จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 1552

เจียงชื่อพูดว่า “ครั้งแรกที่ถานเฉิงยี่มาหาฉัน ส่งโลงศพมาให้ฉันหนึ่งหลัง ดูอย่างผิวเผินก็คือมาข่มขวัญฉัน แต่ความจริง......”

เจียงชื่อเดินไปที่โลงศพพลิกเปิดฝาโลงขึ้นมา ด้วยแสงอาทิตย์ที่ส่องสะท้อนเข้าไป ก็สามารถจะเห็นตัวอักษรเรียงเป็นแถว ล้วนเป็นการใช้มีดแกะสลักขึ้นมา

แรกเริ่มที่ถานเฉิงยี่ส่งโลงศพมา ก็ตั้งใจจะหาแนวทางร่วมมือกับเจียงชื่อแล้ว คือเป็นการแจ้ง ‘เจตจำนงค์’ มา！

ไม่เพียงเท่านี้

เจียงชื่อก็ยังนำเอากระดาษจดหมายที่ถูกเผามาแล้วนั้นออกมา พูดว่า “หนังสือท้ารบฉบับนี้ ก็เป็นจดหมายที่ถานเฉิงยี่ส่งมาให้ฉัน ฉันเชื่อว่านายก็คงได้อ่านแล้ว ข้อความในจดหมายความจริงก็ไม่มีปัญหาอะไร ปัญหาอยู่ที่กระดาษจดหมายนี้ เพียงถ้าได้ถูกไฟเผา ก็จะมีส่วนหนึ่งที่เผาไม่หมด จะมีข้อความที่ ‘ไม่ปรากฏ’ ในจดหมายต้นฉบับ”

โลงศพ จดหมายพิเศษ เจียงชื่อกับถานเฉิงยี่ก็ได้ใช้วิธีหลากหลายในการหลบรอดหูตาชาวบ้านกันแบบนี้ จึงทำให้การร่วมมือรอดจากหูตาและอุปกรณ์ที่ถานหย่งเซิ่งวางไว้มากมาย ติดต่อสื่อสารถึงกันได้

ตั้งแต่ต้นจนจบ สรุปว่าถานหย่งเซิ่งโดนปั่นหมุนวนเล่นอยู่โดยไม่รู้ตัว ทั้งสองคนนี้เล่นนอกเล่นในกันอยู่ชัด ๆ เขากลับไม่รู้สึกอะไรเลย ทั้งยังคิดอย่างไร้เดียงสาอยู่ว่าถานเฉิงยี่กำลังทำงานให้เขาอยู่ตลอด

เขา คิดพลาดไปจริง ๆ

“อ๊ากกกก.....”

ถานหย่งเซิ่งแหงนหน้ามองเพดานฝ้า ในใจหดหู่สิ้นหวัง

ฮา ฮา ฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ

“ไอ้นายพวกเด็กน้อยกะเรวกะราดทั้งหลาย เพื่อจะเล่นงานฉัน ถึงกับทำกับฉันได้ขนาดนี้ ไอ้แก่อย่างฉันไม่ยอมก็ไม่ได้เสียแล้ว”

“แต่ไอ้ลูกไม้ของพวกแกมีกันแค่นี้แล้วจะยังไง？ถึงยังไงฉันก็ยังเป็นเจ้าบ้านตระกูลถาน เพียงฉันยังไม่ตาย พวกแกจะมาแย่งตำแหน่งฉันได้ยังไง ส่วนที่พวกแกได้เปรียบอยู่ ไม่ช้าก็เร็วก็ต้องถูกฉันชิงคืนมา！”

ถานเฉิงยี่แค่นเสียงหัวเราะเยือกออกมา พูดว่า “หัวสมองแกใช้ไม่ได้แล้วหรือไงจิ้งจอกเฒ่า？ฉันเพิ่งพูดไปหยก ๆ แกไม่มีเวลานั้นเหลืออีกแล้ว”

“แกหมายความว่ายังไง？”

“ความหมายง่ายมากเลยนะ ฉันกำลังเตรียมจะส่งแกเข้าคุก”

“แก？แกมีสิทธ์อะไร？”

ตอนนี้เอง เจียงชื่อดีดนิ้วเสียงดังขึ้นมา