใบนี้ มีเพียงคนส่วนน้อยเท่านั้นที่จะรู้ ว่าแท้จริงแล้วมันหมายถึงอะไร !
เย่อู๋เทียน !
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบอหังการ