จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 231

พอเห็นอาการเดือดดาลของเซียวเจิ้นเทียน แน่นอนว่าเซียวฮั่วไม่กล้าเข้าไปแหย่นอน รีบพูดขึ้นอย่างหวาดเกรงและพินอบพิเทา“ขอโทษทีนะ บรรพชน”

เพิ่งสิ้นเสียงพูดของเขา จู่ๆด้านนอกประตูก็มีเสียงผู้ชายลอดเข้ามา：“คุณท่านครับ คุณหนูส่งพัสดุมาให้”

เป็นคนดูแลบ้านคนหนึ่ง คนดูแลบ้านเข้ามาเห็นทุกคนในบ้านกำลังคุกเข่า เขารู้สึกตกตะลึง ทุกคนส่งสายตามาทางเขา เขาจึงรู้เรื่องขึ้นมาทันที แล้วทรุดคุกเข่าลงบนพื้น

ตอนนี้ในห้องโถงเงียบกริบราวไม่มีเสียงนกร้องสักตัว เซียวเจิ้นเทียนไม่ได้พูดอะไร และก็ไม่มีใครกล้าพูดอะไร

ผ่านไปสักสามสิบวินาที คิ้วที่ขมวดของเซียวเจิ้นเทียนจึงคลายออก ถามขึ้น“คุณหนูคนไหนส่งมาล่ะ”

“เซียวห้านครับ คุณหนูใหญ่เซียว”คนดูแลบ้านตอบอึกอัก

เซียวเจิ้นเทียนกับเซียวเหอสบตากัน เป็นพัสดุที่เซียวห้านส่งมาจริงๆเสียด้วย

“แก แน่ใจเหรอ”เซียวเจิ้นเทียนถามยืนยันอีกครั้ง

คนดูแลบ้านขานอืมขึ้นทีหนึ่งแล้วพยักหน้ารับ“ยืนยันครับ ชื่อเซียวห้านเป็นชื่อคุณหนูใหญ่ ตอนนี้พัสดุยังอยู่บนรถ”

เซียวเจิ้นเทียนลุกขึ้นยืน พยักหน้าพูด“ตกลง！เซียวเหอ ตามฉันไปดู”

พอเห็นเซียวเจิ้นเทียนลุกขึ้นเตรียมจากไป ผู้คนในบ้านต่างก็ลุกขึ้นตาม

มาถึงด้านนอกประตู ตอนนี้ที่อยู่ตรงหน้าเซียวเจิ้นเทียนคือรถลากคันหนึ่ง ด้านบนรถลากเป็นลังไม้ลังใหญ่ ลังไม้นี้เป็นทรงสี่เหลี่ยม ใหญ่มาก ดูท่าน่าจะบรรจุคนลงไปได้สักสามคน ด้านนอกกล่องเขียนคำว่า “โซ่ว”ที่แปลว่าอายุมั่นขวัญยืน แล้วกล่องนั้นยังถูกห่ออย่างประณีตอีกชั้น ดูก็รู้แล้วว่าเป็นของขวัญวันเกิดที่เซียวห้านส่งมาให้

“แล้วคนล่ะ”เซียวเจิ้นเทียนถามคนดูแลบ้าน

คนดูแลบ้านถามขึ้นอย่างเกร็งๆ“คนอะไรครับ คุณท่าน”

เซียวเหอก้าวขึ้นหน้าก้าวหนึ่ง พูดขึ้นว่า“ก็คนส่งพัสดุน่ะสิ รถยังอยู่ที่นี่ แล้วคนล่ะไปไหนแล้ว”

คนดูแลบ้านกลืนน้ำลาย พูดขึ้น“ไม่ ไม่ทราบครับคุณท่าน เมื่อกี้คนยังอยู่ที่นี่อยู่เลย ผมบอกให้เข้ามารายงานตัว บอกให้รอผมอยู่ที่นี่ ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน...”

“ผัวะ！”เซียวเหอตบฉาดลงบนใบหน้าของเขา ด่าทอด้วยเสียงดุดัน“ทำไมแกไม่เฝ้าคนไว้ให้ดีล่ะวะ รู้ไหมว่าตอนนี้เรากำลังหาตัวคุณหนูอยู่ ถ้าไม่ถามเขาจะรู้เบาะแสคุณหนูได้ไง”

“พอแล้ว！”เซียวเจิ้นเทียนยกมือขึ้นห้าม“ในเมื่อเซียวห้านส่งของขวัญมาอวยพรฉัน งั้นก็มาดูกันเถอะว่าข้างในเป็นของขวัญอะไร ！เด็กคนนี้นี่ทำอะไรเหมือนพ่อไม่มีผิด ลึกลับจริงๆ”

หลังจากที่เซี่ยวเหอรับคำสั่งก็บอกให้คนยกของขวัญลงมา ด้านบนมีกระดาษแผ่นหนึ่ง เซียวเหอหยิบกระดาษออกมา ยื่นส่งใส่มือเซียวเจิ้นเทียน เซียวเจิ้นเทียนเปิดกระดาษในมืออ่าน

ดูแล้ว ด้านบนมีตัวอักษรเป็นแผง

เซียวห้านไม่สามารถมาอวยพรวันเกิดให้คุณปู่ได้ ขอให้คุณปู่สมบูรณ์พูนสุข อายุมั่นขวัญยืน นี่คือของขวัญที่เซียวห้านเตรียมให้คุณปู่ หวังว่าคุณปู่จะชอบ

หลังจากอ่านข้อความจบ เซียวเจิ้นเทียนขมวดคิ้ว พูดขึ้น “เด็กคนนี้ ทำไมถึงไม่ยอมบอกว่าอยู่ที่ไหน”