จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 308

ถังยู่งงไปหลายวินาที แล้วจึงส่ายหน้าแล้วกล่าว “ไม่! ฉันไม่ได้ชอบใคร ฉันไม่ได้มีคนที่ฉันชอบ! คุณไปเถอะนะ คุณทำแบบนี้มีแต่จะเป็นจุดสนใจ ถึงตอนนั้นคุณจะไปไหนก็ไม่ได้แล้ว พี่เย่เฟย ฉันขอเถอะนะ คุณรีบไปเถอะ!”

เย่เฟยส่ายหน้า แล้วกล่าวอย่างดื้อดึงอย่างหาที่เปรียบมิได้ว่า “ครั้งนี้ที่ผมกลับมาก็เพราะคุณ ผมคิดว่าถ้าคุณยอมแต่งงานกับผม ผมจะออกจากยุทธภพเพื่อคุณ ถอยออกจากคาวเลือดนี้ แล้วเป็นนักธุรกิจที่คู่ควรกับคุณ แต่ตอนนี้ เป็นไปไม่ได้แล้ว! ผมแค่อยากรู้ ว่าคุณชอบใครกันแน่ ผมอยากดูว่ามันคู่ควรกับคุณมั้ย”

เขาคิดว่า ต้องมีคนเข้ามาแทรกกลางอย่างแน่นอน ไม่งั้นถังยู่ไม่มีทางไปจากเขา!

บ้าไปแล้ว พี่เย่เฟยของเธอบ้าไปแล้วจริงๆ เธอสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วกล่าว “ฉันจะพูดอีกเป็นครั้งสุดท้าย ว่าฉันไม่ได้ชอบใคร ฉันก็แค่เข้าใจขึ้นมา ว่าความรักของฉันที่มีต่อคุณได้เปลี่ยนไปตั้งแต่ตอนเมื่อสามปีก่อนที่คุณจากไปแล้ว! ฉันก็คิดว่าตัวเองยังชอบคุณอยู่ แต่ตอนที่ฉันได้เจอคุณอีกครั้ง กลับพบว่าตัวเองไม่มีความรู้สึกเหมือนอย่างในตอนแรกแล้ว ขอโทษนะ พี่เย่เฟย พี่ไปเถอะ! อย่าบีบฉันอีกเลย”

”

เย่เฟยส่ายหน้าแล้วกล่าว “เป็นไปไม่ได้! ถ้าคุณไม่มีคนที่ชอบ คุณไม่มีทางปฏิเสธผม ผมไม่เชื่อ! เรื่องแบบนี้ทุกคนที่อยู่ในงานรู้อยู่แก่ใจ ถ้าไม่มีมือที่สามเข้ามา ความสัมพันธ์แบบนี้ไม่มีทางถูกทำลายแน่นอน สามปี จะทิ้งก็ทิ้งกันง่ายๆงั้นเหรอ ถ้าไม่มีคนเข้าใกล้คุณ แล้วคุณจะทิ้งกันไปได้อย่างไร”

คำพูดของเย่เฟย เข้าไปในหูของทุกคน ทุกคนเป็นกรรมการ สามารถที่จะตัดสินว่าใครถูกใครผิดได้!

ผู้ชายที่อยู่ในวานไม่กล้าพูดมั่ว เพราะพวกเขารู้ว่านี่คือตระกูลถัง เป็นตระกูลที่พวกเขาแตะต้องไม่ได้ ตอนนี้ได้เจอเข้ากับเรื่องที่ไม่ดีเข้าจริงๆ แต่ก็ไม่กระทบกับสถานะของตระกูลถังที่อยู่ในใจของคนเหล่านี้ ยังไงตระกูลถังก็ฟื้นกลับมาได้ ก็เหมือนกับคนของเมืองจินโจวที่เชื่อว่าตระกูลเซียวต้องจัดการทุกอย่างได้อย่างไรอย่างนั้น นี่คือภาพลักษณ์ที่ตระกูลอันดับหนึ่งทิ้งไว้ให้กับผู้คน ดังนั้นไม่มีผู้ชายคนไหนกล้าพูดออกมา

แต่ผู้หญิงนั้นไม่เหมือนกัน ผู้หญิงคิดอะไรสั้นๆ ไร้เหตุผล ตอนที่พวกเธอเจอเข้ากับปัญหา ทำได้เพียงกล่าวโทษ และปัดความรับผิด!

และแล้ว มีผู้หญิงบางส่วนเริ่มทนไม่ไหวแล้ว จึงได้พูดกับถังยู่ว่า “คุณหนูถัง! คุณก็พูดไปสิ ทุกคนก็รู้เรื่องแบบนี้ถ้าไม่มีมือที่สามจะไม่มีทางมาถึงจุดนี้แน่นอน คุณพูดออกมา ดีสำหรับทุกๆคนนะ คุณจะทำเพราะความเห็นแก่ตัวของตัวเอง แล้วทำร้ายพวกเราที่อยู่ที่นี่ทั้งหมดไม่ได้นะ?”

“ใช่ ใช่! คุณหนูถัง พูดออกมาเถอะ! แบบนี้ดีต่อตระกูลถัง และดีต่อพวกเราด้วย! ถ้าพวกเราเป็นอะไรไป พวกคุณตระกูลถังก็รับผิดชอบไม่ไหวหรอก ใช่มั้ย?”

“ใช่ ที่คุณทำเพื่อปกป้องคนเดียวแต่เสียสละชีวิตของพวกเราอยู่นะ คุณคิดว่าคุ้มกันมั้ย? ที่คุณทำแบบนี้นะมันเห็นแก่ตัว แม้คุณไม่ได้ทำผิดอะไร แต่ชีวิตของพวกเราอยู่ที่นี่ทั้งหมดนะ

คนที่พูดคือเหล่าภรรยาเศรษฐี ปกติ พวกเธอประจบประแจงคนของตระกูลถังขนาดไหน ตอนนี้ เพื่อชีวิตของตัวเอง กลับทุ่มสุดตัว ความจริงพวกเธอรู้ดี เพียงแค่ถังยู่พูดออกมาว่าคนนั้นคือใคร เขาคนนั้นก็จะต้องตาย แต่ตายคนเดียวสามารถช่วยคนมากขนาดนั้นได้ นี่ก็คุ้มค่านะ!

ผู้หญิงพวกนั้นยังอยากจะพูดอะไรอีก แต่ถูกเย่เฟยขัดจังหวะ “หุบปากหมาๆของพวกคุณไปซะ ผู้หญิงพวกคุณเป็นใคร? อย่างพวกคุณ มีสิทธิ์ต่อว่าถังยู่ด้วยเหรอ? ผมบอกแล้วนะให้พวกคุณเงียบ แล้วนี่ใครให้พวกคุณพูด?”

เพิ่งพูดจบ ปากกระบอกปืนอันเลือดเย็นหลายกระบอกในห้องจ่อไปยังผู้หญิงสามคนนั้น

ชายหน้าบากร่างกำยำคนนั้นที่เดินเข้ามาคนแรกถาม “ฆ่ามั้ยครับ? ราชานักล่า!”