จอมนักรบอหังการ นิยาย บท 77
เหอเลี่ยงตกตะลึง
การตบของเย่อู๋เทียน ทำให้เขาล้มลงกับพื้นโดยตรง!
ผู้ดีใหม่ที่อยู่ด้านข้างก็ตกตะลึงเช่นกัน
ลูกชายของเหอเซี่ยวหลิน ประธานสำนักงานใหญ่ธนาคารเจียงไห่...
โดนคนอื่นตี?
ผู้หญิงเซ็กซี่ที่เพิ่งถูกผู้ดีใหม่ตบก็ยิ่งตกใจมากขึ้นไปอีก
แต่นอกจากจะตกตะลึงแล้ว ในใจของเธอยังมีความสะใจที่บอกไม่ถูกด้วย!
เพราะว่า เธอถูกผู้ดีใหม่ตบเพราะเหอเลี่ยง
สำหรับพนักงานที่อยู่ในนั้น
ไม่กล้าแม้แต่จะหายใจเสียงดังด้วยซ้ำ
อยากไปเรียกรปภ.แต่พบว่า ดึงขาไม่ออกเลย!
ส่วนเสิ่นรั่วชิง
แม้ว่าจะประหลาดใจกับการกระทำที่ไปตบคนอื่นของเย่อู๋เทียน
แต่เมื่อนึกถึงนิสัยของผู้ชายของตน
ยังไงก็ตบไปแล้ว...
ผลที่ตามมาทั้งหมด เธอกับพี่เทียนจะรับผิดชอบด้วยกัน
เหอเลี่ยงที่อยู่บนพื้น ใบหน้าของเขาบิดเบี้ยวจนสุดขีด สายตาที่มองไปที่เย่อู๋เทียน ทั้ง โกรธและกลัว
เขาเป็นสายดำในเทควันโดเชียวนะ!
ต่อหน้าไอ้หมาเย่อู๋เทียนคนนี้ กลับถูกตบจนล้มลงกับพื้น?
เลือดไหลออกจากมุมปากของเหอเลี่ยง
เหอเลี่ยงจ้องไปที่เย่อู๋เทียนด้วยความโกรธ
“นี่คุณ คุณกล้าตบผมงั้นเหรอ!”
“รู้ไหมว่าพ่อของผมเป็นใคร?”
เย่อู๋เทียนไม่ได้มองเหอเลี่ยงอีก ยกมือขึ้นมองดูนาฬิกา และพูดอย่างเฉยเมย
"หนึ่ง!"
"สอง!"
ดวงตาของเหอเลี่ยงเบิกกว้าง และเขาคิดไม่ถึงว่า เย่อู๋เทียนไอ้สารเลวนี้จะนับเวลาจริงๆ
"สาม!"
เมื่อคำนี้หายไป เหอเลี่ยงยังไม่ทันตั้งตัว เย่อู๋เทียนก็ขยับเท้า
ปัง!
เตะหนึ่งที!
ได้เตะเหอเลี่ยงออกจากร้านเสื้อผ้าสตรีโดยตรง
ทุกที่ที่เขาผ่าน
ไม่ใช่แค่ไม้แขวนเสื้อในร้านที่หัก!
แต่ยังรวมถึงโต๊ะต้อนรับกระจกที่หน้าประตู ก็โดนเหอเลี่ยงชนจนพังไปหมด!
ระยะนี้...
อย่างน้อยก็มีสิบสามสิบสี่เมตร!
คนทั้งคน ถูกเย่อู๋เทียนเตะออกไปเหมือนลูกบอลแบบนี้เลยหรือ?
หลังจากที่เหอเลี่ยงล้มลงจากพื้น เขาไม่ได้หยุดด้วยซ้ำ เป็นลมไปโดยตรง!
ผู้คนที่ผ่านไปมาข้างนอก ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
ก็เห็นมีคนบินออกมาจากร้านเสื้อผ้าผู้หญิง
เงียบ!
เงียบกริบ!
ภายในร้าน เย่อู๋เทียนทำเหมือนจะไม่มีอะไรเกิดขึ้น
หยิบกระเป๋าใบนั้นในมือของเสิ่นรั่วชิง หยิบบัตรธนาคารที่ให้เธอเมื่อคืนนี้ออกมา แล้วยื่นให้กับพนักงานที่อยู่ข้างๆเธอ
"สำหรับสินค้าที่เสียหาย ให้รูดบัตรได้เลย"
พนักงานตกตะลึง
รับไว้หรือไม่รับ?
ต้องรู้ว่า สิ่งของที่เพิ่งได้รับความเสียหายนั้นไม่ใช่แค่สองสามหมื่น
ตอนที่เหอเลี่ยงบินออกไป แฟชั่นแบรนด์เนมบางอย่างที่ถูกเขาชนจนเสียหาย แค่ชิ้นเดียวก็หลายหมื่นแล้ว!
เย่อู๋เทียนมองดูพนักงานอย่างเย็นชา
“คุณคิดว่าผมพูดเล่นกับคุณเหรอ?”
พนักงานรีบรับบัตรธนาคารไว้
เย่อู๋เทียนถอนสายตาของเขากลับ จับมือเสิ่นรั่วชิงและพูดเบาๆ
“ไปกันเถอะ ระดับเสื้อผ้าของที่นี่ต่ำเกินไป ไม่คู่ควรกับคุณ ผมจะพาคุณไปอีกที่”
เมื่อกล่าวเช่นนั้น เย่อู๋เทียนก็พาเสิ่นรั่วชิงออกไปข้างนอก
แค่ดีดนิ้ว
ไม่ไกลนัก ก็มีร่างสูงเดินมา
ตระกูลเผยเผยจื่อตง
เย่อู๋เทียนชี้ไปที่เหอเลี่ยง ซึ่งดูเหมือนสุนัขตายบนพื้น และสั่งเผยจื่อตง
“ทำความสะอาดแล้วส่งไปที่บ้านของเหอเซี่ยวหลิน”
“นอกจากนี้ แจ้งจางเสี่ยวชวน สั่งลงไป ให้ตรวจสอบเหอเซี่ยวหลินโดยที่ยังดำรงตำแหน่ง!”
“ในฐานะประธานของสำนักงานใหญ่ธนาคารเจียงไห่ ลูกชายของเขา ได้กรีนการ์ดของประเทศมหาอำนาจได้อย่างไร?”
"นี่เขาต้องการแบ่งลูกค้าของเจียงไห่กับประเทศมหาอำนาจงั้นหรือ?"
เผยจื่อตงตอบด้วยความเคารพ
"จื่อตงรับทราบ!"
เมื่อผู้ดีใหม่ในร้านเห็นเผยจื่อตง ตกตะลึงอย่างมาก
นายพลที่อายุน้อยที่สุดแห่งประเทศหลง เผยจื่อตง?
ตระกูลที่เป็นผู้ดีที่สุดในเจียงไห่ คุณชายคนโตของตระกูลเผย เผยจื่อตง?
ผู้ชายที่เพิ่งเตะคุณชายของตระกูลเหอออกไป...
คือใครกันแน่?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบอหังการ
เรื่องนี้อะไรก็ดีหมด เสียอย่างเดียวคือไม่เข้าใจว่าทำไมเหมือนพยายามจะยัดเยียดพระเอกให้มีเมียมากกว่า1? พระเอกเก่งมีเมียคนเดียวไม่ได้?...