จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 194

เมื่อได้ยินชื่อนี้ เซียวเจิ้นเที่ยนงงไปหมด ฟางเหยียนคือคนที่คุณชายฟางจะลักพาตัว ทำไมกันล่ะ

เจอเรื่องที่ไม่พอใจงั้นเหรอ อย่าบอกนะว่าฟางเหยียนไปหาเรื่องคุณชายฟาง

ไอ้หมอนั่นสรรหาแต่เรื่องวุ่นวาย ไม่เห็นใครอยู่ในสายตาจริงๆ

ขณะที่เซียวเจิ้นเที่ยนกำลังคาดเดาอยู่ หวังชิงชิงจึงพูดขึ้นว่า “ถ้าท่านเซียวไม่ตกลงก็ไม่เป็นไรค่ะ ตระกูลฟางจะจัดการเขาเอง คุณชายแค่ไม่อยากลงมือกับเขาเท่านั้น”

สีหน้าของเซียวเจิ้นเที่ยนเปลี่ยนไปทันที เขารีบพูดขึ้นมาว่า “ผมจะให้คุณชายลงมือเองได้ยังไงครับ เรื่องนี้ให้ผมจัดการเถอะ ผมพูดตรงๆ เลยนะครับ ผมอยากจัดการคนนี้เหมือนกัน”

“หา?” หวังชิงชิงถามขึ้น “ท่านเซียวผิดใจอะไรกับเขาเหรอคะ”

เซียวเจิ้นเทียนสูดหายใจลึก เขาส่ายหน้าแล้วพูดว่า “ไม่ถือว่าผิดใจหรอกครับ แค่อยากถามอะไรเขานิดหน่อย ในเมื่อคุณชายเอ่ยปากเอง เรื่องนี้ให้ผมจัดการเอง ประธานหวังไปบอกคุณชายว่ารอฟังข่าวดีได้เลยครับ”

หวังชิงชิงลุกขึ้นแล้วพูดว่า “งั้นขอบคุณท่านเซียวนะคะ รบกวนท่านเซียวช่วยเก็บเรื่องนี้เป็นความลับด้วย”

เซียวเจิ้นเที่ยนพยักหน้า “ผมเข้าใจครับ ประธานหวังวางใจได้เลย”

ทั้งสองพูดคุยกันอีกไม่กี่ประโยค เซียวเจิ้นเที่ยนออกมาจากฟางซื่อกรุ๊ปอย่างมีความสุข เมื่อเห็นเซียวเจิ้นเที่ยนออกไป หวังชิงชิงเหมือนจะเดาต้นสายปลายเหตุได้ ที่แท้คุณชายผิดใจกับตระกูลเซียวนี่เอง

หวังชิงชิงเป็นคนที่ทำงานรวดเร็วและฉลาดหลักแหลม ถ้ามีเรื่องถึงมือของเธอ เธอจะจัดการงานได้อย่างเหมาะสม ฟางเหยียนแค่พูดไม่กี่ประโยค เธอกลับทำมันได้อย่างมั่นคง แถมยังทำได้ดีอีกด้วย

ประสิทธิภาพและวิธีการทำงานของเธอคือเหตุผลที่ทำให้เธอสามารถอยู่ในธุรกิจของตระกูลฟางได้นานขนาดนี้

หลังจากที่ส่งเซียวเจิ้นเที่ยนเรียบร้อย หวังชิงชิงเตรียมกลับไปแจ้งฟางเหยียน

ขณะนั้นมีเสียงคนดังขึ้นมาจากข้างนอกประตูบริษัท

“พวกนายมีสิทธิ์อะไรไม่ให้ฉันเข้าไป ฉันบอกพวกนายแล้วว่าพี่เขยของฉันทำงานอยู่ที่นี่ ฉันมาหาพี่เขยของฉัน”

“ขอโทษด้วย ที่นี่คือฟางซื่อกรุ๊ป ไม่อนุญาตให้คนภายนอกเข้าไปครับ”

“บริษัทอะไรก็ช่างเถอะ ฉันมาหาพี่เขย รู้ไหมว่ามันยากขนาดไหน ฉันหาพี่เขยมาหลายวันแล้ว เพิ่งจะหาเจอวันนี้ นายว่ามันง่ายไหมล่ะ อย่ามาขวางฉัน ฉันจะบอกให้นะ ถ้าพี่เขยฉันรู้ เขาต้องจัดการพวกนายแน่”

หวังชิงชิงเดินมาที่หน้าประตู เขาเห็นชายหนุ่มท่าทางอันธพาลกำลังเถียงกับรปภ. ชายหนุ่มคนนั้นผมสีทอง เจาะหู สวมรองเท้าแตะและกางเกงยีน มองยังไงก็ไม่เหมือนกับคนที่เธอรู้จัก

“เกิดอะไรขึ้น” หวังชิงชิงถามอย่างเย็นชา

รปภ.คนหนึ่งพูดขึ้นมาว่า “ประธานหวัง คนนี้เขาบอกว่ามาหาพี่เขยและจะบุกเข้าไป พวกเราไม่ยอมให้เข้าไป เขาจึงพูดข่มขู่ครับ”

หวังชิงชิงมองชายหัวทองอย่างประเมิน ชายคนนั้นก็มองเธอด้วยสายตาที่แทบไม่อยากจะเชื่อ

ลูกตาของเขาจะหลุดออกมาอยู่แล้ว เมื่อเห็นสายตาแบบนั้น หวังชิงชิงรู้สึกกระอักกระอ่วน

สายตาของเวินกวางเอาแต่จ้องไปที่เรียวขาของหวังชิงชิง เขากลืนน้ำลายลงคอแล้วพูดออกมาว่า “สวยจริงๆ เธอสวยกว่าพวกดาราดังๆ ที่ผมรู้จักอีกนะ”

หวังชิงชิงมองเขาอย่างขยะแขยง จากนั้นจึงถามว่า “นายมาหาใคร”

เวินกวางเกาท้ายทอยแล้วพูดว่า “เอ่อ พี่สาวคนสวย ผมมาหาพี่เขย พี่เขยของผมทำงานในบริษัทของคุณ แต่พวกเขาไม่ให้ผมเข้าไป”

หวังชิงชิงมองเวินกวางตั้งแต่หัวจรดเท้า เธอไม่อยากเสียเวลาพูดกับเขา จึงถามตรงๆ ว่า “พี่เขยนายคือใคร”