จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 125

เซียวเจิ้นเที่ยนและเย่ชิงหยู่ตกใจจนตัวสั่นทั้งคู่ แล้วรีบหันไปยังต้นเสียง

นี่เป็นเสียงของผู้หญิง คนที่กำลังเดินมาทางนี้ก็เป็นผู้หญิงสวยงามหุ่นดีคนหนึ่ง เสื้อฉบับสาวออฟฟิศสีขาว คนที่สามารถใส่เสื้อแบบนี้ให้สวยได้มีเยอะ แต่คนที่สามารถใส่เสื้อแบบนี้ให้ออกมาเป็นดั่งราชินีนั้นกลับน้อยมาก

ผู้หญิงตรงหน้าใส่ชุดนี้ ใส่ชุดนี้ออกมาดั่งราชินีพอดี เวลาเดิน ท่าทางสง่างาม ดูมีอำนาจมาก นี่ไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็นคนเก่งของฟางซื่อกรุ๊ป ผู้รับผิดชอบของที่นี่ หวังชิงชิง

ผู้หญิงคนนี้เป็นคนที่ผู้หญิงหลายคนนับถือ ไม่ว่าเธอจะใช้ความสามารถ หรือแผนการอะไรเข้าสู่ฟางซื่อกรุ๊ป แต่ว่าเธอทำได้ที่เข้าสู่ฟางซื่อกรุ๊ปโดยไม่พึ่งพาใคร แล้วยังได้เป็นถึงผู้ดูแลรับผิดชอบของในบริษัท

ความสามารถแบบนี้ ไม่เพียงแค่ผู้หญิงเท่านั้น แต่ผู้ชายยังทำไม่ได้เลย

“ขอโทษค่ะ เมื่อกี้ฉันพูดผิดไป ที่ฉันจะพูดคือ ใครพูดว่าสามารถเป็นตัวแทนคุณชายของเราได้นะคะ?” เสียงของหวังชิงชิงดังขึ้นอีกครั้ง ในตอนที่ถาม สายตามองไปยังเซียวเจิ้นเที่ยน ใบหน้ามีรอยยิ้มปลอมๆอยู่ ดูไม่ออกเลยแม้แต่นิดเดียวว่าสีหน้าเธอจะมีความโมโหอยู่

เซียวเจิ้นเที่ยนพูดว่า “ประธานหวังครับ ผมไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น เพียงแต่ว่าคำขอของผู้หญิงคนนี้มันไร้เหตุผลไปสักหน่อย”

“อ้อ?” หวังชิงชิงมองหน้าเซียวเจิ้นเทียนแล้วพูดว่า “ที่แท้ก็ท่านเซียวมานี่เอง”

เซียวเจิ้นเที่ยนพยักหน้า “ผู้หญิงคนนี้เป็นประธานของบริษัทตงข่ายกรุ๊ป เย่ชิงหยู่ ลูกสาวของเย่เทียนที่เป็นตระกูลใหญ่อันดับสามของเมืองจินโจวเมื่อก่อนครับ”

หวังชิงชิงมองดูเย่ชิงหยู่แล้วพยักหน้าเล็กน้อย

เมื่อเห็นสายตาเย็นชาของหวังชิงชิง เย่ชิงหยู่ก็รีบพยักหน้าตอบรับพูดว่า “สวัสดีค่ะ ประธานหวัง!”

ที่จริงแล้วท่าทางสง่าของเย่ชิงหยู่ไม่แย่ แต่เป็นเพราะว่าฐานะตำแหน่งของทั้งสองแตกต่างเกินไป ดังนั้นจึงทำให้เห็นความเปรียบเทียบชัดเจน คนหนึ่งมั่นใจเต็มร้อย เงยหน้ายืดอก อีกคนกลับดูเหมือนทำอะไรไม่ถูก

เซียวเจิ้นเที่ยนพูดต่อ “คุณเย่คนนี้บอกว่าอยากให้บริษัทคุณช่วยแก้ไขภาพออกแบบ! ได้ยินคำขอที่ไร้เหตุผลแบบนี้ ดังนั้นผมจึงได้มีความคิดอยากให้เธอออกไปซะ ไม่อย่างนั้นรอให้เรื่องนี้ไปถึงหูคุณขายฟางจะยิ่งอึดอัดอับอายกว่าเดิมครับ”

ตาแก่นี่ ทั้งๆที่วางหลุมไว้ให้เย่ชิงหยู่ ตอนนี้ยังทำเป็นพูดเหมือนว่าหวังดีกับเย่ชิงหยู่งั้นแหละ

“ที่จริงแล้ว คุณเย่เธอยังสาว ไม่รู้เรื่องอะไร ดังนั้นจึงได้มาขอความช่วยเหลือแบบนี้ ผมเองก็หวังว่าบริษัทคุณจะไม่ว่าอะไรคุณเย่ ให้โอกาสแก้ตัวกับคนสาว คิดว่าบริษัทคุณคงจะให้นะครับ”

เย่ชิงหยู่มองดูใบหน้าแก่ๆที่มีรอยยิ้มของเซียวเจิ้นเที่ยนก็โมโหขึ้นมาในทันที

แต่ว่าเธอจะทำอะไรได้ละ ต่อหน้าตาแก่นี่ เธอไม่กล้าออกเสียงด้วยซ้ำ

“ขอโทษค่ะ ประธานหวัง ฉันผิดไปแล้วค่ะ” เดิมทีสิ่งนี้ก็เป็นการละเมิดจรรยาบรรณทางธุรกิจอยู่แล้ว แล้วเธอจะรู้ได้ยังไงว่าจะถูกเซียวเจิ้นเที่ยนพูดออกมาต่อหน้าฟางซื่อกรุ๊ป

ในตอนนี้เธอหันหลังไปอย่างอับอาย เตรียมจะจากไป หวังชิงชิงก็เรียกขึ้น “เดี๋ยวค่ะ!”

เย่ชิงหยู่หยุดฝีเท้า ถามว่า “ยังมีอะไรหรอคะ? ประธานหวัง”

เซียวเจิ้นเที่ยนที่ยืนอยู่ด้านข้าง กลอกตามองไปรอบหนึ่ง แล้วก็รีบถามอย่างนอบน้อมว่า “ประธานหวังครับ ไม่ทราบว่าคุณชายฟางลงมารึยังครับ?”

นี่ถือเป็นโอกาสที่ให้เย่ชิงหยู่รึเปล่า? ขายเธอไปจนหมด จากนั้นก็ทำเป็นว่ากำลังช่วยเหลือเธอ?

เย่ชิงหยู่โง่ แต่ก็ยังไม่โง่ถึงขั้นแบ่งแยกสถานการณ์ไม่ออก

เซียวเจิ้นเที่ยนคนนี้จงใจทำอย่างนั้น เพื่อที่จะให้ฟางซื่อกรุ๊ปคิดว่าเขาเป็นคนจริงจัง แต่ก็ยังถือว่ามีทางออกให้เธอ ยังไม่ถือว่าเลวมาก