จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 195

ฟางเหยียนเงียบไปครู่หนึ่ง เรียกเขาว่าพี่เขยอย่างนั้นเหรอ เย่ชิงหยู่ไม่มีน้องชาย อย่าบอกนะว่า...เขานึกออกแล้ว ต้องเป็นเวินกวางน้องชายของเวินหลานแน่ๆ เขาจึงถามขึ้นว่า “หัวสีทอง เจาะหู ท่าทางดูเป็นอันธพาลใช่ไหม”

หวังชิงชิงพยักหน้า “ใช่ค่ะคุณชาย คนนั้นเลยค่ะ”

เมื่อเห็นว่าฟางเหยียนเจาะจงขนาดนั้น หรือว่าจะเป็นน้องชายของภรรยาฟางเหยียนจริงๆ ถ้าเป็นเรื่องจริง งั้นก็แสดงว่าชีวิตส่วนตัวของคุณชายต้องเละเทะแน่ๆ

“คุณชาย เขาคงไม่ใช่น้องของภรรยาคุณใช่ไหม” หวังชิงชิงเห็นว่าฟางเหยียนไม่พูดอะไร จึงถามขึ้นอย่างหวาดระแวง

ฟางเหยียนส่ายหน้า “ไม่ใช่”

เมื่อได้ยินฟางเหยียนพูดแบบนั้น หวังชิงชิงจึงถอนหายใจออกมา “ค่ะ งั้นฉันจะไปไล่เขา”

ฟางเหยียนโบกมือไปมา “ไม่ต้องไปไล่เขา เดี๋ยวฉันจัดการเอง”

พูดจบ ฟางเหยียนหยิบมือถือออกมา เสียงปลายสายดูรุนแรงและหงุดหงิด

“ฮัลโหล ใคร มีเรื่องอะไร”

“ฉันเอง ฟางเหยียน”

“ฉิบหาย!” อีกฝ่ายสบถออกมา จากนั้นจึงพูดว่า “ลูกพี่ มีเรื่องอะไรหรือเปล่าครับ”

เป็นเสียงของเฮียเตา เขาคิดไม่ถึงว่าฟางเหยียนจะโทรหาเขา

“มาที่ฟางซื่อกรุ๊ป ฉันมีคนให้นายจัดการ ถือว่านายช่วยฉันแล้วกัน”

“ได้ครับลูกพี่ ผมจะรีบไป!”

ฟางเหยียนวางสายแล้วเดินลงไปข้างล่าง หวังชิงชิงเดินตามไปติดๆ

เมื่อมาถึงหน้าประตูบริษัท เวินกวางพูดกับรปภ.ทั้งสองคนว่า “ฉันจะบอกให้นะ พวกนายอย่าดูถูกคน พี่เขยของฉันเป็นหัวหน้าของที่นี่ ถ้าฉันบอกเรื่องที่พวกนายล่วงเกินฉันให้พี่เขยฟัง พวกนายต้องโดนไล่ออกแน่”

“พวกนายรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร ถ้าไม่รู้ก็ลองไปถามที่เขตเหนือได้เลย ฉันครองถนนหลายสาย มีพรรคพวกกว่าร้อยคน แค่ฉันออกคำสั่ง พรรคพวกของฉันก็จะมาจัดการพวกนาย”

ขณะนั้น ฟางเหยียนกับหวังชิงชิงเดินมาที่หน้าประตู เวินกวางเห็นทั้งสองคน แต่เขากลับมองหวังชิงชิงเป็นคนแรก เพราะเรียวขาสวยของเธอมันบาดตา ถ้าเขาได้จับสักหน่อย ให้อายุลดลงสิบปีก็ยอม

เขาเลียปาก แล้วละสายตาไปมองฟางเหยียน จากนั้นจึงพูดว่า “พี่เขย ในที่สุดผมก็หาพี่เจอ”

ฟางเหยียนไม่ได้พูดอะไร แค่เดินเข้ามาหาเขาเงียบๆ เวินกวางจับแขนฟางเหยียนอย่างหน้าไม่อาย เขาพูดด้วยสีหน้าตื่นเต้น “พี่เขย ไอ้สองคนนี้มีตาหามีแววไม่ มันจะไล่ผมไป ผมบอกว่าพี่เป็นพี่เขยของผม แต่พวกมันไม่เชื่อ”

“เฮ้ย พวกแกสองคนเห็นหรือยัง” เขาพูดข่มขู่รปภ.ทั้งสองคน “ท่านนี้คือพี่เขยของฉัน ต่อไปก็แหกตาดูด้วย ถ้าใครกล้าไล่ฉันอีก พี่เขยไม่ปล่อยพวกแกไปแน่”

ฟางเหยียนมองเขาอวดดีอย่างเงียบๆ

เขาหัวเราะคิกคักแล้วเดินเข้ามาหาฟางเหยียน และเงยหน้ามองตึกฟางซื่อกรุ๊ป “พี่เขย พี่ทำอะไรที่นี่เหรอ ที่นี่มันเจ๋งมากเลยนะ ได้ยินว่าเป็นของตระกูลฟางแห่งเจียงตู โคตรเจ๋งเลย พี่ช่วยหาตำแหน่งให้ผมหน่อยได้ไหม ให้ผมเป็นรปภ.ก็ได้ พี่ก็รู้ถึงความสามารถของผม ผมสามารถเรียกลูกน้องในแก๊งมาได้ตลอด”

พูดพลางเขาก็ตบอกตัวเองเหมือนคิดว่าตัวเองเจ๋งมาก

ฟางเหยียนยังไม่ตอบอะไร สำหรับพวกน่าเบื่อแบบนี้ ถ้ายิ่งไว้หน้าเขา เขาจะยิ่งได้ใจ