จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 305

ถังเสี่ยนจงมองถังยู่ที่น้ำตาไหลรินเต็มใบหน้า เดินไปทางเธออย่างชื่นใจ ยกมือขึ้นคว้าเธอมากอดไว้ ถังยู่ที่ถูกกอดอยู่ในอ้อมอกจู่ๆก็อดไม่ได้ที่จะร้องไห้ออกมา ฮือๆๆเหมือนเด็กน้อย

ทำไมตัวเองถึงได้ร้องไห้ออกมากันนะ? เป็นเพราะซาบซึ้ง? เป็นเพราะไม่เจอเย่เฟยนานแล้ว ตื่นเต้นจนน้ำตาไหล?

ไม่! ถังยู่รู้ดี ว่าเธอไม่ได้ซาบซึ้งไปกับเย่เฟย แต่ร้องเพราะความรู้สึกที่ไม่มีเย่เฟยอยู่อีกต่อไปแล้ว เธอเห็นพี่เย่เฟยของตัวเอง นึกไม่ถึงว่าจะกลายเป็นรู้สึกเหี่ยวเฉา และรู้สึกว่าเขาแปลกหน้าไปแล้ว

เขาเคยเป็นคนที่เธอคุ้นเคยที่สุด และรอคอยมากที่สุด แต่ทำไมตอนนี้ถึงได้กลายเป็นแบบนี้ล่ะ？

ตอนนี้ เธอเพิ่งรู้ ว่าคนที่ตัวเองรอมาตลอดนั้นคือเย่เฟยในตอนแรก พี่เย่เฟยที่ทำให้เธอยิ้มได้ ร้องไห้ได้ แต่นั่นได้กลายเป็นอดีตไปแล้ว ตอนนี้เธอเพิ่งจะรู้ ว่าตัวเองไม่ได้ชอบเย่เฟยแล้ว ต่อให้เจอเขา ก็ไม่มีทางชอบ และไม่มีความรู้สึกอยากกระโดดเข้ากอดอีกแล้ว

เธอไม่รู้ว่าเป็นมาตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่นี่เป็นความคิดที่แท้จริงในใจของเธอ！นี่คือน้ำตาไหลรินเพราะการสูญเสียความรักไปเหรอ？ใช่ นี่ก็เป็นเพราะเธอได้สูญเสียความรักที่มีต่อเย่เฟยไปแล้วน้ำตาจึงได้ไหลรินออกมา

ถังเสี่ยนจงปลอบโยนถังยู่ แล้วกล่าว “เสี่ยวยู่ ไม่ว่าแกจะตัดสินใจยังไง ปู่ก็ไม่โทษแกนะ แกโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว มีทางเลือกเป็นของตัวเอง และมีวิถีชีวิตเป็นของตัวเอง แกตอบเขาไปหน่อยแล้วกัน อย่าให้เค้าคุกเข่าตลอดแบบนี้！ฉันดูออกถึงความจริงใจของเด็กหนุ่มคนนี้ที่มีต่อแกมาก”

ถังยู่สะอื้น แล้วพยักหน้าตอบรับ จากนั้นเธอก็เดินไปที่เย่เฟยทีล่ะก้าวทีล่ะก้าว ถังยู่ในขณะนี้เป็นจุดที่ทุกคนสนใจ เธอและเย่เฟยอยู่ภายใต้แสงไฟ เป็นดวงดาวสองดวงที่สว่างที่สุด

ทุกคนล้วนรอคอยถังยู่ตกลงแต่งงานกับเย่เฟย จากนั้นก็ฉลอง！ยินดีกับโชคสองชั้นของตระกูลถัง！

เย่เฟยจ้องถังยู่ ด้วยรอยยิ้มอันอบอุ่น เหมือนกับรอยยิ้มที่มองถังยู่ในตอนแรก เธอเป็นหญิงสาวที่ทำให้เขาถวิลหาคนหนึ่ง สุดท้ายเขากำลังจะได้อยู่กับเธออย่างที่ปรารถนาไว้แล้ว！

“เสี่ยวยู่ ตกลงแต่งงานกับผมนะ！” เย่เฟยพูดประโยคนี้ออกมาสามครั้งแล้ว

เมื่อพูดจบเขายื่นแหวนที่อยู่ในมือไป ใกล้กับถังยู่มากขึ้น เขากล่าวอย่างจริงจังว่า “ผมก็ไม่รู้ว่าคุณจะชอบแหวนวงนี้มั้ย แต่ผมรู้สึกว่านี่เป็นแหวนวงเดียวที่คู่ควรกับคุณ！”

นี่คือตอนที่เจ้าของอัญมณีแห่งเอเชียใกล้จะเสียชีวิต เพื่อรักษาชีวิตไว้จึงได้มอบให้เขา เจ้าของคนนั้นบอกว่าแหวนวงนี้มีมูลค่ามหาศาล มีเงินก็ซื้อไม่ได้ เย่เฟยรู้เรื่องแหวนดี ตอนที่เห็นแหวนวงนี้ เขาก็เริ่มจินตนาการถึงตอนที่สวมแหวนให้ถังยู่！นั่นเป็นฉากที่สวยงามเหลือเกิน

เหมือนกับที่เขาพูดไว้ อาจจะมีเพียงแหวนวงนี้ที่คู่ควรกับถังยู่！

ถังยู่อยู่ห่างจากเย่เฟยเพียงสองเมตร เธอกัดริมฝีปาก จ้องไปยังแหวนที่อยู่ในมือของเย่เฟย มองไปสามวินาที แล้วเธอก็ได้มองไปที่เย่เฟยอีกครั้ง นี่คือพี่เย่เฟยของเธอ ถ้าเป็นเมื่อก่อน เธอจะวิ่งเข้าไปกอดอย่างไม่ลังเล แต่ตอนนี้ เธอกลับไม่ทำแบบนั้น

ทั้งคู่สบตากัน ดวงตาคู่หนึ่งน้ำตาไหลริน อีกคู่เต็มไปด้วยความจริงใจ！

ถังยู่ไม่อยากหลอกตัวเองต่อไปอีกแล้ว ในเมื่อเห็นเย่เฟยแล้วไม่มีความรู้สึกแบบนั้นอีกต่อไป ถ้ายังอยู่ด้วยกันต่อไป ก็จะเป็นการทรมานตัวเอง และเย่เฟย เธอจึงสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วกล่าว “ขอโทษค่ะ ฉันแต่งงานกับคุณไม่ได้！”