จอมนักรบอหังการ นิยาย บท 83
คำพูดของเฉียนจิ้งคุน แฝงไปด้วยความเจ็บปวดและน้ำตาทุกคำ
ความรักของพ่อดุจขุนเขา สะท้านฟ้าสะเทือนดิน
วินาทีนี้สายตาทุกคนพุ่งไปที่ใบหน้าเย่อู๋เทียน
คนส่วนใหญ่กำลังสงสัย
เย่อู๋เทียนจะมีความสามารถช่วยคนได้จริงไหม
ยานอนหลับสามขวดเลยนะ!
โดนผู้ป่วยสมองพิการกินเข้าไป ยังช่วยได้อีกหรอ?
เกรงว่าต่อให้ต้าหลัวจินเซียนมา ก็หมดหนทางเหมือนกัน!
แต่ ถ้าดิ้นรนเฮือกสุดท้ายล่ะก็....
เกิดช่วยลูกชายปัญญาอ่อนของเฉียนจิ้งคุนมาได้จริงล่ะ ไม่ว่าเย่อู๋เทียนจะมีฐานะอะไร ก็จะสามารถได้รับทรัพย์สมบัติมหาศาลที่เฉียนจิ้งคุนหามาทั้งชีวิตนั่น!
แต่เย่อู๋เทียนกลับไม่ได้ใส่ใจกับคำสัญญานี้ของเฉียนจิ้งคุนเลยสักนิด
เพียงแค่พูดเสียงเรียบว่า
“ลูกชายของคุณกินยานอนหลับไปเมื่อไหร่?”
เฉียนจิ้งคุนตอบอย่างหมดหวังว่า
“เมื่อสองชั่วโมงก่อน”
พอคำนี้ออกมา ทุกคนพากันอึ้งตะลึง
กินยาไปสองชั่วโมงแล้ว แถมยังเป็นยานอนหลับสามขวด...
จะยังช่วยได้ที่ไหนกัน?
ป่านนี้ตัวเย็นชืดหมดแล้วมั้ง
เย่อู๋เทียนกลับถามอีกว่า
“มีหมอคอยป้อนน้ำหรือเปล่า?”
เฉียนจิ้งคุนอึ้ง
เย่อู๋เทียนเป็นหมอจริงๆด้วย
ก่อนมาตระกูลหวง เฉียนจิ้งคุนได้รู้ว่า หมอที่อยู่ที่บ้านได้ป้อนน้ำให้ลูกชายเขาจริงๆ
นอกจากนี้แล้ว ไม่มีกระบวนการช่วยชีวิตอย่างอื่น
ตามหลักที่หมอคนนั้นบอก
เรื่องมาถึงขั้นนี้ คงได้แต่ช่วยแบบนี้เท่านั้น
เพียงแต่ความหวังริบหรี่
ให้ช่วยกลับมาได้
ยากกว่าขึ้นสวรรค์เสียอีก!
ทั้งหมดต้องขึ้นกับบุญกรรมของลูกชายเฉียนจิ้งคุนแล้ว
เย่อู๋เทียนพยักหน้า
“ก็ไม่ได้เป็นอะไรที่คอขาดบาดตายขนาดนั้น รอผมจัดการเรื่องตระกูลหวงก่อน จะไปกับคุณ”
เฉียนจิ้งคุนเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่งกับคำพูดของเย่อู๋เทียน
เย่อู๋เทียนยกมือขึ้น
“ลุกขึ้นเถอะ”
เฉียนจิ้งคุนลุกขึ้น
ในใจยังร้อนรนดุจไฟสุมทรวง!
เย่อู๋เทียนหันไปมองหน้าหวงเจี้ยนเย่อีกครั้ง พลางพูดขึ้นเนิบช้า
“เห็นหรือยัง?”
“ผมช่วยคน ราคาแพงมากนะ”
“เอาเงินช่วยชีวิตกับคุณแค่เงินหนึ่งสตางค์ ไม่ทำเกินไปหรอกมั้ง?”
วินาทีนี้หวงเจี้ยนเย่จะอกแตกตายคาที่แล้ว
เขายังนึกว่า พอเฉียนจิ้งคุนให้สัญญาว่าจะยกทรัพย์สมบัติมหาศาลแล้ว เย่อู๋เทียนคงจะรามือกับเขาแล้วล่ะมั้ง?
ดูท่าตอนนี้...
เขาไร้เดียงสาเกินไปแล้ว
หายใจไม่ทัน
พรืด!
หวงเจี้ยนเย่กระอักเลือดคำโตออกมา
ตัวไหวเอน
“แก...”
“แก....”
หวงเจี้ยนเย่ชี้หน้าเย่อู๋เทียน ส่งเสียงอย่างเนื้อตัวสั่นเทา
แต่กลับพูดแทบไม่ออก
เย่อู๋เทียนไม่ใจอ่อนสักนิด เขาพูดเสียงเย็นว่า
“คุณอยากบอกว่า”
“ผมรังแกคุณมากเกินไป?”
ดวงตาหวงเจี้ยนเย่แทบจะถลนออกมานอกเบ้า
เย่อู๋เทียนยิ้มเย็น
“เป็นพ่อคนเหมือนกัน ทำไมพอเป็นคุณ ถึงได้ทำตัวไม่สมเป็นผู้หลักผู้ใหญ่?”
“เมื่อครู่คุณบอกว่า จะยกรั่วชิงให้แต่งงานกับคนอื่น?”
พูดมาถึงตรงนี้ เย่อู๋เทียนเพิ่มเสียงสูงขึ้น
“คุณ เป็นตัวอะไรล่ะ?”
เสียงดังชัดดุจฟ้าฟาด
สาดลงใส่หวงเจี้ยนเย่จนกระอักเลือดอีกครั้ง
พรืด!
ประหนึ่งปอดฉีกขาด!
ทุกคนในที่นั้นมองเห็นฉากนี้แล้วแทบจะหมดลมไปตามๆกัน
ทุกคนรับรู้ได้ถึงแรงกดดันมหาศาล!
วันนี้พวกเขาได้รู้จักแล้วว่า
นี่คือ...
จุดจบของการแตะต้องคนสำคัญของเย่อู๋เทียน
ตาย?
ง่ายมาก!
แต่เย่อู๋เทียนจะทำให้คนอยู่ไม่สู้ตาย!”
ตั้งแต่ต้นจนจบ เย่อู๋เทียนไม่ได้สัมผัสแม้แต่นิ้วมือเดียวของหวงเจี้ยนเย่เลย
หวงเจี้ยนเย่กลับแทบตายไปแล้วครึ่งตัว!
หวงเจี้ยนเย่ใกล้จะอกแตกตายด้วยความโกรธแล้ว
แต่ความอยากมีชีวิตอยู่ของคนเรามักจะแข็งแกร่งมากเสมอ
พอรู้สึกว่าตนเองกำลังจะโดนเย่อู๋เทียนทำให้โกรธจนอกแตกตาย หวงเจี้ยนเย่กุมหน้าอก หายใจหอบหนัก
“เร็ว หยิบเงิน!”
“ใครมีเงินหนึ่งสตางค์บ้าง?”
“รีบให้เย่อู๋เทียนเลย ให้มันไป ให้มันไป!”
เหรียญเงินหนึ่งสตางค์น่ะไม่มี
แต่โอนได้
หวงต้าซานลูกชายคนที่สองของหวงเจี้ยนเย่ รีบโอนเงินหนึ่งสตางค์ให้หวงต้าไห่
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบอหังการ