จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 295

เธอรีบหันหลังไปดูฟางเหยียนที่จากไป คิดในใจว่าชายคนนี้กำลังทำอะไรอยู่กันแน่นะ? ทำไมไม่ทำอะไร ก็เดินจากไปอย่างแปลกๆเสียอย่างนั้น? หรือคำพูดนั้นทำให้เขาตกใจงั้นเหรอ?

เฮ้อ! ถังยู่นะถังยู่ นี่เป็นบ้านของตัวเองนะ เขาจะทำอะไรตนได้เล่า? เขากล้าเหรอ?

ตนก็มีพี่เย่เฟยแล้วอยู่แล้วนะ ไม่รู้พี่เย่เฟยเก่งกว่าเขาตั้งกี่เท่า แล้วตนจะไปนึกถึงไอ้นี่บ่อยๆทำไมกัน ทั้งคู่เพิ่งจะรู้จักกันเมื่อวาน แล้วจะให้เขาอยากจูบตน กอดตนได้ไงกัน!

จู่ๆเธอก็นึกอะไรออก แล้วกล่าวตอนฟางเหยียนที่เดินจากไปแล้ว “นี่ การ์ดคนนั้นของคุณไม่อยู่ คุณไม่กลัวเหลียงเจิ้งกับผู้ปกครองของคนที่ถูกคุณตีมาหาเรื่องคุณเหรอ？วันนี้พวกเขามากันทุกคนเลยนะ”

ฟางเหยียนก็ไม่หันหลังกลับมา เพียงแค่โบกมือมาทางหลัง แล้วกล่าว “ไม่กลัว！”

เพียงแค่สองคำ เขาก็ไม่ได้พูดอะไรอีก เพราะถังยู่เป็นคนที่น่าสนใจ ฟางเหยียนจึงยอมพูดคุยกับเธอ ถ้าเป็นคนอื่น เขาล่ะขี้เกียจที่จะสนใจ

ถ้าจะพูดว่าชอบ ฟางเหยียนไม่มีทางชอบใครได้อีกแล้ว ในใจของเขามีเพียงเย่ชิงหยู่เท่านั้น！

หลังจากที่ไม่เห็นฟางเหยียนแล้ว ใจของถังยู่จึงได้นิ่งสงบลง และก็ไม่รู้ว่าเขากับหลินถงมีอะไรกันหรือเปล่า？ถ้ามีอะไรกัน เขาก็คือศัตรูของตน ถ้าไม่มีอะไรกันล่ะก็ เขาก็ยังเป็นศัตรูของตนอยู่ดี เขาน่ารังเกียจ！

ฟางเหยียนกลับมาที่ห้องโถง ขณะนี้มีคนเข้ามาอวยพรไม่น้อยแล้ว สมแล้วที่ตระกูลถังเป็นตระกูลอันดับหนึ่งของหนานหลิง งานวันเกิดของผู้นำตระกูลมีคนยิ่งคนโตของหนานหลิงจำนวนไม่น้อยมาเข้าร่วม

มีทั้งนักธุรกิจ ทั้งข้าราชการ！

ฟางเหยียนเห็นถังเสี่ยนจงที่ยุ่งจนไม่เป็นอันทำอะไร จึงไม่ได้เข้าไปสนทนาอะไรด้วย เพียงแต่นั่งอยู่ในมุมๆหนึ่ง ปกติเขาก็ไม่ชอบอะไรที่ครึกครื้นแบบนี้อยู่แล้ว และไม่ชอบเข้าไปทำความรู้จักคนจอมปลอมเหล่านั้น เงียบสงบถึงจะเป็นสิ่งที่เขาต้องการ！

ที่หนานหลิงตระกูลเหลียงเป็นตระกูลที่มีหน้ามีตา เหลียงจงก็ถูกเชิญมาด้วยเช่นกัน คนที่มาถึงไม่ได้มีแค่เหลียงจงคนเดียวเท่านั้น ยังมีภรรยาและลูกชายของเขาล้วนมาร่วมด้วย เหลียงเจิ้งไม่ได้อยู่กับทั้งคู่ เขาเจอน้องชายของตน จึงได้แยกไปกับทั้งสองแล้ว

ทั้งสองก็เป็นคุณชายลูกท่านหลานเธอที่ไม่ธรรมดาเช่นกัน คนหนึ่งชื่อจ้าวก่วง ครอบครัวทำธุรกิจโรงแรม มีทรัพย์สินหลายร้อยล้าน！อีกคนหนึ่งชื่อหยางซิง ครอบครัวทำธุรกิจเครื่องประดับเพชรพลอย มีทรัพย์สินหลายพันล้าน

“คุณชายเหลียง ได้ยินมาว่าเมื่อวานพวกคุณมีปัญหาที่เขตหนานซาโจว？” จ้าวก่วงถาม　

เหลียงเจิ้งถอนหายใจ แล้วกล่าว “ไปพูดถึงเลย พอพูดถึงเรื่องนี้ ผมล่ะอารมณ์เสีย！”

“อ้อ พวกคุณทั้งสองเจอถังยู่หรือยัง？ผมมาถึงจะสิบนาทีแล้ว ทำไมยังไม่เห็นเธอเลย”

“โทรไปหาสิ คุณชายเหลียง” หยางซิงกล่าว “อย่าบอกนะว่าแม้แต่เบอร์โทรของคุณหนูถังคุณยังไม่มี？”

เหลียงเจิ้งหัวเราะ แล้วกล่าวอย่างทำอะไรไม่ได้ “ก็ไม่ใช่เพราะที่ยั่วโมโหเมื่อวานจนเธอไม่สบายใจหรอกเหรอ แล้วเธอจะรับสายของผมได้ยังไงกัน！เมื่อเช้าผมโทรหาเป็นสิบกว่าสายแล้ว”

“โถ่ คุณหนูคนนั้น โกรธคุณด้วยเหรอ！” หยางซิงกล่าวอย่างมีความสุขบนความทุกข์คนอื่น

เหลียงเจิ้งกำหมัดแล้กล่าว “ก็ไอ้นั่นมันเข้ามายุ่งไง อย่าให้ผมเจอมันนะ ผมจะจัดการมัน！”

เมื่อออกห่างจากพ่อ แล้วเขาจะยังนึกถึงเรื่องเมื่อคืนที่ไหนกัน ที่หนานหลิงตระกูลของพวกเขาแข็งแกร่งขนาดนั้น แล้วจะกลัวไอนั่น？เหลียงเจิ้งมองไปรอบๆใบห้องโถง เขากำลังมองหาถังยู่

จู่ๆ สายตาของเขาก็สะดุดที่คนๆหนึ่ง

“เหี้ย！” ทันใดนั้น เหลียงเจิ้งก็ส่งเสียงออกมา