จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 311

สมองของหลินถงฉายภาพซ้ำที่ถังยู่พึ่งเจอกับฟางเหยียน ก็ดึงมือเขาไว้ พลางลากเขาไปอีกทาง

ถ้าเป็นตน ฟางเหยียนคงจะปฏิเสธล่ะมั้ง? แต่เขากลับไม่ปฏิเสธถังยู่ และไม่รู้ว่าทั้งคู่คุยอะไรกัน ถ้าบอกว่าพวกเขาไม่ได้เป็นอะไรกัน ดูท่าแม้แต่ตัวหลินถงเองก็คงไม่เชื่อ!

ฟางเหยียนไม่ได้พูดอะไร ถังยู่ก็รีบอธิบายเป็นการใหญ่ว่า “เขาไม่ใช่ เขาเป็นแค่หมอคนหนึ่งที่พ่อเชิญมา เขารักษาคนในบ้านของฉันพอดี เป็นแขกคนสำคัญของเรา เย่เฟย นายอย่าคิดทำอะไรไม่เข้าท่าเลย”

ถึงจะพูดแบบนั้น แต่ในใจของถังยู่อดตื้นตันไม่ได้ ทั้งคู่พึ่งรู้จักกันเมื่อวาน แถมผู้ชายตรงหน้ายังชอบกร่างเอาหน้าเป็นที่สุด เขาสามารถก้าวออกมาในช่วงความเป็นความตายแบบนี้ ทำให้ถังยู่ต้องมองเขาใหม่จริงๆ

แต่ถังยู่ไม่อยากให้เขาเป็นอะไร ถ้าเขาเกิดเรื่องเพราะตน ตนคงต้องรู้สึกผิดมากแน่ เธอไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไรไป เมื่อวานยังอยากให้คนพวกนั้นตีเขาจนตาย วันนี้กลับไม่อยากให้เขาได้รับบาดเจ็บแม้เพียงน้อยนิด ไม่อยากให้เขาได้รับอันตราย ในขณะเดียวกันก็หวังให้เขาทำตัวเป็นฮีโร่มาช่วยตน มันเป็นอารมณ์ที่ค่อนข้างสับสนสุดขั้วจริงๆ

“เทพหมอฟาง เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับคุณ เป็นเรื่องของตระกูลถังเราเอง!” ถังยู่พูดระหว่างจ้องตาฟางเหยียน ความดื้อรั้นขั้นสุดของฟางเหยียนเธอเคยเห็นมาก่อน แต่นั่นเป็นเพราะการ์ดเขาอยู่ ตอนนี้การ์ดเขาไม่อยู่ แถมยังมีปืนมากมายขนาดนี้จ่อเขาอยู่ ถ้าเกิดทำให้เย่เฟยไม่พอใจแล้วฆ่าเขาขึ้นมา ก็คงไม่มีใครกล้าว่าอะไรแน่

ฐานะของเขาไม่เหมือนกับหัวหน้าทีมบังคับใช้กฎหมายคนนั้น เขาเป็นแค่หมอคนหนึ่ง ไม่มีฐานะใหญ่โตอย่างอื่น ตายไปก็แค่ตาย!

เย่เฟยขมวดคิ้วหนักขึ้น เขายังคงจ้องมองฟางเหยียนเขม็ง ฉับพลันเขายิ้มมุมปาก สีหน้าเผยรอยยิ้มน่ากลัวขึ้นมาพลางว่า “ดูท่า พวกคุณจะสนิทกันมากนะ!”

“ไม่ ไม่สนิท พวกเราเคยเจอกันแค่ครั้งเดียว” ถังยู่ตะกุกตะกักตอบอย่างหวาดกลัว

“หือ?” เย่เฟยยิ่งสงสัยหนัก เขาแค่นเสียงหึพลางว่า “เสี่ยวยู่ คุณเผยไต๋เองนะ นิสัยอย่างคุณน่ะมีหรือจะสนใจความเป็นความตายของคนที่พึ่งเคยเจอกันแค่ครั้งเดียว? ผมรู้จักคุณดีเกินไป คุณไม่มีทางเสนอตัวไปช่วยเหลือคนแปลกหน้าคนหนึ่งหรอก หมอนี่ต้องสนิทสนมกับคุณมากแน่ๆใช่ไหม? เขาใช่ไหม?”

ถังยู่ส่ายหัวอย่างแรงพลางว่า “ไม่ใช่ เมื่อวานเขาช่วยฉันไว้! ฉันจะทนดูผู้มีพระคุณของตัวเองโดนฆ่าต่อหน้าได้ยังไง? เย่เฟย อย่าบ้าไปหน่อยเลย ทำไมคุณกลายเป็นแบบนี้ไปได้?”

“เมื่อวานช่วยชีวิตคุณ!” เย่เฟยมองฟางเหยียนอย่างเคร่งเครียด หรี่ตาครุ่นคิดพลางว่า “คุณเป็นคุณหนูใหญ่ตระกูลถัง ในหนานหลิงใครกล้าทำอะไรคุณ? ต่อให้กล้า ก็ต้องวางแผนมาแล้วอย่างดี ต้องเป็นหมอนี่แน่ที่วางแผนมาแล้ว แกล้งตกคุณ พอคุณติดเบ็ด ก็จะทำให้เขาเข้าสู่ใจคุณได้! เพราะเขาช่วยคุณใช่ไหม คุณเลยชอบเขา?”

หลายครั้ง ความรักมากมายเกิดขึ้นในชั่วพริบตาเดียว การคาดเดาของเย่เฟยเป็นไปได้อย่างมาก!

ถังยู่ใจเต้นแรงเป็นกลองเพล นี่แทงใจดำเธอหรือไงเนี่ย? แต่เธอไม่ยอมรับหรอก เลยรีบส่ายหัวปฏิเสธว่า “เย่เฟย ฉันไม่รู้จริงๆว่าทำไมคุณถึงเปลี่ยนไปเป็นแบบนี้!”

“ผมเคยบอกแล้วว่า จะไม่ตอบคำถามไร้เดียงสาและน่าเบื่อแบบนี้ของคุณอีก” เย่เฟยเริ่มโมโหแล้ว เส้นเลือดบนใบหน้าเริ่มปูดโปน

เขาชี้ไปที่ฟางเหยียน พูดเน้นทีละคำ “ในเมื่อเขาสำคัญกับคุณขนาดนี้ งั้นผมจะฆ่าเขาซะ!”

“แกร๊ก!” เสียงขึ้นลำกล้องปืนดังขึ้นพร้อมกัน! แค่สะกิดนิ้วเดียว ลูกกระสุนจะถูกยิงออกใส่เขาทันที

“พอได้แล้ว!” เสียงนี้สะท้านดังไปทั่ว

นี่เป็นคำพูดที่ออกมาจากตัวฟางเหยียน สายตาของเย่เฟยกับทุกคนในนั้นจ้องมองไปที่เขา

ฟางเหยียนหน้าตาเรียบเฉย เขาเงยหน้าขึ้นมา พูดอย่างจริงจังว่า “แกพาคนมากมายพร้อมอาวุธมากร่างที่ถิ่นประเทศหวาของฉัน รู้ไหมว่าพฤติกรรมของแกล้ำเส้นโทษตายของประเทศหวาแล้ว?!”