จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 15

บทที่ 15 ฟางเหยียนเป็นใคร

เธอกดเข้าไปดูภาพถ่ายที่เพื่อนสาวเฉินหย่าส่งมา เธอบอกว่า “ชิงหยู่ เขาเป็นสามีของเธอใช่ไหม เมื่อกี้ฉันผ่านตึงว่านฉง และได้พบเขาเข้าโดยบังเอิญ เขาเป็นพนักงานเสิร์ฟอยู่ที่ตึกว่านฉงเหรอ?”

เมื่อได้ยินคำถามของเฉินหย่า หัวใจของเย่ชิงหยู่เหมือนกับว่าถูกกรีดแทง

เธอลุกขึ้นมุ่งไปที่ตึกว่านฉงในทันที ในขณะที่ใกล้ถึงตึกว่านฉง ก็ได้เห็นชุดฟอร์มของฟางเหยียน ที่นั่งพักผ่อนที่อยู่ชั้นสอง

เธอนึกไม่ถึงเลยว่าฟางเหยียนมาทำงานเสิร์ฟแบบนี้ แถมยังไม่ให้เธอรู้อีกต่างหาก

เธอหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาฟางเหยียน ปลายสายรับโทรศัพท์ทันที

“ฟางเหยียน นายอยู่ที่ไหน?” เย่ชิงหยู่กล่าวถาม

ฟางเหยียนตอบ “อืม ผมทำธุระที่ข้างนอกนิดหน่อย มีอะไรไหม?”

“ไม่มีอะไร นายบอกฉันได้ไหมว่าอยู่ที่ไหน?”

“ผมหรือ? ผมใกล้จะกลับบ้านแล้ว คุณมีอะไรจะพูดอย่างนั้นหรือ

“เปล่า ไม่มีอะไรแล้วฉันจะโทรไปไม่ได้ใช่ไหม? นายกลับมาเร็วๆแล้วกัน ฉันวางก่อน”

จบคำเย่ชิงหยู่ตัดสายทิ้งทันที เธอหันกลับไปมองที่ฟางเหยียนด้วยความกังวล เธอรู้สึกไม่สบายใจ ทำไมต่อให้เป็นพนักงานเสิร์ฟก็ไม่ยอมให้เธอช่วยเหลือ?

บางทีอาจจะเป็นเพราะว่าการปฏิบัติตัวของตระกูลจางที่มีต่อฟางเหยียน ยังไงซะฟางเหยียนก็เป็นผู้ชาย ผู้ชายมักจะกลืนความขมขื่นลงในใจเสมอ

เธอหันไปทางฟางเหยียนอีกรอบ ก่อนที่จะแอบย่องออกจากตึกว่านฉงอย่างเงียบๆ

หลังจัดการทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย ฟางเหยียนก็มีสายเรียกเข้า ซึ่งมาจากเทียนขุย

“จอมพลโผ้จวิน วันนี้คุณนายออกมาเดินเล่น”

“อืม เธอไปที่ไหนมาบ้าง?”

“ไปเดินดูที่ร้านเครื่องประดับ นอกจากนั้น ยังไปหาท่านด้วยครับ”

“อืม ฉันรู้แล้ว”

ฟางเหยียนตัดสายทิ้ง ก็มุ่งไปที่ร้านเครื่องประดับที่ใหญ่ที่สุดในเมืองจินโจวทันที

บางทีเป็นผู้หญิงก็อาจจะชอบเครื่องประดับทุกคนสินะ พอดีที่อีกไม่กี่วันก็จะเป็นวันเกิดของเย่ชิงหยู่ จะได้เตรียมของขวัญให้เธอด้วยเลย

ร้านเครื่องประดับร้านหยกตี้เซิ่งหยวนไม่ใช่ร้านที่ใหญ่ที่สุดในเมืองจินโจว แต่ที่นี่เป็นร้านเครื่องประดับที่มีราคาสูงที่สุด ที่นี่ไม่ใช่ร้านเครื่องประดับที่เหมาะสำหรับทุกคน แต่ที่นี่มีไว้เพื่อนต้อนรับลูกค้าระดับเศรษฐีเท่านั้น เจ้าของร้านหลิวเหอฉาง เป็นเศรษฐีอันดับต้นๆ ของเมืองจินโจว

ฟางเหยียนเดินมาถึงหน้าประตูร้าน หญิงสาวหน้าตาดีสองคนสำรวจฟางเหยียน ของราคาถูกทั้งตัว ดูก็รู้ว่าไม่ใช่คนมีเงิน

“คุณผู้ชาย มาซื้ออะไรคะ? หรือว่ามาหาใครคะ?” หญิงสาวบริการคนหนึ่งเอ่ยถามฟางเหยียน

ฟางเหยียนนิ่งไปสักพัก ก่อนที่จะเอ่ย “ซื้อของ”

พนักงานขายหัวเราะ พร้อมคิดในใจว่าร้านหยกตี้เซิ่งหยวนเป็นที่ที่ใครคิดจะมาก็ได้อย่างนั้นเหรอ? เพราะงั้นเธอจึงกล่าวถาม “ถ้างั้น คุณมีบัตรสมาชิกของที่นี่ไหม?”

ฟางเหยียนส่ายหน้า “ไม่มี”

“ต้องขอโทษด้วยนะคะคุณผู้ชาย คุณอาจจะมาผิดที่ ของในร้านเราแพงมาก หากไม่มีบัตรสมาชิก เราจะไม่ขาย คุณไปดูที่ร้านอื่นเถอะคะ!”

เมื่อได้ยินอย่างนั้น สีหน้าของฟางเหยียนเปลี่ยนไปทันที พนักงานสาวนี่ดูหมิ่นคนอื่นอย่างนั้นเหรอ

เขากำลังจะตอกกลับ หากแต่น้ำเสียงของหญิงสาวคนหนึ่งดังขึ้นจากด้านใน

“อ้าว ฟางเหยียนหรือ? ทำไม มาซื้อของที่ร้านหยกตี้เซิ่งหยวนงั้นเหรอ?”