จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 260

ห้องโถงองค์กรนินจา!

นี่คือห้องโถงสไตล์คลาสสิค ตกแต่งด้วยสถาปัตยกรรมประเทศหวาอย่างคลาสสิคมาก เรียบง่าย สบายตา เมื่อดูๆแล้วทำให้คนรู้สึกถึงกลิ่นอายของประเทศ ประเทศหวา เป็นประเทศที่มีวัฒนธรรมอันยาวนานมากว่าห้าพันปี มีความโดดเด่นเป็นของตัวเอง ประเทศเหล่านั้นที่ไม่มีประวัติศาสตร์จะไม่สามารถเลียนแบบกลิ่นอายนี้ได้เลย

ในห้องโถงมีผู้เฒ่าเคราขาวประมาณสิบกว่าคนกำลังนั่งอยู่ อายุของผู้เฒ่าเหล่านี้โดยปกติจะอายุมากกว่าแปดสิบปีขึ้นไป ทุกคนสวมชุดฉางผาวสีขาว ดูๆแล้วไม่เจ้ากับคนยุคปัจจุบันเลยแม้แต่น้อย แม้พวกเขาจะอายุมาก แต่ทุกคนล้วนกระฉับกระเฉง ดูมีราศี

ผู้เฒ่าที่นั่งอยู่ตรงกลางสุดตำแหน่งใหญ่สุดก็คือนักพรตภูมิฐาน ราวกับพระรูปหนึ่ง เขาหลับตา ผมขาว ด้านล่างของผมขาวคือดวงตาที่หลุนเข้าไป บนใบหน้าชราปรากฏรอยเหี่ยวย่น รอบๆปากเต็มไปด้วยหนวดสีขาว อายุของผู้เฒ่าคนนี้ พูดให้น้อยๆก็ร้อยกว่าปีแล้ว! แลดูมีเอกลักษณ์เป็นของตัวเอง และเป็นปรมาจารย์แห่งวรยุทธ

เก้าอี้ที่เขานั่งคือเก้าอี้หัวมังกร ด้านข้างทั้งสองข้างของเก้าอี้หัวมังกรมีเสามังกรที่ยาวสองตัว มังกร เป็นสัญลักษณ์ของคนประเทศหวามาช้านาน ประเทศหวาเรียกตัวเองว่าเป็นลูกหลานของมังกรมาโดยตลอด

ผู้เฒ่าไม่พูดไม่กล่าว ผู้เฒ่าเหล่านั้นที่นั่งอยู่ข้างๆเริ่มถกเถียงกันขึ้นมา

“ท่านปรมาจารย์ ทำไมจู่ๆถึงเรียกพวกเรามาประชุมล่ะ? มีเรื่องเร่งด่วนอะไรมั้ย? ผมตัดสินใจเก็บตัวแล้วแท้ๆ!"

“เมื่อสามเดือนก่อนคุณเพิ่งจะออกมาไม่ใช่เหรอ? แล้วทำไมถึงได้จะเก็บตัวอีกครั้งเร็วขนาดนั้น? คุณคิดจะเก็บตัวนานขนาดไหน?

“ประมาณสามปี! ช่วงนี้เพิ่งจะค้นคว้าเจออะไรใหม่ๆบางอย่าง อยากจะลองดูว่าร่างกายจะรับได้มั้ย”

“ฮ่าฮ่าฮ่า! พวกเราแก่ขนาดนี้แล้ว แล้วยังจะค้นคว้าอะไรใหม่ๆอีกเหรอ”

“วัยรุ่นเดี๋ยวนี้ลืมแก่นสารของประเทศหวาของเราไปหมดไม่เหลือแม้แต่น้อย ถ้าผู้เฒ่าอย่างเราไม่ไปค้นคว้า แล้วจะมีใครค้นคว้าล่ะ? คงจะหวังแค่วัยรุ่นสมัยนี้ไม่ได้หรอกนะ?"

“พูดอีกก็ถูกอีก!"

“ผมค่อนข้างให้ความสนใจว่าท่านปรมาจารย์เรียกพวกเรามาทำไมกัน หนึ่งปีเต็มๆที่เราไม่ได้ประชุมกัน! ท่านปรมาจารย์ เกิดปัญหาอะไรขึ้นหรือเปล่า?

ถ้าไม่มีปัญหาอะไร องค์กรนินจาจะไม่มีทางเรียกประชุมง่ายๆ การประชุมครั้งนี้จะต้องมีเรื่องเกิดขึ้นไม่ก็เกิดขึ้นแล้วแน่นอน นี่เป็นกฎขององค์กรนินจา ที่เมื่อมาถึงต้องพูดประเด็นสำคัญ!

”นักเต๋าอีเหมย ตายแล้ว!" ผู้เฒ่าที่สวมชุดขาวคนหนึ่งที่นั่งข้างผู้เฒ่าจู่ๆพูดด้วยอารมณ์นิ่งสงบออกมา

เมื่อพูดออกมาผู้เฒ่าทั้งหลายต่างตะลึง นักเต๋าอีเหมยคือยอดฝีมือระดับต้าชี่ แล้วจะตายได้อย่างไรกัน? ลองถามประเทศหวาอีกทั้งทั้งโลกดู ว่ามียอดฝีมือต้าชี่สักกี่คน?

ไม่นับพวกเขาผู้เฒ่าเหล่านี้ อาจจะไม่เกินสิบคนได้มั้ง! นักเต๋าอีเหมยก็ถือเป็นบุคคลที่มีคุณธรรมและบารมีสูงส่งขององค์กรนินจา แค่กล่าวถึงชื่อเขา ก็ทำให้ผู้คนหวาดผวาได้แล้ว

ตายแล้ว! ข่าวนี้สำหรับหลายคนแล้วถือเป็นข่าวที่ยากที่จะเชื่อ

“เป็นไปไม่ได้ เขาตายได้อย่างไรกัน? ด้วยฝีมือของเขา เกรงว่าเจอกับศัตรูในระดับเดียวกัน ก็ยากที่จะมีคนฆ่าเขาได้นะ?"

“ใช่ อีกนิดเดียวอีเหมยก็ได้เป็นระดับปรมาจารย์แล้ว แล้วคนทั่วไปจะฆ่าเขาได้อย่างไรกัน? ทั้งประเทศหวาคนที่สามารถฆ่าเขาได้นับจำนวนได้เลยมั้ง?"