กล้ามเนื้อใบหน้าของถังเสี่ยนจงกระตุกอย่างรุนแรงด้วยความโกรธ แววตาทั้งสองของเขาเกรี้ยวกราด ชี้ไปที่เย่เฟย แล้วตะคอกออกมาว่า “โอหัง! แกคิดว่าแกเป็นใคร? ที่นี่คือตระกูลถังของฉัน!”
เห็นท่าทีของถังเสี่ยนจง เย่เฟยกล่าวอย่างไม่มีอะไรสบายไปกว่านี้แล้ว “ปู่ถัง ผมก็เป็นผมเอง เย่เฟย ต่อหน้าคุณผมไม่ได้เป็นคนใหญ่คนโตอะไร และผมก็รู้ว่าที่นี่คือตระกูลถัง แต่ตอนนี้ ผมอยู่ในตำแหน่งที่ได้เปรียบ!”
“แก!” ถังเสี่ยนจงชี้ไปที่เย่เฟยอย่างเกรี้ยวกราด
เย่เฟยยักไล่ กล่าวอย่างไม่มีทางเลือกว่า “นี่ไม่ใช่จุดจบที่ผมอยากได้ ความจริงผมไม่อยากขัดแย้งกับพวกคุณ ถ้าคุยกันดีๆได้ แล้วใครอยากจะใช้ปืนกับพวกคุณล่ะ”
“ใช้ปืน!” ถังเสี่ยนจงเหอะออกมา แล้วกล่าวโดยแสร้งว่าใจเย็น “ที่นี่มีคนใหญ่คนโตของหนานหลิง ถ้าพวกเขาเป็นอะไรไป แกคิดว่าจะออกจากหนานหลิงไปได้มั้ย?”
เย่เฟยหัวเราะฮ่าฮ่า กล่าวอย่างไม่แคร์ว่า “ปู่ถัง ปู่กำลังข่มขู่ผมอยู่เหรอ?”
เพิ่งพูดจบ มีนักรบที่ถือปืนกลุ่มหนึ่งเดินเข้ามาจากด้านนอก มียี่สิบสามสิบคน ทุกคนล้วนถือปืน หน้าตาเคร่งขรึม ยืนในห้อง แว็บเดียวทำให้ผู้คนที่อยู่ในห้องโถงตกใจจนอกสั่นขวัญหาย
“พี่เย่เฟย พี่จะทำอะไร?” เป็นครั้งแรกที่ถังยู่ใช้สายตาหวาดกลัวมองไปที่เย่เฟย เย่เฟยไม่ได้ตอบเธอ เพียงแต่มองเธอ แล้วหันกลับไปเท่านั้น แล้วจ้องไปยังถังเสี่ยนจงที่อยู่บนเวทีอย่างไม่ละสายตา
ถังเสี่ยนจงหน้าถอดสี แล้วกล่าว “แกน่าจะรู้ดีนะว่าถ้าแกแตะต้องบุคคลสำคัญของประเทศหวาแล้วจะพบกับจุดจบยังไง! ถึงตอนนั้นกองทัพทั้งหมดของแกจะถูกทำลายทั้งหมดแน่นอน ล้างบางจนไม่เหลือซาก!!”
และยังกล่าวอย่างมั่นใจว่า “ไม่สิ ผมไม่อยากฆ่าใครก็ตามที่นั่งอยู่สักคน ผมเพียงแค่อยากรู้สิ่งที่ผมอยากรู้ ผมรู้ว่าตระกูลถังของพวกคุณแข็งแกร่ง แต่ไม่ว่าพวกคุณแข็งแกร่งยังไง แล้วจะแข็งแกร่งกว่าทหารพลีชีพที่ในมือถือปืนมากมายนี้ได้มั้ยล่ะ? ในเมื่อพวกเขากล้าที่จะมาที่นี่กับผม ก็ได้เตรียมใจไว้เป็นอย่างดีแล้ว ต่อให้ผมให้พวกเขาไปตาย พวกเขาก็ไม่หวาดกลัว ถ้าพวกคุณไม่ให้ผมรู้คำตอบ ผมจะสั่งให้ระเบิดที่นี่เสีย ใช้เวลาไม่กี่นาทีตระกูลถังก็จะราบเป็นหน้ากลอง!”
เย่เฟยไม่ได้พูดโกหก ถ้าเขาจะสั่งการให้ระเบิดที่นี่ ก็เป็นเรื่องแค่ชั่วพริบตาเดียวเท่านั้น ราชาแห่งทหารรับจ้าง นอกจากจะโหดเหี้ยมแล้ว ยังมีอาวุธสงครามจำนวนไม่จำกัดอีก กองทัพของเขาเทียบได้กับกองทัพระดับภาคของประเทศ
ตอนนี้เมื่อได้ยินคำพูดแบบนี้ ทันใดนั้นก็มีคนรู้สึกขนลุกซู่ขึ้นมา! คนแบบนี้ ไม่ต่างไปจากผู้ก่อการร้ายเลยแม้แต่นิดเดียว!
“พระเจ้า ถ้าเขาสั่งให้ระเบิดที่นี่จริงๆ งั้นพวกเราก็ต้องกลายเป็นเถ้าถ่านแล้วงั้นเหรอ?!”
“เฮ้อ! ถ้ารู้ว่าจะเป็นอย่างนี้ ฉันไม่มาแต่แรกแล้วล่ะ คุณดูสิ ฉันบอกแล้วว่าไม่มา คุณดันจะพาฉันมาให้ได้ ไงล่ะตอนนี้ ถ้าอีกเดี๋ยวระเบิดที่นี่ล่ะก็ พวกเราก็จะตายกันหมด!”
“ผมไม่ให้คุณมา คุณก็จะมาให้ได้ ยังว่าอะไรนะภรรยาของใครก็มานะ! จะได้โชว์กำไลหยกของคุณในงานเลี้ยงนี้พอดี ตอนนี้คุณกลับมาโทษผม ทำไมต้องมีคนแบบคุณอยู่ด้วยเนี่ย!”
“เฮ้อ! ต้องโทษคุณหนูของตระกูลถัง ผู้ชายที่ยอดเยี่ยมขนาดนั้น ตกลงเขาไปก็จบแล้ว? ต้องทำให้เกิดเรื่องจนได้ ตอนนี้ไงล่ะ เพราะความเห็นแก่ตัวของตัวเองแท้ๆ จึงทำร้ายทุกคน!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบทรงเกียรติยศ