จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 3

บทที่ 3 สำนักเจ็ดพิฆาต โผ้จวิน

คำพูดของฟางเหยียน ทำให้ใบหน้าของลู่หย่องถิงดำลง ฟางเหยียนก็แค่ทหารคนหนึ่ง ไม่คิดว่าจะกล้าเหยียดหยามเขาขนาดนี้

เขาชี้หน้าฟางเหยียนด้วยความโมโห พลางตวาด: “คนไร้ความสามารถที่เกาะผู้หญิงกินอย่างแก ฉันไว้หน้าแกมากไปใช่ไหม อย่าทำเป็นดีด้วยแล้วไม่ชอบ ชอบให้ใช้กำลัง ได้เงินแล้ว ก็รีบไสหัวไปซะ!”

ฟางเหยียนยืนขึ้นอย่างช้า ๆ จ้องมองตาของลู่หย่องถิง ถ้าเป็นอยู่ที่สนามรบล่ะก็ มันคงกลายเป็นศพไปแล้ว

“ทำไม แกอยากต่อยกับฉันหรือไง?”

“ฉันจะพูดเป็นครั้งสุดท้าย นายไม่คู่ควรกับเย่ชิงหยู่” ฟางเหยียนพูดทีละคำละคำ

เมื่อเย่ชิงหยู่เห็นฟางเหยียนทำเช่นนั้น ในใจของเธอพลันรู้สึกอบอุ่นขึ้นมา

เธอรีบเดินออกไปพลางกล่าว: “ลู่หย่องถิง!”

ไลู่หย่องถิง คุณกลับไปเถอะ” เย่ชิงหยู่กล่าวอย่างเย็นชา

คำพูดเหล่านี้ทำให้ลู่หย่องถิงงงงันไปชั่วขณะ เขากล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ: “ชิงหยู่ เธอรู้ไหมว่าเธอกำลังพูดอะไรอยู่”

“ฉันรู้ ลู่หย่องถิง ฉันเคยบอกกับคุณ เขาเป็นผู้ชายของฉัน ตอนนี้เขากลับมาแล้ว คุณควรที่จะตายใจได้แล้ว!”

“ไม่ใช่ ชิงหยู่ เธอจะทำอะไร? ฟางเหยียนก็แค่ทหารคนหนึ่ง จะเทียบกับพี่หย่องถิงได้ยังไง”

“พอแล้ว เฉินหย่า เธอก็กลับไปเถอะ!” เย่ชิงหยู่กล่าวอย่างไม่พอใจ

เฉินหย่าพูดไม่ออกทันที

ลู่หย่องถิงพยักหน้าซ้ำๆ ด้วยความโมโห เขากล่าวกับเย่ชิงหยู่: “ได้ เย่ชิงหยู่ ฝากไว้ก่อนเถอะ!”

“แกก็เหมือนกัน ฟางเหยียน!” ลู่หย่องถิงโมโหพลางสะบัดแขวนเสื้อ แล้วเดินก้าวใหญ่ ๆ ออกไป

เฉินหย่าเห็นลู่หย่องถิงเดินออกไปแล้ว ที่เหลือก็มีเพียงคนตระกูลเย่ เธอจ้องมองฟางเหยียนแวบหนึ่ง จากนั้นจึงวิ่งออกไป

...

“ฟางเหยียน นายรู้ไหมว่าเมื่อกี้นายทำอะไรลงไป? นายรู้ไหมว่าเถ้าแก่ลู่สำคัญกับพวกเรามากแค่ไหน ถ้าหากไม่มีเขาคอยช่วยเหลือ บริษัทของตระกูลเราก็คงแย่ไปแล้ว” ในที่สุดจางซื่อตงก็ตะคอกออกมาอย่างเหลืออด

หลังจากที่ตระกูลเย่เกิดเรื่อง ตระกูลจางก็ต้องเผชิญกับปัญหาทางการเงินมากมาย พวกเขาต้องการที่จะร่วมมือกับบริษัทของลู่หย่องถิง เพื่อประคับประคองสถานการณ์ของบริษัท ดังนั้นจึงได้คิดวิธีนี้ขึ้นมา

“ผมบอกแล้ว เขาไม่คู่ควรกับเย่ชิงหยู่ เรื่องบริษัท ผมจัดการได้!” ฟางเหยียนพูดอย่างไม่ร้อนไม่หนาวเช่นเคย

“นายจะจัดการเอง?” จางซื่อตงไม่สบอารมณ์กล่าว “นายก็พูดง่ายน่ะสิ นายมีเงินเหรอ?”

“ในตัวผมไม่มีเงิน!”

“ไม่มีเงินแล้วนายจะช่วยยังไง”

“ถ้าหากหวงหยวนฉาวยินดีที่จะลงทุนกับบริษัทของคุณ จะมีประโยชน์มากกว่าลู่หย่องถิงไหม?” ฟางเหยียนถามอย่าเรียบ ๆ

จางซื่อตงตะลึง หวงหยวนฉาวเป็นใคร? เศรษฐีอันดับหนึ่งของภาคตะวันออกเฉียงใต้ มีทรัพย์สมบัติเป็นหมื่นล้าน ถ้าหากเขายอมลงทุนด้วย จะต้องประสบความสำเร็จอย่างแน่นอน เมื่อเร็ว ๆ นี้หวงหยวนฉาวต้องการที่จะลงทุนที่เมืองจินโจว แต่ทว่าการประชุมการลงทุนที่ใหญ่ขนาดนั้น บริษัทของเขาไม่มีแม้แต่โอกาสที่จะเข้าไป

อย่าว่าแต่บริษัทของเขาเลย ต่อให้เทียนสงกรุ๊ปยังอยู่ เกรงว่าก็คงไม่ได้อยู่ในสายตาของหวงหยวนฉาว

ฟางเหยียนพ่อหนุ่มคนนี้ ก็แค่ทหาร เขาสามารถรู้จักกับคนแบบหวงหยวนฉาว?

“ชิงหยู่ นี่น่ะเหรอผู้ชายของเธอ ไม่ประสบความสำเร็จใด ๆ ทั้งยังขี้โม้โอ้อวดอีก เรื่องของเธอ ฉันไม่อยากจะยุ่งแล้ว เธอรอคุณตาของเธอมาคุยด้วยแล้วกัน ตัวซวยจริงๆ” พูดจบ จางซื่อตงก็เดินจากไปอย่างโมโห

จางเจียวเจียวกำลังจะต่อว่าฟางเหยียน กลับโดนเย่ชิงหยู่ขัดจังหวะ

“ฟางเหยียน คุณมากับฉัน ฉันมีเรื่องจะพูดกับคุณ”

เย่ชิงหยู่พาฟางเหยียนขึ้นไปที่ชั้นสอง ห้องของเธอเอง

เธอมองฟางเหยียน ถึงแม้ในใจจะรู้สึกซาบซึ้ง แต่ทว่าครึ่งปีมานี้ เธอได้เผชิญกับปัญหามากมาย รอคอยฟางเหยียนอย่างใจจดใจจ่อ จึงค่อย ๆ กลายเป็นความแค้น เธอแค้นที่ฟางเหยียนไม่ปรากฏตัวออกมาในเวลาที่เธอต้องการเขา