จอมนักรบอหังการ นิยาย บท 82
พอคำพูดนี้ของหวงเจี้ยนเย่ออกมาปุ๊บ
แขกเหรื่อทุกคนในงานพากันแอบด่าหวงเจี้ยนเย่ไปตามๆกัน!
เพื่อลาภยศเงินทอง!
กลับจะยกเสิ่นรั่วชิงให้แต่งงานกับลูกชายปัญญาอ่อนคนนั้นของเฉียนจิ้งคุน?
นี่ต้องขาดศีลธรรมคุณธรรมขั้นไหนกัน ถึงทำเรื่องแบบนี้ออกมาได้เนี่ย?
และยังพูดอย่างนี้กับเฉียนจิ้งคุนต่อหน้าทุกคนอีกด้วย!
หน้าด้านไปไหม?
เขาเห็นเสิ่นรั่วชิงเป็นอะไร?
เป็นสิ่งของหรอ?
ซื้อขายได้ตามใจ?
เรียกได้ว่าเหลวไหลถึงขั้นสุด!
เพียงแต่พอคิดถึงความร่ำรวยของเฉียนจิ้งคุน...
นี่เป็นคนที่ติดอยู่ในสามสิบอันดับแรกของคนรวยระดับโลก ที่ครองตำแหน่งคนรวยอันดับหนึ่งแห่งประเทศหลงมาสามปีแล้ว!
ถ้าเสิ่นรั่วชิงได้แต่งงานกับคนร่ำรวยอย่างตระกูลเฉียนเพราะเหตุนี้!
ใครก็พูดไม่ออกว่าอะไร
แต่งงานกับคนโง่แล้วทำไมล่ะ?
ขอแค่ได้แต่งเข้าตระกูลเฉียน เอาแค่ซองแดงที่เฉียนจิ้งคุนให้ ก็อาจจะเป็นหลายพันล้านหลายหมื่นล้านแล้ว!
นั่นน่ะเป็นเงินทองที่คนรวยธรรมดายังห่างชั้นกันไกรนักนะ
แต่พอดูตัวเสิ่นรั่วชิงเอง
พอได้ยินคำพูดที่หวงเจี้ยนเย่พูดกับเฉียนจิ้งคุน เธอโกรธจนสั่นไปทั้งตัว
หวงเจี้ยนเย่...
พ่อแท้ๆของพ่อบุญธรรมเธอ!
ตอนนี้กลับมาดูหมิ่นเหยียดหยามตนต่อหน้าพี่เทียนแบบนี้!
เป็นตาแก่ทุเรศที่ไม่มีทางช่วยแล้วจริงๆ!
หวงต้าไห่เห็นการกระทำของหวงเจี้ยนเย่ก็โกรธจนหน้าแดงก่ำ
ถ้าไม่เห็นแก่ที่ว่าหวงเจี้ยนเย่เป็นพ่อแท้ๆของตน...
เขาอยากเข้าห้องครัวไปหยิบมีดปังตอมาสับตาแก่นี่เป็นชิ้นๆเลย!
ส่วนเย่อู๋เทียนกลับยืนมองสายตาเย็นชา
สายตาที่มองหวงเจี้ยนเย่ประหนึ่งกำลังมองคนตายแล้ว
ส่วนเฉียนจิ้งคุน
สวรรค์เท่านั้นที่รู้ว่าตอนนี้เขารู้สึกยังไง
และก็มาถึงบางอ้อว่า ทำไมเย่อู๋เทียนต้องให้เขามาร่วมงานเลี้ยงวันเกิดที่หวงเจี้ยนเย่จัดขึ้นในวันนี้
หวงเจี้ยนเย่เห็นเฉียนจิ้งคุนไม่พูดอะไร และมองไปทางเย่อู๋เทียน
ในใจก็ลิงโลดนัก
เขาหันชี้ไปทางเย่อู๋เทียน พูดอย่างกัดเขี้ยวเคี้ยวฟัน
“ประธานเฉียน เจ้าไอ้บ้าคนนี้แหละ!”
“ผู้หญิงคนนั้นข้างกายเขาคือลูกสาวบุญธรรมของลูกชายคนโตของผม เสิ่นรั่วชิง!”
“สวยดุจนางฟ้าเลยใช่ไหมครับ?”
“วันนี้ขอเพียงคุณเมตตา ช่วยผมกำจัดเจ้าไอ้บ้าอย่างเย่อู๋เทียนนี่ เสิ่นรั่วชิงจะเป็นลูกสะใภ้ของคุณแน่นอน!”
เฉียนจิ้งคุนสีหน้าเย็นเยียบ
ในที่สุดก็ทนไหว ไม่ลงมือตบเจ้าแก่หวงเจี้ยนเย่ตายไป
คิดให้ผู้หญิงของเย่อู๋เทียนกลายเป็นลูกสะใภ้ของเขา?
ต่อให้เขาใจกล้ากินดีหมีมาจากไหน...
ก็ไม่กล้าหรอก!
เขาสูดลมหายใจเข้าปอดลึก เฉียนจิ้งคุนอดกลั้นไฟโกรธ เดินย่างก้าวเข้าหาเย่อู๋เทียน
หวงเจี้ยนเย่ดีใจมาก
รีบตามเข้าไป
สามารถเกาะคนใหญ่คนโตขั้นสุดอย่างเฉียนจิ้งคุนได้ มันเป็นโอกาสอันใหญ่หลวงของตระกูลหวงจริงๆ!
ส่วนเสิ่นรั่วชิงจะยอมรับการแต่งงานครั้งนี้ไหม...
หวงเจี้ยนเย่ไม่กังวลเลยแม้แต่น้อย
ด้วยอำนาจเงินของตระกูลเฉียน
ไม่มีผู้หญิงคนไหนปฏิเสธแต่งเข้าตระกูลเฉียนหรอก!
สามารถแต่งงานเข้าตระกูลเฉียนได้
น่ากลัวนังหนูเสิ่นรั่วชิงคงจะขอบคุณปู่อย่างเขาในความฝันแน่
ส่วนเย่อู๋เทียน....
เหอะ!
บอดี้การณ์หลายคนข้างกายเฉียนจิ้งคุน แต่ละคนล้วนเป็นสุดยอดยอดฝีมือที่เกษียณจากกรมทหารทั้งนั้น!
ซัดเย่อู๋เทียนสักยกหนึ่ง แล้วทิ้งออกนอกตระกูลหวงไปเลย!
ง่ายกว่าพลิกฝ่ามืออีก!
เจ้าไอ้บ้าอย่างเย่อู๋เทียน คิดจะใช้เงินหนึ่งสตางค์มาซื้อศักดิ์ศรีของตน?
วันนี้จะให้ไอ้บ้าอย่างแกดู!
อะไร...
เรียกว่าขายขี้หน้าไม่มีดี!
แต่พอตามเฉียนจิ้งคุนมาถึงหน้าเย่อู๋เทียน และเห็นการกระทำที่มีต่อเย่อู๋เทียน
หวงเจี้ยนเย่ถึงรู้ว่า อะไรคือขายขี้หน้าไม่มีดีที่แท้จริง!
เขาได้เห็น
วินาทีแรกที่เฉียนจิ้งคุนยืนตรงหน้าเย่อู๋เทียน ก็คุกเข่าให้กับเย่อู๋เทียนเลย
แต่ครั้งนี้เฉียนจิ้งคุนไม่ได้เรียกเย่อู๋เทียนว่าพ่อ!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบอหังการ