จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 299

คำพูดที่เหลียงจงสั่งไว้ เขาได้เลิกใส่ใจไปนานแล้ว！ถ้าไม่เจอคนนั้น บางทีเขาอาจจะไม่จงใจไปล้างแค้นเขาก็ได้ แต่วันนี้ได้เจอกันอีกครั้ง แล้วยังทำให้เขาเสียหน้ามากอีกด้วย ถ้าไม่ล้างแค้น อย่าเรียกเขาว่าเหลียงเจิ้ง

ภายในห้องโถง งานเลี้ยงวันเกิดได้เริ่มขึ้นแล้ว มีผู้บริหารระดับสูงไม่น้อยของหนานหลิงมาจริงๆ แต่ไม่เห็นหวงหยวนฉาว และไม่เห็นผู้นำตระกูลของตระกูลหม่า ถังเสี่ยนจงต่างเชิญมาแล้ว แต่หวงหยวนฉาวมีธุระ จึงปฏิเสธไป เกี่ยวกับหม่าจงหัว ช่วงนี้เหมือนเขาจะไม่ปรากฏตัว ช่วงนี้ตระกูลหม่าเหมือนหายไปอย่างไรอย่างนั้น ไม่มีปฏิกิริยามาเกือบหนึ่งเดือนแล้ว เหมือนกับการตายของหม่าซวี่ซง กระทบจิตใจของตระกูลหม่าเป็นอย่างมาก จนทำให้พวกเขาแทบจะไม่ออกงานใดๆ

ฟางเหยียนไม่เคยเป็นกังวลว่าใครจะมาล้างแค้น ถ้ากล้ามา เขาก็กล้าที่จะทำให้มันหายไปจากโลก！ถ้าตระกูลหม่าเล็กๆแห่งเมืองหนานหลิงกล้ามาหาเขา เขาก็ไม่แคร์ที่จะทำให้ตระกูลหม่าแห่งหนานหลิงหายไปจากโลกนี้โดยสิ้นเชิง

คนที่มางานเลี้ยงตระกูลถังต่างพากันนั่งลง ที่นั่งของฟางเหยียนอยู่แถวหน้าสุด เป็นตำแหน่งที่ใกล้กับเวทีมากที่สุด คนที่นั่งตรงนี้ได้ แทบจะในสถานะระดับเดียวกันกับถังเสี่ยนจง

ผู้เฒ่าทั้งหลายที่นั่งร่วมโต๊ะกับฟางเหยียนล้วนไม่รู้จักเขา ผู้เฒ่าเหล่านั้นก็เป็นนักธุรกิจ บ้างก็ทำงานราชการ เป็นบุคคลระดับสูงทั้งนั้น ไม่งั้นก็ไม่มีทางนั่งทานอาหารที่โต๊ะนี้ได้

ดูออกชัดเจน ว่าคนพวกนั้นรู้จักกัน หลังจากที่นั่งลงแล้วก็พูดคุยกันไม่หยุด พูดคุยกันเรื่องธุรกิจ เรื่องการพัฒนาของหนานหลิง แต่ฟางเหยียน นั่งอยู่ข้างๆ ดื่มชาอย่างเงียบสงบ พูดไปพูดมา พวกเขารู้สึกแปลกประหลาด ทำไมเด็กคนนี้นั่งอยู่ตรงนี้ตลอดเลยล่ะ？เขานั่งที่นั่งตรงนี้ได้ด้วยเหรอ？

ขณะนี้มีผู้เฒ่าสองคนพึมพำออกมา “เด็กคนนี้เป็นใคร？คุณรู้จักมั้ย？”

ผู้เฒ่าที่ถูกถามส่ายหน้าแล้วกล่าว “ไม่รู้จัก！ไม่เคยเห็นนะ！”

จากนั้นผู้เฒ่าอีกสองคนกระซิบกระซาบ “คุณรู้จักเด็กคนนี้มั้ย？ทำไมเขาถึงได้นั่งร่วมโต๊ะกับเราได้？”

“ไม่รู้จัก！หนานหลิงของเราไม่มีคนแบบนี้นะ เขาไม่ใช่คนแวดวงธุรกิจของพวกคุณเหรอ？”

“ผมคิดว่าเป็นวัยรุ่นไฟแรงของแวดวงราชการเสียอีก！”

“คงไม่ได้มานั่งมั่วๆหรอกนะ？หรืออยากเข้าใกล้ใครในกลุ่มของพวกเรา เพื่อผลประโยชน์？”

“ผมว่าเขาไม่เหมือนมาหาผลประโยชน์อะไรนะ ถ้ามาเพื่อผลประโยชน์ ก็ต้องเข้าหาพวกเราตั้งแต่เริ่มแรกสิ นี่ตั้งแต่ต้นจนจบ เขายังไม่ได้คุยอะไรกับใครในบรรดาพวกเราเลยสักคน ดูออกชัดเจน ว่าเขาจะตีเนียนกินฟรีที่นี่”

” เฮ้อ！คนที่มาที่นี่ได้ น่าจะมีมารยาทกันทุกคน ผมคิดว่าท่านถังไม่น่าจะมึนมากถึงขั้นเชิญคนที่ไม่มีมารยาทมานั่งกับพวกเราได้นะ！“

“ไม่เสมอไป งานทางการขนาดนี้แต่งตัวธรรมดาแบบนั้น ผมว่า เขาก็ไม่ค่อยรู้จักมารยาทสักเท่าไหร่ ย่าจะเป็นแบบที่ท่านหยางพูดไปเมื่อกี๊ ก็คือต้องการเข้าใกล้ใครในกลุ่มของพวกเรา เพื่อผลประโยชน์”

เมื่อพูดจบ หลายๆคนก็อดไม่ได้ที่จะมองการแต่งกายของฟางเหยียนตั้งแต่หัวจรดเท้า ใช่ การแต่งกายแบบนี้ ไม่ค่อยเหมาะสมกับงานแบบนี้สักเท่าไหร่ นี่เป็นงานเลี้ยงระดับสูง ถือได้ว่ามีผลต่อหนานหลิง เสื้อเชิ้ต กางเกงยีน นี่เป็นการแต่งกายของเด็กมัธยมปลายนะ งานแบบนี้ จะแต่งกายแบบนี้มาเข้าร่วมได้อย่างไรกัน

ที่ประเทศหวา ให้ความสำคัญกับการเข้างาน งานที่สำคัญ ต้องแต่งกายทางการ ไม่งั้นจะถือเป็นการไม่ให้เกียรติเจ้าภาพ เช่นฟางเหยียน ที่แต่งกายแบบนี้ตลอดกาล หมายถึงเป็นการไม่ให้เกียรติถังเสี่ยนจงโดยปริยาย

แต่ เขาจะให้เกียรติถังเสี่ยนจงได้อย่างไรกัน？ถังเสี่ยนจงมีสิทธิ์อะไรที่เขาต้องเคารพ！