จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 286

ก็ไม่รู้ว่าคนพวกนี้คิดยังไง ถึงกับเพื่อผู้หญิงคนเดียว ทำเสียจนข่าวลือกระจายไปทั้งเมือง ฟางเหยียนหมดคำพูดอย่างมาก

"อุ๊บ!" หลินถงยิ้มเอ่ย "คุณคงไม่ใจแคบขนาดนั้นมั้ง? แม้แต่เชิญฉันขึ้นไปยังไม่ได้?"

ฟางเหยียนตอบกลับ "คำพูดอะไรกัน แน่นอนว่าฉันยินดีเชิญคุณขึ้นไปอยู่แล้ว คุณนายงดงามขนาดนี้ ทำไมจะไม่ยินดีล่ะ"

"เหอะๆ!" หลินถงเปิดปากยิ้มหวานครั้งหนึ่ง เธอชี้ไปที่นอกประตูเอ่ยว่า "คุณฟาง ฉันล้อเล่นกับคุณเท่านั้น ที่นี่คนเยอะ พวกเราไปคุยกันที่ด้านนอกเถอะ!"

รอยยิ้มเช่นนี้อยู่บนร่างหลินถงยากมากที่จะได้เห็น ก็เป็นหลังจากที่ชายคนนี้มาแล้ว คนเหล่านี้ถึงได้มีบุญตาเห็นเธอยิ้ม หญิงงามพอยิ้มขึ้นมาช่างสวยจริงๆ สวยมาก คนที่คิดเรื่อยเปื่อยเหล่านี้แทบจะมองจนค้างไปแล้ว

ฟางเหยียนไม่ได้ปฏิเสธ พยักหน้าเอ่ยว่า "ได้!"

ทั้งสองคนมาถึงด้านนอกประตู หลินถงมองไปที่บอดี้การ์ดชุดดำไม่กี่คนนั้นและสาวใช้สองคน สั่งอย่างเย็นชาว่า "พวกนายรออยู่ที่นี่เถอะ! ฉันกับคุณฟางคุยธุระเล็กน้อยในรถ"

พูดจบเธอก็เดินไปที่รถลินคอล์นคันหนึ่งที่จอดอยู่ตรงประตู ตนเองยกมือขึ้นมาเปิดประตูรถ อีกมือวางไว้บนรถ มือที่เปิดประตูข้างนั้นทำท่าทางเชื้อเชิญ พูดไปที่ฟางเหยียนว่า "คุณฟาง เชิญ!"

หัวคิ้วของเทียนขุยขมวดเป็นปม หลินถงคนนี้พิเศษจริงๆ พอจอมพลโผ้จวินมาถึงหนานหลิงเธอก็รู้ ทั้งยังตั้งใจมารอนานขนาดนั้น ตั้งแต่สมัยโบราณสาวงามเป็นเหตุแห่งหายนะ นี่คงเป็นหายนะที่เห็นได้ชัดเจน

จอมพลโผ้จวินนั้นแข็งแกร่งมาก ชื่อเสียงก็เพียงพอ เธอใกล้ชิดจอมพลโผ้จวินขนาดนั้น เพื่อเรื่องอะไรกันนะ? เป็นไปไม่ได้ที่เพียงเพื่อจะมาขอบคุณจอมพลโผ้จวินที่เคยช่วยชีวิตของเธอไว้หรอกนะ? เธอจะต้องมีแผน? หรือว่าต้องการที่จะคิดไม่ดีกับจอมพลโผ้จวิน?

ถึงแม้จอมพลโผ้จวินจัดการธุระจะมีความมั่นใจมาก แต่ว่าในส่วนของผู้หญิงนี้ก็ไม่กล้าพูดแล้ว อย่างไรเสียเขาก็อายุน้อย ง่ายที่จะถูกล่อลวง จิตใจไม่สงบ ในใจมีการสงสัยเช่นนี้ ดังนั้นเขาจึงคว้าแขนของจอมพลโผ้จวินไว้

"จอมพลโผ้จวิน คุณ จะไปจริงๆหรือ?" เทียนขุยถามด้วยใบหน้าจริงจัง

หลังจากสายตาของฟางเหยียนหยุดอยู่ที่ใบหน้าของเทียนขุยหลายวินาที พยักหน้าเอ่ยว่า "ใช่ นายอยู่ที่นี่รอฉันเถอะ!"

"แต่ว่า..." เทียนขุยยังอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ว่าท้ายที่สุดยังคงปิดปากลงอย่างเงียบๆ เพียงแค่เอาสายตาสงสัยมองไปทางหลินถง

สายตาของหลินถงและเทียนขุยประสานเข้าด้วยกัน เธอหัวเราะเหอะๆเอ่ยว่า "นายวางใจ ฉันไม่มีทางกินนายน้อยของบ้านนายหรอก ถ้าจะกินก็ต้องเป็นนายน้อยบ้านนายที่กินฉัน ฉันเป็นผู้หญิงนะ ไม่รู้จริงๆว่านายกังวลอะไร"

เทียนขุยไม่เอ่ยปาก เพียงแค่ดึงสายตาที่มองหลินถงกลับมาอย่างเฉยเมย

ฟางเหยียนยกมือขึ้นมาตบๆลงบนไหล่ของเทียนขุย ต่อมาก็เข้าไปในรถลีมูซีนคันนั้น หลังจากฟางเหยียนเข้าไปแล้ว หลินถงเองก็เดินเข้าไป ตอนที่ประตูรถถูกปิดลง เกิดเสียงดังขึ้นมา

ทั้งสองคนเพิ่งจะเข้าไปในรถ หลินถงก็ดึงม่านหน้าต่างรถยนต์ขึ้นมา รถยนต์ระดับท็อปสุดหรู ล้วนมีการติดตั้งผ้าม่าน ยิ่งไปกว่านั้น นี่คือลินคอล์น รถยนต์เพื่อการพาณิชย์ระดับท็อปคลาสของโลก