จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 170

จางเทาอืมแล้วพยักหน้าพูดว่า: “รับทราบ! พวกคุณสบายใจได้ ในเมื่อพวกเราสวมใส่เครื่องแบบนี้แล้ว ก็รู้ว่าอะไรเรียกว่าความยุติธรรม พวกเราจะต้องรับผิดชอบต่อหน้าที่ที่แบกรับไว้ได้อย่างแน่นอน ไม่ว่าใครจะทำผิด พวกเราก็ไม่มีทางให้อภัย”

เมื่อจางฉี่เหาได้ยินคำพูดของจางเทา เห็นได้ชัดว่าลังเลสักครู่หนึ่ง แล้วมองไปที่ฟางเหยียนอีกครั้ง จากนั้นสายตาก็มองไปที่จางไห่เฟิง ส่งสัญญาณถามเขาว่ามีความมั่นใจหรือไม่ อีกฝ่ายไม่เข้าใจความหมายของสายตานี้ เพียงแค่พูดด้วยน้ำเสียงที่ตื่นเต้นมากว่า: “เย่ชิงหยู่เป็นคนทำ! เธอจ้างให้คนขับรถมาชนขาทั้งสองของผม”

ตอนที่ถูกคนกล่าวหาหรือว่าทำร้าย คนก็จะรู้จักปกป้องตัวเอง เมื่อเย่ชิงหยู่ได้ยินสิ่งนี้ ก็ถามกลับอย่างมีเงื่อนไข: “จางไห่เฟิง นายอย่ามาใส่ร้ายป้ายสีคนอื่นที่นี่ นายมีหลักฐานมั้ย?”

คำพูดเดียว ตรงประเด็น!

จางไห่เฟิงลังเลครู่หนึ่ง กลอกตาหันมองไปรอบๆ หลักฐาน เขาไม่มีหลักฐานอะไรจริงๆ

จางเทาถามว่า: “คุณจาง คุณบอกว่าคุณเย่เป็นคนจ้างคนมาชนคุณ คุณสามารถแสดงหลักฐานเพื่อพิสูจน์ได้มั้ย?”

จางไห่เฟิงไม่พูด รู้สึกสับสน ขาของเขาหัก แต่ว่าสมองใสมาก เมื่อเห็นจางไห่เฟิงไม่พูด จางซื่อตงกังวลจนรีบพูดอย่างรวดเร็ว: “ไห่เฟิง ลูกบอกว่าลูกมีหลักฐานไม่ใช่เหรอ? เอาออกมา รีบแสดงหลักฐานมาเพื่อพิสูจน์ว่าเธอเป็นคนจ้างคนมาชนลูก ต่อหน้าของหัวหน้าจาง พ่อต้องการให้เย่ชิงหยู่คนนี้เลือดต้องล้างด้วยเลือด”

แม่ของเขาก็รีบพูดอย่างรวดเร็ว: “ใช่ ไห่เฟิง ที่นี่มีหัวหน้าจางอยู่ ยังมีคุณปู่ของลูกและคนอื่นๆ ลูกเพียงแค่พูดออกมา”

ตอนที่พูด เธอมองไปที่ฟางเหยียดโดยไม่รู้ตัว ในแววตายังคงเต็มไปด้วยความหวาดกลัว

จางไห่เฟิงยังไม่พูด เหงื่อเย็นไหลอาบแก้มลงมา จางฉี่เหาขมวดคิ้ว และตะโกนเสียงดัง: “แกก็พูดสิ แกมีหลักฐานก็เอาออกมา”

จางไห่เฟิงสะอึกไปครู่หนึ่ง ราวกับกำลังคิดอะไรบางอย่างได้ ชี้ไปที่เย่ชิงหยู่แล้วพูดว่า: “มี คุณปู่ยังจำคำสาบานที่ผมสาบานที่บ้านของเราในวันนั้นได้มั้ย? ผมสาบานว่าถ้าผมโกหกออกบ้านก็จะถูกรถชน เย่ชิงหยู่คงจับจุดคำพูดนี้ของผมได้ ดังนั้นจึงจ้างคนมาชนผม เธอต้องการพิสูจน์ว่าแผนผังงานของบริษัทถูกผมขโมยไป ดังนั้นจึงจ้างคนมาชนผม คำพูดนั้น ผมเป็นคนพูดเอง แต่ว่าเย่ชิงหยู่กับปู่ก็ได้ยิน”

“ช่วงนี้ผมก็ไม่ได้มีปัญหากับใคร ก็ได้รับความเกลียดชังจากเย่ชิงหยู่ หลังจากที่แผนผังงานบริษัทของเย่ชิงหยู่ถูกขโมย ผูกพยาบาทต่อผมอย่างแน่นอน ดังนั้นถึงได้ทำแบบนี้กับผม เป็นเธอ ผมมั่นใจว่าเธอเป็นคนทำ”

จางฉี่เหาขมวดคิ้วจนกลายเป็นตัวอักษร“ฉวน”(ฉวนในที่นี้แปลว่าแม่น้ำลักษณะตัวอักษรคล้ายกับการเครียดจนกลายรอยย่นที่อยู่ตรงระหว่างคิ้ว) เมื่อจางไห่เฟิงพูดมามากมากมายแบบนี้ ยังไม่ได้แสดงหลักฐานออกมา หลังจากพูดคุยกันมานาน ก็ยังไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเย่ชิงหยู่ เป็นเขาเองที่สาบาน นี่ก็เป็นเรื่องล้อเล่นไม่ใช่เหรอ?

จางเทานิ่งไปครู่หนึ่ง พูดว่า: “คุณจาง ผมคิดว่าคุณยังไม่เข้าใจความหมายของคำว่าหลักฐานสองคำนี้ สิ่งที่เรียกว่าหลักฐาน คือหมายความว่าคุณสามารถเอาหลักฐานที่พิสูจน์ได้ว่าคุณเย่เป็นคนทำ ตัวอย่างเช่นมีบุคคลที่สามเห็นเห็นภาพเหตุการณ์ที่คุณพูด อีกตัวอย่างคือในมือของคุณมีวิดีโอ บันทึกทุกสิ่งที่คุณพูดเป็นความจริง! คุณมีของสิ่งเหล่านี้ที่ผมพูดมั้ย?”

เมื่อจางไห่เฟิงได้ยินจางเทาพูดแบบนี้ ก็มองไปทางที่ปู่ของเขาแล้วพูดว่า: “คุณปู่ วันนั้นปู่ก็อยู่ตอนที่ผมสาบาน ปู่ก็รู้เรื่องราวนี้ เย่ชิงหยู่ต้องจับจุดเรื่องที่ผมสาบานได้ถึงได้สร้างอุบัติเหตุทางรถยนต์นี้ขึ้น เรื่องที่ผมสาบานมีเพียงผมกับปู่ยังมีเธอที่รู้ เธอคงจะจับจุดที่ผมสาบานได้ถึงได้ทำให้ผมเกิดอุบัติเหตุ ไม่อย่างนั้นจะมีเรื่องบังเอิญขนาดนั้นได้อย่างไร ผมเพิ่งสาบาน ก็เกิดอุบัติเหตุเกิด คุณปู่ คุณปู่ต้องช่วยผมพูดด้วย”

ความหมายของเขาก็คือให้จางฉี่เหาเป็นพยานของเขา แต่ว่านี่ไม่ใช่หลักฐาน นี่เป็นเพียงการคาดเดาของจางไห่เฟิง การคาดเดาแบบนี้ออกมาต่อหน้าของหัวหน้าจาง ก็เป็นการคิดจะทำร้ายผู้อื่นแต่ผลร้ายนั้นกลับย้อนมาหาตัวเองอย่างไม่ต้องสงสัย

“ลุงจาง คุณเห็นเหตุการณ์นี้มั้ย?” จางเทาถาม ถังยู่ยังคงบันทึกอยู่

สีหน้าของจางฉี่เหาก็กลายเป็นแย่มากขึ้น เขาพยักหน้าเล็กน้อยแล้วพูดว่า: “เรื่องสาบานมีอยู่จริง”

“เอาล่ะ!” จางเทาพูดว่า: “นั่นก็คือ ทั้งหมดที่คุณพูดตอนนี้ก็เป็นเพียงแค่การคาดเดาของคุณ ใช่มั้ย? คุณไม่ได้เห็นคุณเย่จ้างคนมาชนคุณ และก็ไม่ได้เห็นว่าตัวของคุณเย่เองที่ชนคุณใช่มั้ย”

แม่ของจางไห่เฟิงรีบพูดอย่างกังวลว่า: “หัวหน้าจาง ลูกชายของฉันบอกแล้ว เหตุการณ์นี้ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ เย่ชิงหยู่ต้องเป็นคนจัดการ คนที่รู้ว่าเขาสาบานมีเพียงคุณปู่ของเขากับเย่ชิงหยู่ แต่ไหนแต่ไรเย่ชิงหยู่ก็ไม่พอใจลูกชายของฉัน ต้องเป็นเธอที่ทำ เธอแทบจะอยากให้ลูกชายของฉันตาย”