จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 317

ฟางเหยียนหัวเราะร่วน เงยหน้ายกดวงตาเย็นชามองไปที่ถังหงตรงๆ พลางว่า “ผมไม่สนใจเรื่องภายในของพวกคุณ ตอนนี้ผมคิดแค่จะช่วยชีวิตคุณท่าน คุณท่านยังไม่ตายเลยนะ คุณกลับมาทำเรื่องวุ่นวายไปหมดอย่างนี้ สมควรที่ไหน?”

“เกี่ยวอะไรกับแกด้วย แกเป็นตัวอะไร เรื่องตระกูลถังของเราแกไม่มีสิทธิ์มาสอด!” ถังหงตะคอกฟางเหยียนอย่างโกรธจัด

ถังยู่ทนฟังต่อไปไม่ไหวแล้ว เลยหันไปมองถังหงว่า “ลุงใหญ่ หนูว่าฟางเหยียนพูดถูก ตอนนี้ช่วยคุณปู่ก่อนเถอะ! คุณฟางบอกว่าสามารถช่วยคุณปู่ได้ ให้เขาลองหน่อยก็ดี อีกอย่าง คุณฟางพึ่งช่วยบ้านเรา ตอนนี้ลุงมาทำแบบนี้กับเขา ดูไม่สมควรเท่าไหร่นะคะ?!”

“เราจะรู้อะไรล่ะ? เราน่ะยังเป็นเด็ก ไม่รู้อะไรเลย! อย่ามาพูดจาเลื่อนเปื้อน” ถังหงหันไปตะคอกถังยู่เสียงแข็ง

เห็นได้ชัดว่า เขาคิดจะรวบอำนาจเป็นของตน ถ้าได้จริง เขาแทบอยากให้คุณปู่ตายซะเดี๋ยวนี้เลย

หลินถงโบกมือพลางว่า “ลุงใหญ่ ไม่ว่าลุงจะคิดยังไง รอเจ้าตระกูลฟื้นก่อนค่อยว่ากันเถอะ! ตอนนี้เจ้าตระกูลยังสลบบนพื้นอยู่เลยนะ เพื่อเจ้าตระกูลแล้ว คงได้แต่ลำบากคุณแล้วล่ะ”

“ลุงเห้อ ลุงให้คนพาคุณชายใหญ่ออกไปเถอะ! จะได้ไม่ทำให้อาการบาดเจ็บคุณท่านต้องล่าช้าออกไป ถึงเวลานั้นใครคงรับผิดชอบไม่ไหวแน่” หลินถงมองหน้าลุงเห้อ เหมือนออกคำสั่ง!

ลุงเห้อเงียบไปอึดใจพลางว่า “ใช่ คุณนายน้อยพูดถูก! ช่วยคุณท่านก่อนถึงจะเป็นเรื่องที่สำคัญที่สุด”

ถังหังยังตะโกนไม่หยุดว่าใครกล้าแตะต้องเขา เขาก็โดนแบกออกไปแล้ว

ฉากนี้ทำให้คนตระกูลถังหน้าเขียวหน้าแดงไปตามๆกัน

หลินถงพูดกับคนตระกูลถังทั้งหมดว่า “ฉันรู้ว่าทุกคนไม่พอใจฉัน แต่ตอนนี้ช่วยเจ้าตระกูลก่อนแล้วค่อยว่ากัน รอจนเจ้าตระกูลฟื้นแล้ว ฉันจะอธิบายทุกอย่างกับเขาเอง ถึงเวลานั้นฉันยินดีรับการตัดสินจากเจ้าตระกูล ถ้ามีใครไม่พอใจฉัน ก็สามารถแจ้งต่อเจ้าตระกูลหลังจากเขาฟื้นได้เลย ฉันยินดีรับการตัดสินจากเจ้าตระกูล”

พวกคนตระกูลถังพากันปิดปากเงียบ ไม่มีใครกล้าพูดอะไรอีก

พูดจบ หลินถงหันไปบอกฟางเหยียนว่า “เทพหมอฟาง บ้านเราเป็นแบบนี้ เราทำเรื่องขายหน้าต่อหน้าคุณซะแล้ว”

ฟางเหยียนโบกมือบอก “ไม่เป็นไรครับ!”

“งั้น อาการป่วยคุณท่านรบกวนคุณแล้วนะคะ!”

ฟางเหยียนพยักหน้าเล็กน้อย ไม่ได้พูดอะไร!

ถังยู่มองหลินถงหนึ่งที และเบนสายตาไปมองหน้าฟางเหยียน เธอกลืนน้ำลายอึกหนึ่งก่อนถาม “คุณจะรักษาอาการคุณปู่ฉันได้จริงใช่ไหม?”

ฟางเหยียนพยักหน้าบอก “ผมบอกแล้วว่าเขาแค่ได้รับบาดเจ็บถากๆ ไม่เป็นไรมากหรอก”

ระหว่างพูด ฟางเหยียนหยิบขวดสีแดงขนาดใหญ่กว่านิ้วหัวแม่มือเล็กน้อยหนึ่งขวดออกมาในกระเป๋าเสื้อ เขาเปิดฝาเทผงยาสีชมพูเล็กน้อยออกมา จากนั้นเทลงไปบนขาข้างนั้นที่กลายเป็นสีเขียวช้ำของถังเสี่ยนจง จากนั้นเขาก็สกัดจุดบนขาถังเสี่ยนจงอีก รออยู่หลายนาที เขาลุกขึ้นจากพื้น พูดว่า “เอาล่ะ คุณพาท่านถังเข้าไปพักผ่อนเถอะ! เขาจะฟื้นในอีกหนึ่งชม.ให้หลัง แต่ขาจะไม่มีความรู้สึก อย่างมากคืนนี้ขาเขาจะกลับมารู้สึกได้อีกครั้ง อีกสามวันเขาจะลงเดินได้ละ พวกคุณไม่ต้องกังวล”

ฟางเหยียนพูดอย่างมั่นใจ คนตระกูลถังทั้งหมดมองเขาอย่างตะลึง สายตาบอกชัดว่าไม่เชื่อ

เขาพูดออกมาง่ายๆอย่างนี้ได้ยังไง นี่เป็นเจ้าตระกูลถังนะ เจ้าตระกูลอันดับหนึ่งของหนานหลิง ถ้าเป็นอะไรขึ้นมา เขารับผิดชอบไม่ไหวหรอกนะ!