จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 226

นี่เป็นคำตอบของหลิวเหอฉาง ตอบได้เสียงกึกก้อง ฟ้าดินสามารถเป็นพยานได้!

หลิวเหอฉางตอบแทนบุญคุณไม่ผิด และที่สำคัญกว่านั้นเขารู้ว่าฟางเหยียนมีความสามารถแค่ไหน นั่นเป็นคนที่ทำให้กองทัพต่างชาติคุกเข่าร้องขอความเมตตาเมื่อได้ยินชื่อ ตอนนี้โดนจับตัว คงจะมีเหตุผลอย่างแน่นอน

หลิวเหอฉางคาดเดาอยู่บนรถหลายอย่าง อย่างแรกคือ ตอนนี้ฟางเหยียนปลดเกษียณแล้ว ไม่อยากจะเปิดเผยตัวตนของตัวเอง กลัวว่าจะเจอกับการไล่ฆ่าของ“ศัตรู” ซึ่งจะส่งผลต่อครอบครัวของตัวเอง ดังนั้นถึงได้ยอมให้เซียวเจิ้นเที่ยนจับตัวไว้

อย่าที่สอง ฟางเหยียนได้รับบาดเจ็บ ไม่สามารถที่จะฉกาจฉกรรจ์เหมือนในสนามรบ

อย่างที่สาม เขามีแผนการบางอย่าง ถึงได้ยินยอมเต็มใจโดนเซียวเจิ้นเที่ยนพากลับมา ช่วงเวลาก่อนหน้านั้น มีเหตุการณ์หนึ่งเกิดขึ้นในเมืองจินโจว บอกว่ามีผู้ยิ่งใหญ่คนหนึ่งมาถึงเมืองจินโจว แต่ว่าไม่มีใครรู้ว่าผู้ยิ่งใหญ่คนนี้เป็นใคร ความร้อนแรงของเรื่องนี้ก็ผ่านไปแล้ว บางทีผู้คนไม่น้อยก็อาจจะลืมเรื่องนี้ไปแล้ว แต่ว่าหลิวเหอฉางไม่ได้ลืม

ช่วงนี้มีหลายสิ่งหลายอย่างเกิดขึ้นกับตระกูลเซียว ตอนนี้ฟางเหยียนก็โดนเซียวเจิ้นเที่ยนจับตัวไป ดังนั้นเขาเดาว่าเรื่องเหล่านั้นที่เกิดขึ้นกับตระกูลเซียวเกี่ยวข้องกับคนคนนี้ คนคนหนึ่งที่สามารถทำให้กองทัพต่างชาติ คนชั่วช้าสามานย์อย่างสุดขีดเหล่านั้นได้ยินชื่อก็คุกเข่า และตัวสั่น ทำไมต้องกลัวตระกูลเซียวเล็กๆนี้ด้วย ดังนั้นไม่ว่าจะเป็นปัญหาอะไร เขาก็ไม่มีทางมองดูฟางเหยียนเกิดเรื่อง

ถ้าหากสามารถช่วยผู้ยิ่งใหญ่แบบนี้ได้ มีผลดีไม่เป็นอันตรายต่อตัวเอง!

เมื่อเห็นหลิวเหอฉางที่จริงใจมาก เซียวเจิ้นเที่ยนก็ขมวดคิ้วแล้วถามว่า: “คุณหมายความว่า เขาเคยช่วยชีวิตคุณเหรอ?”

“ถูกต้อง!” หลิวเหอฉางตอบกลับ: “ท่านเซียว ท่านต้องการอะไร? เพียงแค่บอกมา”

ใบหน้าชราที่ย่นของเซียวเจิ้นเที่ยนก็คลายลงมาทันที หัวเราะเสียงดังว่า: “หลิวเหอฉาง คุณบอกฉันดีกว่าว่าเขาช่วยคุณอย่างไร? ช่วยคุณที่ไหนเหรอ?”

“คือที่…..”หลิวเหอฉางกำลังจะเอ่ยปากก็หยุดนิ่งราวกับคิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ ถ้าตอนนี้พูดออกมา เกรงว่าจะไม่ค่อยดี เซียวเจิ้นเที่ยนอยากจะหลอกถามตัวเองชัดๆ ตัวเองไม่มีความจำเป็นที่ต้องบอกเรื่องนั้นกับเขา

ผู้มีพระคุณจะทำอะไรก็ต้องมีความพอดีของตัวเอง ถ้าเพราะคำพูดไม่กี่คำของตัวเองทำลายเรื่องสำคัญของผู้มีพระคุณ ถ้าอย่างนั้นก็ได้ไม่คุ้มเสีย

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ เขาจึงหุบปาก ส่ายหน้าพูดว่า: “ไม่พูดถึงเรื่องนี้ ท่านเซียวสามารถปล่อยตัวคนได้มั้ย?”

สีหน้าของเซียวเจิ้นเที่ยนค่อยๆไม่พอใจ ต่อจากนั้นก็ถอนหายใจ แล้วพูดว่า: “ไม่ใช่ว่าฉันไม่ปล่อยตัวคน เพียงแต่ว่าคนคนนี้ไม่ได้อยู่กับฉันแล้ว นี่เป็นคนที่นายน้อยของตระกูลฟางให้ฉันจับตัวมา คนที่เขาทำให้ขุ่นเคืองคือนายน้อยของตระกูลฟาง ไม่ใช่ฉัน”

“นายน้อยตระกูลฟาง!” หลิวเหอฉางพูดคำหลายคำนี้ออกมา

เซียวเจิ้นเที่ยนพยักหน้าแล้วพูดว่า: “ใช่ ก็คือตระกูลฟางของเจียงตู นายน้อยตระกูลฟางของฟางซื่อกรุ๊ป”

สิ่งนี้ทำให้หลิวเหอฉางตกใจเล็กน้อย ทำให้นายน้อยตระกูลฟางขุ่นเคือง แต่ว่า นายน้อยตระกูลฟางกล้าแตะต้องกับเขามั้ย? ด้วยฐานะตำแหน่งของเขา น่าจะไม่มีทางกลัวตระกูลอย่างตระกูลฟางถึงจะถูก

เหตุการณ์นั้นเกิดขึ้นในหัวสมองของเขาอีกครั้ง คนเหล่านั้นสั่นเทาด้วยความหวาดกลัว บางคนกลัวจนฆ่าตัวตาย ทีมสู้รบหลายพันคนก็โดนเขากำจัดให้สูญสิ้นในทันที นั่นเป็นสิ่งที่มนุษย์ทำเหรอ?

เมื่อเห็นท่าทางตกตะลึงเหม่อลอยของหลิวเหอฉาง เซียวเจิ้นเที่ยนก็ไม่มีอารมณ์จะสนใจ แล้วถามว่า: “หลิวเหอฉางยังมีเรื่องอะไรอีกมั้ย?”

หลิวเหอฉางดึงสติกลับมา แล้วพูดว่า: “ท่านเซียว มีปัญหากับนายน้อยของตระกูลฟางจริงๆเหรอ?”