จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 230

เซียวเจิ้นเที่ยนพูดว่า: “นี่มันพูดจาเพ้อเจ้อไม่ใช่เหรอ? นายน้อยบอกว่ามาก็มาอย่างแน่นอน”

“ใช่แล้ว เรื่องที่ฉันให้แกไปตรวจสอบ แกตรวจสอบได้ยังไงบ้าง?” เซียวเจิ้นเที่ยนถามเซียวเหอ

เซียวเหอส่ายหน้าเล็กน้อยแล้วพูดว่า: “ตรวจสอบไม่ได้ว่าเขาไปมาหาสู่อะไรกันกับลู่หงปอ พ่อก็รู้ว่าลู่หงปอคนนั้น ไม่เคยออกนอกบ้าน และไม่สนใจเรื่องภายนอกมากนัก ร่องรอยของเขายากที่ใครจะไปติดตามได้ ดังนั้นจึงยากที่จะตรวจสอบ”

เซียวเจิ้นเที่ยนพยักหน้าเล็ก ถอนหายใจแล้วพูดว่า: “ถ้าอย่างนั้นจะว่าไป เรื่องนี้ตรวจสอบไม่พบเหรอ?”

เซียวเหอพยักหน้าแล้วพูดว่า: “หวังว่าคืนนี้เจอคุณชายฟาง จะมีผลที่ไม่เหมือนกัน อยู่ต่อหน้าผู้มีอิทธิพล ผมคิดว่าไม่ว่าเขาจะเป็นพวกวายร้ายอะไร ก็จะค่อยๆเปิดเผยออกมา!”

เมื่อเห็นเซียวเหอเผยให้ใบหน้าที่ชั่วร้าย ใบหน้าชราของเซียวเจิ้นเที่ยนก็ดูจริงจังขึ้นมา เขายกมือขึ้นแล้ววางบนไหล่ของเซียวเหอ แล้วพูดว่า: “เรื่องนี้ รอดูสถานการณ์ค่อยตัดสิน ตอนนี้หลายสิ่งหลายอย่างของตระกูลเซียว ฝากความหวังไว้ที่แก อย่าได้ใช้อารมณ์มากเกินไป สาเหตุที่ตระกูลเซียวของพวกเรามีอำนาจ เป็นเพราะว่ารอบคอบระวังตัว และความประมาทเลินเล่ออาจพลาดเรื่องสำคัญได้”

ความจริงความสามารถของเซียวเหอไม่ได้แย่ ก็แค่ไม่ละเอียดรอบคอบในการทำสิ่งต่างๆ และยังชอบใช้อารมณ์เป็นพิเศษ นี่ก็เป็นเหตุผลที่เซียวเจิ้นเที่ยนไม่กล้าส่งมอบบริษัทให้กับเซียวเหอมาโดยตลอด

ถ้าไม่ใช่ว่ามาถึงขั้นนี้ เขาค่อนข้างจะไว้วางใจเซียวเหวินปินมากกว่านี้

ขณะที่ทั้งสองกำลังคุยกันอยู่ เซียวฮั่นที่นั่งรถเข็นอยู่ก็กำลังมาทางนี้ บนใบหน้าเขามาพร้อมกับรอยยิ้มที่ความสุขเปรมปรีดิ์ ถามด้วยความกระหืดกระหอบด้วยความดีอกดีใจ: “คุณปู่ พวกเราจะจัดการกับฟางเหยียนเมื่อไหร่ครับ?”

นี่ไม่รู้ว่าเขาถามคำถามนี้ครั้งที่เท่าไหร่แล้ว ราวกับว่าเรื่องที่ฆ่าฟางเหยียนสำคัญต่อเขาเป็นอย่างมาก

เซียวเจิ้นเที่ยนมองเซียวฮั่วแล้วมองอีก และพูดว่า: “รอนายน้อยตัดสินใจ รอนายน้อยมา แกอย่าได้พูดจาส่งเดชเด็ดขาด นี่เป็นคนแบบไหนพวกเราก็ไม่รู้ พูดจาส่งเดชจะสร้างปัญหาได้”

บางครั้งประโยคเดียวสามารถทำลายธุรกิจหรือว่าทำให้คนคนหนึ่งขุ่นเคืองได้ นี่เป็นตัวตนที่ตระกูลเซียวของพวกเขาไม่กล้าแตะต้อง ดังนั้นไม่ว่าเซียวเจิ้นเที่ยนจะพูดหรือว่าทำสิ่งต่างๆ ก็จะระมัดระวังเป็นอย่างยิ่ง

เซียวฮั่นตอบอือพยักหน้าพูดว่า: “ผมไม่มีทางพูดจาส่งเดช ผมแค่รอไม่ไหวที่จะจัดการกับฟางเหยียน”

เซียวเจิ้นเที่ยนยกมือขึ้นมาลูบหัวของเซียวฮั่ว พูดอย่างหนักใจว่า:“แกวางใจเถอะ อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด เขาติดหนี้พวกเขา และจะคืนพวกเรามาอย่างไม่ขาดแม้แต่อย่างเดียว”

“คุณท่าน แย่แล้ว!” ชายคนหนึ่งที่ดูเหมือนพ่อบ้านเดินเข้ามาด้วยความตื่นตระหนก

“เกิดอะไรขึ้นเหรอ?” เซียวเจิ้นเที่ยนขมวดคิ้วขึ้นมาอย่างอดไม่ได้

พ่อบ้านชี้ไปในห้องโถง พูดอ้ำๆอึ้งๆว่า: “ธูป ธูป ธูป ธูปกลายเป็นสั้นสองยาวหนึ่ง”

เมื่อเซียวเจิ้นเที่ยนได้ยินคำพูดนี้ ก็ตกใจจนหน้าเขียว เขาก้าวย่างไป ก้าวใหญ่ไปที่ห้องโถงบรรพบุรุษ

นี่มันชั่วร้ายเกินไปหน่อยแล้ว กลายเป็นสั้นสองยาวหนึ่งสามวันแล้ว นี่จะเกิดอะไรขึ้น?