จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 198

อาชีพที่เกี่ยวกับด้านเทคโนโลยี จะต้องพิสูจน์ด้วยฝีมือ ฟางเหยียนไม่เพียงแค่ใช้ความสามารถมาเอาชนะหลิวเสวเหว่ย ตอนที่อยู่ในพื้นที่ พวกเขาต้องเจอกับระบบจากต่างประเทศอันแข็งแกร่งที่คอยกลืนกินทุกวัน ดังนั้นเทคโนโลยีระดับสูงของประเทศหวาได้ทำการวิจัยระบบการโจมตีแฮกเกอร์ พอดีกับที่เทคโนโลยีเป็นของคนที่ฟางเหยียนเคารพ ตอนที่เขาว่างๆ ก็จะไปเรียนกับคนๆ นี้

ระบบของบริษัทพวกนี้เป็นระบบแบบง่ายๆ ดังนั้นเมื่อฟางเหยียนทำการแก้ไขจึงไม่ต้องใช้ความคิดเยอะ

เย่ชิงหยู่ตกใจกับภาพตรงหน้า เธอไม่รู้จักเกี่ยวกับด้านเทคนิคหรือเทคโนโลยี แต่เมื่อเห็นหลิวเสวเหว่ยยอมแพ้ให้กับฟางเหยียน นี่ก็พอที่จะบอกได้ว่าฟางเหยียนเก่งด้านนี้ ฟางเหยียนมีความรู้ทางด้านคอมพิวเตอร์ เธอคิดไม่ถึงจริงๆ

เมื่อเห็นดังนั้น เธอจึงรีบเข้าไปจับมือของหลิวเสวเหว่ย “ลุงหลิว อย่าทำแบบนี้สิคะ ลุกขึ้นมาเถอะ ฟางเหยียนแค่พูดล้อเล่น รีบลุกขึ้นเถอะค่ะ!”

หลิวเสวเหว่ยไม่เพียงแต่จะไม่ลุกขึ้นมา แถมยังยกมือขึ้นมาจับมือของเย่ชิงหยู่ “ไม่ๆๆๆ ชิงหยู่ ลุงว่าเธอไม่ค่อยเข้าใจสายงานของเรา ตั้งแต่ลุงเคยเจอมา ฝีมือของเขายอดเยี่ยมมาก ลุงไม่ได้ทำเพราะคำพูดเมื่อกี้ แต่ลุงเลื่อมใสในฝีมือของเขาจริงๆ ฝีมีของเขายอดเยี่ยมมาก พูดได้เลยว่าในบรรดาคนที่ลุงรู้จัก เขาสุดยอดจนไม่มีใครเทียบได้ อายุยังน้อย แต่มีฝีมือด้านคอมพิวเตอร์ที่ยอดเยี่ยมขนาดนี้ นี่เรียกว่าอัจฉริยะในสายงานนี้เลย”

ถึงหลิวเสวเหว่ยจะเป็นคนปากแข็งมาก แต่เขาไม่ใช่พวกคนแก่หัวรั้น เรียกได้ว่าเป็นคนรักษาคำพูด การที่เขากล้าคุกเข่าต่อหน้าคนอื่น ก็อธิบายได้แล้วว่าเขากล้าพูดกล้าทำ ไม่ใช้คนที่หัวหด คนแบบนี้สามารถให้อยู่เป็นผู้ช่วยของเย่ชิงหยู่ได้

เมื่อคิดได้ดังนั้น ฟางเหยียนจึงพยุงเขาขึ้นมาแล้วพูดว่า “ลุงหลิว เมื่อกี้ผมแค่พูดเล่น ต่อไปตงข่ายกรุ๊ปกับเย่ชิงหยู่ยังต่อพึ่งพาคุณ”

ถ้าไม่ใช่เพราะเย่ชิงหยู่ คนแบบนี้มาคุกเข่าต่อหน้าเขา มันเป็นเรื่องปกติ คุกเข่าพูดกับเขาน่ะเหมาะสมแล้ว

หลิวเสวเหว่ยรีบโบกมือไปมา “ไม่ๆๆๆ คนอย่างฉันอยู่ต่อไปก็ไร้ประโยชน์ มีนายอยู่จะกังวลปัญหาด้านเทคโนโลยีทำไมล่ะ ฉันจะทำตามที่พูดเอาไว้ ฉันจะไปจากที่นี่เอง แต่ฉันหวังว่านายจะรับฉันเป็นศิษย์”

ฟางเหยียนถอนหายใจออกมาแล้วพูดว่า “ผมเป็นคนที่สบายๆ เทียบไม่ได้กับคนที่เคารพในสายงานแบบพวกคุณหรอก เรื่องรับเป็นศิษย์ไม่จำเป็นหรอก ผมรู้ไม่มากหรอก มีบางเรื่องเท่านั้นที่สามารถสอนคุณได้ แต่คุณอย่าเอาความรู้ที่ผมสอนไปใช้ที่บริษัทอื่นเลย อยู่ที่นี่ต่อเถอะ ต่อไปบริษัทยังมีงานใหญ่อีกเยอะ”

คำพูดของฟางเหยียน ทำให้ใจของหลิวเสวเหว่ยมั่นคง เขากวาดตามองคนรอบๆ แล้วก้มหน้าพูดว่า “ตอนแรกฉันจะทำให้พวกนายอับอาย คิดไม่ถึงว่าคนที่อับอายจะเป็นตัวฉันเอง อายุปูนนี้แล้วยังไม่รู้ว่าเหนือฟ้ายังมีฟ้า เหนือคนยังมียอดคน นี่คือปัญหาในชีวิตฉัน ในเมื่อนายพูดแบบนี้ งั้นฉันจะอยู่ที่นี่ต่อ”

พวกที่กำลังนินทาลับหลังว่าฟางเหยียนเป็นลูกเขยไร้ประโยชน์ที่แต่งเข้ามาในบ้านของผู้หญิง เป็นแมงดาเกาะผู้หญิงต่างพากันเดินออกไป ฟางเหยียนไม่ใช่คนที่เกาะผู้หญิงกิน ใครจะไปคิดล่ะว่าเขาจะเก่งด้านคอมพิวเตอร์ขนาดนี้

ต่อจากนั้นฟางเหยียนจึงสอนปัญหาเกี่ยวกับระบบให้หลิวเสวเหว่ย เมื่อเขาได้ฟังก็งงไปหมด อีกทั้งยังหยิบปากกาขึ้นมาจดด้วย เพราะต้องใช้เวลาในการเรียนรู้

เพราะมันเป็นถึงระดับประเทศ จากระดับความสามารถของหลิวเสวเหว่ยในตอนนี้ เขายังต้องเรียนรู้ต่อไป

หลังจากผ่านไปสิบนาที ฟางเหยียนจึงเดินกลับมาที่ห้องทำงานกับเย่ชิงหยู่ เมื่อมาถึงห้องทำงาน เย่ชิงหยู่ถามฟางเหยียนอย่างแปลกใจ “ฟางเหยียน นายทำอะไรเป็นอีกเนี่ย ทำไมฉันรู้สึกว่านายทำเป็นทุกอย่างเลย”

เมื่อก่อนถ้าพูดว่าฟางเหยียนเจ๋งก็เหมือนกับการพูดโม้ แต่หลังจากที่เขากลับมาจากทหาร เขาก็เก่งทุกอย่าง เขาทำก๋วยเตี๋ยวรสชาติที่ไม่มีขายในเมืองจินโจว ทำให้คนหยุดทานไม่ได้ เขาเตะต่อยเป็น ผู้ชายร่างกายกำยำเจ็ดแปดคนมายืนต่อหน้าเขาก็สู้ไม่ได้ เขาใช้เวลาไม่นานก็จัดการพวกนั้นจนล้มลงไปกองบนพื้น ตอนนี้ยังเก่งด้านคอมพิวเตอร์ ถ้าไม่เรียกว่าอัจฉริยะรอบด้านจะเรียกว่าอะไร ตอนนี้ฟางเหยียนทำให้เย่ชิงหยู่เปิดโลกใหม่หลายต่อหลายครั้ง

เธอสงสัยมากว่าตอนนี้ ฟางเหยียนคนนี้คือคนที่เธอรู้จักใช่ไหม