จอมนักรบอหังการ นิยาย บท 84
พอวางสายโล่ซวนหยวนลง
จิตใจของเสิ่นรั่วชิงทำใจอยู่นานมากกว่าจะสงบลงได้
พวกต้มตุ๋นในตอนนี้...
เหิมเกริมแบบนี้แล้วรึ?
ขนาดฝ่าบาทสูงส่งของประเทศหลงยังกล้าปลอมเป็น?
ยังบอกอีกว่า อีกสามวันให้หลัง โรงแรมว่างไห่รอต้อนรับตนอีก?
หวงต้าไห่ที่อยู่ข้างๆเห็นสีหน้าเสิ่นรั่วชิงแปลกๆ เลยถาม
“รั่วชิง ทำไมรึ?”
เสิ่นรั่วชิงเผยรอยยิ้มออกมา
“ไม่เป็นไร ก็แค่พวกต้มตุ๋นเท่านั้นเอง ยังบอกว่าจะนับหนูเป็นน้องบุญธรรม ยังบอกว่า...ได้ส่งของขวัญให้หนูแล้ว!”
“หนูมีได้ของขวัญอะไรที่ไหนล่ะ?”
“ที่เหลือเชื่อกว่านั้นคือ อีกฝ่ายยังอ้างว่าเขาเป็นฝ่าบาทสูงส่ง!”
“สังคมสมัยนี้นะ คนที่ทำตัวเป็นผู้ใหญ่แต่ไม่น่าเคารพมีมากขึ้นเรื่อยๆแล้ว!”
หวงต้าไห่ยิ้มๆ ไม่เก็บเรื่องนี้มาใส่ใจ จากนั้นสีหน้ากลับเริ่มตึงเครียดขึ้นมา
“รั่วชิง หนูว่าอู๋เทียนจะช่วยลูกชายของเฉียนจิ้งคุนได้จริงหรอ?”
เสิ่นรั่วชิงลังเลครู่หนึ่ง ก่อนตอบอย่างจริงจังว่า
“พี่เทียนบอกว่าได้ ก็ต้องได้แน่”
หวงต้าไห่ถามต่อ
“งั้นหนูว่า ที่เฉียนจิ้งคุนบอกจริงหรือเปล่า?”
“ถ้าอู๋เทียนช่วยลูกชายเขาได้จริง ทรัพย์สมบัติหลายร้อยล้านนั่นของเขาจะเป็นของอู๋เทียนหรอ?”
เสิ่นรั่วชิงต่อว่า
“พ่อคะ พ่อห้ามคิดแบบนี้นะคะ ช่วยชีวิตคนน่ะดีกว่าสร้างเจดีย์เจ็ดชั้นอีก เราจะเอาเงินเขามาทำไม?”
“เราหาเองไม่ได้หรอ”
หวงต้าไห่อึ้ง หัวเราะเหอะๆออกมา
“ใช่ ใช่ใช่ใช่ ด้วยความสามารถของอู๋เทียน มีหรือจะหาเงินไม่ได้”
“อีกอย่าง ต่อให้ต่อไปหนูกับอู๋เทียนอยู่บ้านเฉยๆ พ่อก็เลี้ยงพวกหนูไหว”
“รั่วชิง พ่อบอกหนูเลยนะ หนูรู้ไหม หลายวันก่อนแม่ของหนูนะ...”
ไม่รอหวงต้าไห่พูดจบ เกาเม่ยหลิงก็ถลึงตาใส่เขา พลางสั่งสอนเขาเสียหลายคำ
“เซอร์ไพรส์!”
“พูดออกมาแล้วจะเป็นเซอร์ไพรส์ได้ยังไง?”
“คนอย่างคุณน่ะนะ เป็นพวกเก็บความลับไม่อยู่จริงๆ!”
สีหน้าหวงต้าไห่หม่นหมอง
“ใช่ คุณเกาพูดถูก คุณเกาพูดถูกที่สุดแล้ว”
เสิ่นรั่วชิงมองทั้งสองคนอย่างสงสัย
“นี่มันอะไรกันคะ?”
หวงต้าไห่ยิ้มดีใจหน้าระรื่น
“ไม่มีอะไร ไม่มีอะไร อีกไม่กี่วันหนูก็รู้แล้วล่ะ”
“จริงสิรั่วชิง หนูชอบห้องสไตร์สไหน? รถยนต์ด้วย ชอบยี่ห้ออะไรหรอ?”
“...”
เกาเม่ยหลิงที่อยู่ข้างๆหน่ายใจจริงๆ
....
อีกด้านหนึ่ง คฤหาสน์ตระกูลเฉียน
เย่อู๋เทียนมาได้สักพักหนึ่งแล้ว
แต่กลับมิได้ลงมือช่วยเฉียนเป่ยเฉินที่เป็นลูกชายของเฉียนจิ้งคุนเลย
เพียงเพราะว่า เฉียนเป่ยเฉินมีคนช่วยแล้ว
เป็นผู้หญิงคนหนึ่ง
แซ่อิ่น
ชื่อโม่โฉว
สำหรับการมาของเธอ เฉียนจิ้งคุนเองก็ตกใจมาก
อิ่นโม่โฉวนี่เป็นคนของตระกูลอิ่น ซึ่งเป็นตระกูลผู้นำของสี่ตระกูลหมอดังของประเทศหลงนะ!
ว่ากันว่ายังเป็นยอดฝีมือที่เป็นศิษย์ของสำนักยาเขาเซวียนอู่!
ทำไมมาอยู่ที่นี่ได้?
เวลานี้ อิ่นโม่โฉวกำลังฉีดยาให้เฉียนเป่ยเฉินที่นอนอยู่บนเตียง วิชาที่ใช้ช่างสูงส่งนัก
ทำให้คนเลื่อมใสไปโดยไม่รู้ตัว
ภรรยาของเฉียนจิ้งคุน หูเสี่ยวเอ๋อยืนดูอย่างตื่นเต้นอยู่ข้างๆตลอด
สำหรับเรื่องนี้ เฉียนจิ้งคุนขมวดคิ้วมุ่น
แอบดึงหูเสี่ยวเอ๋อไปอีกข้างต่อว่าเบาๆ
“นี่มันเรื่องอะไรกัน? ผมบอกแล้วไม่ใช่หรือไงว่า จะเชิญคุณเย่มาดูรักษาเฉินเอ๋อร์? ตอนนี้มันเรื่องอะไรกันเนี่ย?”
หูเสี่ยวเอ๋อโอดครวญ
“คุณเย่อะไร รอคุณไปเชิญเขามา เฉินเอ๋อร์ก็ดื่มน้ำแกงยายเมิ่งไปแล้ว!”
“วางใจเถอะ มีคุณหนูอิ่นอยู่ เฉินเอ๋อร์ต้องรอดแน่!”
เฉียนจิ้งคุนสีหน้ากระอักกระอ่วน ไม่กล้ามองหน้าเย่อู๋เทียน เขามองอิ่นโม่โฉว และหันมาถามหูเสี่ยวเอ๋ออย่างตื่นเต้นอีกคำว่า
“คุณไปรู้จักคุณหนูอิ่นได้ยังไงน่ะ?”
หูเสี่ยวเอ๋ออธิบาย
“เฉินเอ๋อร์ป่วยมาหลายปีนี้ ฉันตระเวนไปทั่วภูเขาลำน้ำมีชื่อมากมาย สอบถามถึงยอดฝีมือมากมาย คุณหนูอิ่นนี่เป็นหนึ่งในนั้น!
“โชคดีที่หลายปีมานี้ฉันพอมีสายสัมพันธ์กับเขาเซวียนอู่อยู่บ้าง พอเฉินเอ๋อร์เกิดเรื่อง ฉันเลยขอความช่วยเหลือไปที่เขาเซวียนอู่ ทางนั้นกลับบอกว่า คุณหนูอิ่นอยู่เจียงไห่พอดี! ฉันจะบอกคุณให้นะ นี่เป็นกรรมดี!”
“คุณจะไม่เชื่อไม่ได้!”
เฉียนจิ้งคุนเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง
“งั้น...ตอนนี้เฉินเอ๋อร์เป็นยังไงบ้างล่ะ?”
หูเสี่ยวเอ๋อเบ้ปาก
“คุณไม่เห็นหรือไง ตอนนี้เฉินเอ๋อร์หายใจแล้ว คุณหนูอิ่นกำลังหาทางทำให้เขาฟื้นอยู่”
“ขอเพียงเฉินเอ๋อร์ลืมตา ก็ถือว่ารอดแล้ว!”
เฉียนจิ้งคุนฟังจบ ก็ดีใจครึ่งเครียดครึ่ง
ดีใจเพราะ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบอหังการ