จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 287

"คุณสามารถทำเรื่องที่ผู้ชายทำได้จริงหรือ?" หลินถงลุกขึ้น แล้วเดินไปที่ข้างกายของฟางเหยียน หลังจากนั้นนั่งลง มือของเธอยกขึ้นมา แล้ววางลงไปบนต้นขาของฟางเหยียน อีกมือหนึ่งก็เกาะเกี่ยวแขนของฟางเหยียน

ดวงตาทั้งคู่สอดประสาน ใกล้ชิดกันอย่างมาก ในระหว่างดวงตาของคนทั้งคู่ ราวกับว่าได้เกิดประกายไฟกลุ่มหนึ่งขึ้นมา ผู้หญิงเสน่ห์แรงคนนี้ช่างเย้ายวนผู้คนจริงๆ ฟางเหยียนยกมือขึ้นคว้ามือข้างนั้นของเธอไว้ มืออีกข้างก็โอบเอวของอีกฝ่าย เอ่ยอย่างเย็นชาว่า "รักนวลสงวนตัวเถอะ คุณนายถัง!"

หลินถงถึงแม้จะไม่เข้าใจแต่ดูเหมือนเก่งมาก เหลือบมองเอวที่ถูกโอบกอดของตนเอง มือที่ถูกจับ ถึงกับพูดคำพูดเช่นนี้

ในตอนที่เธอเตรียมที่จะยั่วเย้าฟางเหยียน ฟางเหยียนกลับปล่อยมือของเธอออก ก็เป็นเช่นนี้ เนื้อที่ถูกส่งไปถึงที่ถูกเขาคายทิ้งแล้ว หลินถงรู้สึกว่าวันเวลาที่ดีมีไม่มากแล้ว ด้านหนึ่งจัดเสื้อผ้าของตัวเอง อีกด้านหนึ่งหรือ ก็พูดพึมพำกับตัวเอง "ว่ากันจนถึงแก่นแท้แล้ว คุณยังคงเชื่อข่าวลือติฉินด้านนอก คิดว่าฉันเป็นผู้หญิงพิฆาตสามี ขอเพียงเป็นผู้ชายที่มาอยู่กับฉันเท่านั้นล้วนก็จะมีจุดจบที่ไม่ดี คุณกลัวแล้ว ใช่ไหม?"

ฟางเหยียนจ้องเข้าไปในดวงตาของหลินถง เอ่ยว่า "ไม่! ฉันไม่กลัว เพียงแค่หวังให้คุณนายถังชัดเจนถึงฐานะของตนเอง"

"เชอะ!" หลินถงเชอะออกมาเสียงหนึ่ง เอ่ยว่า "คุณยังคิดว่าฉันไม่รู้หรือ? ที่จริงแล้วในใจของคุณนั้นมีฉันอยู่ใช่ไหม? ถ้าไม่มีฉัน คุณก็ไม่มีทางฆ่าหม่าซวี่ซงเพื่อฉันหรอก คุณฟาง ที่จริงแล้วตั้งแต่ครั้งแรกที่ฉันเห็นคุณ ฉันกูรู้สึกได้ว่าบนร่างของคุณมีกลิ่นอายที่พิเศษสายหนึ่ง ลักษณะเช่นนั้นก็เหมือนกับผู้กล้าในสมัยโบราณ ตั้งแต่สมัยโบราณมาสาวงามคู่กับผู้กล้า หรือว่าฉันยังไม่นับว่างดงามหรือ?"

พูดอยู่ ร่างของหลินถงก็เข้ามาใกล้ฟางเหยียนอีกครั้ง ทั้งร่างแนบไปกับร่างของเขา กลิ่นหอมสายนั้นพุ่งเข้าสู่จมูก!

"คุณนายถังมีเรื่องอะไรก็พูดมาตรงๆเถอะ! ฉันคิดว่าคุณมาหาฉัน ไม่ใช่มาคุยกับฉันอย่างเรียบง่ายเช่นนี้แน่!"

ฟางเหยียนพูดเข้าประเด็นอีกครั้ง สำหรับการกระทำของหลินถง ตนเองก็ไม่ได้หวั่นไหว

คนผู้หนึ่งที่เห็นคนตายต่อหน้ายังไม่กะพริบตา คนที่มือสังหารคนไปนับไม่ถ้วน เผชิญหน้ากับเรื่องเล็กน้อยจะหวั่นไหวได้อย่างไร? จิตใจและความรู้สึกของเขา มาถึงระดับที่ทำให้ผู้คนคาดเดาไม่ได้นานแล้ว

ขอเพียงเป็นเรื่องที่เขาไม่อยาก ใครจะทำอย่างไรก็ไม่มีทาง!

หลินถงไม่โง่ หลังจากผ่านการแลกเปลี่ยนกันหลายครั้ง เธอรู้ว่าฟางเหยียนคนนี้ไม่ใช่คนเจ้าชู้! แม้จะต้องเผชิญกับความงามที่ไม่มีใครเทียบได้เช่นเธอ ก็ไม่หวั่นไหวเลยสักนิด ดังนั้นอยู่ต่อหน้าเขา ไม่มีความจำเป็นต้องทำเรื่องไร้ประโยชน์เช่นนี้ มีเพียงแค่ค่อยหาเวลา แล้วค่อยทดสอบเขาสักหน่อยว่าที่แท้แล้วเขาเป็นผู้ชายหรือไม่ ตอนนี้ไม่ค่อยเหมาะสมที่จะทำอะไรกับเขา

ดังนั้นเธอจึงลุกขึ้นจากอ้อมอกฟางเหยียน เอ่ยว่า "คุณฟางเป็นคนปากเร็วใจถึงอย่างที่คิด ทำงานได้สบายใจมีความสามารถ ผู้นำตระกูลของพวกเราได้ยินข่าวว่าคุณมาที่หนานหลิง ก็อยากจะเชิญคุณไปร่วมงานที่จวน พรุ่งนี้เป็นวันเกิดของผู้นำตระกูลของเรา ที่จริงแล้วคือต้องการให้ฉันมาส่งคำเชิญถึงคุณ!"

ในที่สุดหลินถงก็เอาเรื่องทางการพูดออกมาแล้ว พูดอยู่ เธอก็ควักการ์ดเชิญสีแดงใบหนึ่งออกมาจากเข็มขัด

"อ้อ?" ฟางเหยียนลังเลอยู่ครู่หนึ่ง รับการ์ดเชิญนั้นมา เอ่ยว่า "วันเกิดของผู้นำตระกูลถัง ถึงตอนนั้นฉันจะต้องไปถึงแน่นอน!"

"ขอบคุณคุณฟางที่ให้เกียรติ!" หลินถงตอบ

"คุณนายฟางถ้าไม่มีเรื่องอะไรแล้ว ฉันก็จะลงไปก่อนแล้ว!" พูดอยู่ ฟางเหยียนก็จะลุกขึ้นเปิดประตูรถ

แต่ว่าเพิ่งจะลุกขึ้น ก็ถูกหลินถงดึงมือไว้ การกระทำนี้ทำให้ฟางเหยียนชะงักไปเล็กน้อย เขาก้มหน้าลงองมือข้างนั้นที่ถูกหลินถงจับไว้ ใช้สายตาสงสัยมองไปที่หลินถง

หลินถงเอ่ยด้วยสีหน้าจริงจัง "ฉันอยากรู้มากว่าทำไมแม้แต่มองฉันคุณยังไม่มองเลยสักนิด? ผู้ชายพวกนั้นล้วนแต่พุ่งมาหาฉัน ฉันไม่กล้าพูดว่าตัวเองงามล่มเมือง แต่ว่าก็เป็นคนที่โดดเด่นคนหนึ่งนะ หรือว่าฉันไม่เข้าตาคุณฟางขนาดนั้นเลยหรือ?"

นี่เป็นครั้งที่สองที่เธอถามฟางเหยียนเช่นนี้แล้ว! ฟางเหยียนยื่นมืออีกข้างออกมาหยุดมือเล็กที่นุ่มนิ่มนั้นไว้ เอ่ยอย่างเคร่งขรึมว่า "คุณเรียกได้ว่างามล่มเมือง และก็นับว่าเป็นคนที่โดดเด่น แต่ว่าคุณเป็นคุณนายใหญ่ตระกูลถัง ขอให้คุณเคารพตัวเองด้วย"