จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 306

“ไม่！” เย่เฟยตะคอกออกมา ส่ายหน้าแล้วกล่าว “เป็นไปไม่ได้！คุณเจอคนที่ชอบหรือเปล่า？มันเป็นใคร？มันอยู่ไหน？ถ้าไม่มีมือที่สาม แล้วคุณจะคิดแบบนี้ได้อย่างไรกัน”

คำพูดแทงใจดำ และน่าสะพรึงกลัว！คำพูดของเย่เฟยพูดได้โดนใจของถังยู่มาก มีคนเข้าไปอยู่ในใจของเธอ เธอจึงได้ปฏิเสธเย่เฟย ไม่งั้นเธอไม่มีเหตุผลอะไรที่จะปฏิเสธผู้ชายแบบนี้

แต่ก็ไม่ใช่ทั้งหมด ถ้าความรักเป็นเรื่องที่มั่นคง ในใจของเธอเต็มไปด้วยชายคนนั้น แล้วจะชอบชายคนหนึ่งง่ายๆได้อย่างไรกัน

นี่แสดงว่าในใจของเธอไม่มีเย่เฟยตั้งนานแล้ว ดังนั้นจึงได้ให้ชายอื่นเข้ามาได้อย่างง่ายดาย！นี่เป็นการคาดเดาที่สมเหตุสมผล และก็เป็นคำอธิบายที่จริงที่สุด

เธอสะบัดมือที่จับแขนเธอของเย่เฟยออก ส่ายหน้าแล้วกล่าว “พี่ไปเถอะนะ！พี่เย่เฟย ขอโทษค่ะ”

เมื่อพูดจบเธอก็หันหลัง น้ำตาเอ่อล้นออกมาอีกครั้ง

เย่เฟยเป็นนักรบที่เคยผ่านสมรภูมิรบมาก่อน ความตั้งใจของเขาไม่มีทางถูกทำลายได้อย่างง่ายดายแน่นอน เรื่องที่เขาเจอมาทั้งหมดเจ็บปวดกว่าการโดนทิ้งเยอะ ดังนั้นเขายังห่างจากการที่ใจสลายอีกไกล

แต่ เขาไม่พอใจ ถังยู่คือผู้หญิงของเขา ในหัวของเขาเธอเป็นผู้หญิงของเขาตั้งแต่ไหนแต่ไรมา ทำไมเธอต้องปฏิเสธตน เธอไม่มีเหตุผลที่จะปฏิเสธสิถึงจะใช่ แต่นึกไม่ถึงว่าตอนนี้เธอจะปฏิเสธตน

การเข่นฆ่าในสนามรบ ทำให้คุ้นเคยกับการเข้ารุก เขาประสบความสำเร็จเป็นนิจ จึงรับไม่ได้กับความพ่ายแพ้แบบนี้！

คนจำนวนมากในงานล้วนเงียบกริบ ไม่มีใครรู้ว่าคุณหนูของตระกูลถังกำลังเล่นอะไรอยู่？เดิมที่เป็นงานเลี้ยงวันเกิดที่มีแต่ความสุข และมีลำดับการขอแต่งงานอย่างโรแมนติก สุดท้ายเพราะการปฏิเสธของเธอ จึงกลายเป็นแบบนี้ คนที่มีความรักกันมาผ่านความทุกข์ระทมต่างๆนานา ควรจะอยู่ด้วยกันไม่ใช่เหรอ？

เด็กหนุ่มคนนี้เปลี่ยนแปลงเพื่อเธอมากมาย นึกไม่ถึงว่าเธอจะปฏิเสธคนอื่นได้อย่างเย็นชา！

“ไม่！” เย่เฟยตะคอกออกมา นี่เป็นการตะคอกออกมาครั้งที่สอง

เมื่อตะคอก เขาก็เส้นเอ็นของเขาก็ขึ้นตามร่างกาย ตาแดงก่ำ！เย่เฟยในตอนนี้ไม่มีความหล่อเหลาของเมื่อกี๊อีกแล้ว เขาที่เกรี้ยวกราดขึ้นมาน่ากลัวอย่างหาที่เปรียบมิได้ เพราะความโกรธของเขา ทำให้ในงานเงียบสงัดลง ราวกับอุณหภูมิกำลังลดลง

“เสี่ยวยู่ คุณจะไปแบบนั้นไม่ได้นะ！” เสียงของเย่เฟยไม่อบอุ่นอีกต่อไป แต่กลัวเสียงแข็งอย่างมาก

เย่เฟยพูดพลางก้าวไปข้างหน้า จับแขนของถังยู่ไว้ ถังยู่หันมามองแววตาที่แดงก่ำคู่นั้น นี่เป็นครั้งแรกที่เธอรู้สึกว่าพี่เย่เฟยของเธอนั้นน่ากลัว ทำให้เธอกลัวจนขนลุกซู่

ถังยู่คิดจะสะบัดมือของเย่เฟยออกอย่างตัวสั่น แต่ไม่ว่าจะสะบัดยังไงก็สะบัดไม่ออก เธอถามอย่างหวาดกลัวว่า “พี่คิกจะทำอะไร？พี่เย่เฟย！พี่ไปเถอะนะ ถ้าพี่ยังทำแบบนี้ จะทำลายภาพลักษณ์ของพี่ที่อยู่ในใจของฉันนะ“

เย่เฟยจ้องตาเธอ ส่ายหน้าไม่หยุด เขากล่าวอย่างสิ้นหวังว่า “ภาพลักษณ์！ถ้าผมง่ายๆ คุณคิดว่าต่อไปผมจะยอมได้มั้ย？คุณคือความหวังของผม ถ้าทำลายมัน เพราะจะไม่มีความสุขไปตลอดชีวิต！”