ถังยู่ยืนหยัดขวางไว้ที่ด้านหน้าของคุณท่าน เอ่ยว่า “ลุงใหญ่ ยี่สิบนาที!เหลือแค่ยี่สิบนาทีแล้ว รออีกยี่สิบนาที หากคุณปู่ยังไม่ฟื้นขึ้นมา หนู...หนูยินดีฟังการจัดการจากลุงใหญ่!”
มองดูสายตาที่อ้อนวอนนั้นของถังยู่ ถังหงโมโหมากเป็นพิเศษ ที่เขาโมโหไม่ใช่เรื่องจัดการที่ของคุณท่าน แต่เขาคิดว่าถังยู่ควรจะอยู่ข้างเดียวกันกับเขา วันนี้คิดไม่ถึงว่าจะกลับลำ ทั้งตระกูลต่างก็ฟังคำของเขาแล้ว คิดไม่ถึงว่าถังยู่คนนี้จะไม่ฟังตนเอง นี่คือกำลังท้าทายเกียรติภูมิของเขาอยู่!
ดังนั้นเขาก็เลยสบถหึออกมาหนึ่งคำ ตะคอกเสียงสูงว่า “ไม่ต้องพูดกับฉันมากมายขนาดนั้น!ฉันนี่คือหวังดีต่อคุณท่าน”
“เอาเด็กที่ไม่รู้ความคนนี้ลากออกไป!” ถังหงตวาดใส่ถังยู่ด้วยความโมโห ในขณะเดียวกันก็เป็นการออกคำสั่งกับลูกหลาน พี่ชายลูกพี่ลูกน้องที่อยู่ในรุ่นเดียวกันกับถังยู่สองคนเดินเข้ามา ลากตัวของถังยู่ขึ้น
ถังยู่ขัดขืนจะรอยี่สิบนาทีนี้ เธอที่เดิมทีได้เริ่มสั่นคลอนแล้ว ผ่านการโวยวายขนาดนั้นของลุงใหญ่ ตัวเองก็เลยปักใจเชื่อวิธีการนั้นของฟางเหยียนโดยสมบูรณ์แบบ ต่างก็รอมานานขนาดนี้แล้ว หรือว่าจะรออีกยี่สิบนาทีไม่ได้เลยหรอ
ทำอย่างไรได้เธอเป็นเพียงแค่เด็กผู้หญิงคนหนึ่ง จะสู้พี่ชายที่รูปร่างสูงใหญ่กว่าเธอมากสองคนนี้ได้ยังไงกัน
“หยุด!” ในตอนที่พวกเขากำลังเตรียมเคลื่อนย้ายคุณท่านนั้นเอง เสียงที่ฟังแล้วค่อนข้างเย็นชาทั้งยังแข็งกร้าวก็ดังขึ้น
ทุกคนหันไปมอง เห็นเพียงแค่เหล่าเห้อลำตัวโค้งเดินเข้ามา ใบหน้าของเขาบึ้งตึง ดูเหมือนค่อนข้างที่จะโมโห ตอนนี้เห็นเหล่าเห้อถังหงอดไม่ได้ที่จะยืดช่วงเอวขึ้น หรี่ตาพร้อมกับเอ่ยถามว่า “ทำไม? เหล่าเห้อ คุณก็จะขัดขวางผมช่วยชีวิตพ่อผมหรอ?”
ในสายตาของถังหง เหล่าเห้อก็แค่ลูกน้องคนหนึ่ง พ่อบ้านตระกูลของตัวเองก็เท่านั้น!หากไม่ใช่ตระกูลของตัวเองให้ข้าวเขากิน ตอนนี้เขาอาจจะไม่มีข้าวกินก็ได้!ดังนั้น ตอนนี้เขาไม่ได้กลัวลูกน้องคนนี้
เหล่าเห้อถอนหายใจออกมา เอ่ยว่า “ไม่ใช่ครับ ผมไม่มีสิทธิ์ไปหยุดยั้งคุณช่วยชีวิตคุณท่าน!ผมเองก็เป็นห่วงคุณท่านมาก ท่านนี้คิดว่าไม่ต้องให้ผมแนะนำคุณก็รู้ว่าคือใครกระมังครับ?
เมื่อครู่นี้ความสนใจของทุกคนต่างก็อยู่ที่เหล่าเห้อ ดังนั้นจึงไม่ได้สังเกตห็นว่าด้านข้างของเหล่าเห้อยังมีชายชราอีกคนหนึ่ง ชายชราคนนี้ท่าทางอายุประมาณแปดสิบกว่าปี สวมแว่นตาอันหนึ่ง หัวล้าน คางไว้หนวดยาวๆหยิบมือหนึ่ง สวมชุดสีขาว ดูแล้วท่าทางค่อนข้างไปทางเซียน เพียงแต่เขาในเวลานี้กลับใบหน้าเต็มไปด้วยความโศกเศร้ามองไปยังตำแหน่งของถังเสี่ยนจง
ชายชราผู้นี้แซ่เจียง เป็นผู้อำนวยการเก่าของโรงพยาบาลจังหวัดแพทย์แผนจีน ฝีมือทางการแพทย์ของเขาไม่เพียงแต่อยู่ที่หนานหลิง ที่ประเทศหวาต่างก็นับว่าเป็นบุคคลแบบแผนที่มีความสามารถโดดเด่นเหนือใครอย่างนั้น ค้นหาชื่อของเขาในป๋ายตู้ก็สามารถปรากฏออกมาให้เห็นได้ ความสัมพันธ์ส่วนตัวของเขากับถังเสี่ยนจงดีมาก หนึ่งคืออำนาจทางการเงินของตระกูลถังยิ่งใหญ่มาก สองคือการคบค้าสมาคมของคุณท่านตระกูลถังกว้างขวางมาก คุณท่านตระกูลถังไม่เหมือนกับบุคคลที่เย่อหยิ่งถือตัวแบบนั้น เขาทำตัวค่อนข้างเป็นกันเอง ไม่ทำตัวเป็นจุดสนใจ ดังนั้นเพื่อนที่หนานหลิงรวมไปถึงทั่วทั้งภาคตะวันออกเฉียงใต้ต่างก็เยอะมาก
“หัวหน้าแผนกเจียง!” เห็นชายชรา ถังหงก็เรียกออกมาอย่างเงียบๆ นี่คือผู้อาวุโสที่คุณธรรมและบารมีสูงส่ง ดังนั้นแม้ว่าตัวเองคือคนของตระกูลอันดับหนึ่งในหนานหลิง เจอแล้วก็ต้องไว้หน้าให้กับเขา
หัวหน้าแผนกเจียงถอนหายใจเฮ้อออกมา ไม่ได้ตอบกลับถังหง แต่เดินตรงเข้าไปทางคุณท่าน ตั้งแต่เห็นคุณท่านตระกูลถังนอนอยู่บนเตียงไม่ขยับเลยแม้แต่น้อย ใจของหัวหน้าแผนกเจียงก็รู้สึกอาลัยอาวรณ์ขึ้นมา ตระกูลถังตระกูลที่แข็งแกร่งขนาดนั้น เขาจะยังไงก็คิดไม่ถึงว่าคุณท่านคนนี้จะถูกยิงจนได้รับบาดเจ็บ!ดังนั้นที่เขามีมากกว่านั้นก็คือเสียดายต่อประสบการณ์ที่ผ่านมาของถังเสี่ยนจง
ไม่รอถังหงได้พูดอะไร เหล่าเห้อก็เอ่ยขึ้นว่า “หัวหน้าแผนกเจียงอายุมากแล้ว หลายปีมานี้ต่างก็ไม่ออกมาดูอาการให้คนอื่น หลังจากที่รับรู้ว่าคุณท่านถูกกระสุน ท่านก็อดไม่ได้เข้ามาดูเสียหน่อย คุณชายหากคุณคิดส่งคุณท่านไปโรงพยาบาลทำการตรวจหลายรายการ สู้ให้หัวหน้าแผนกเจียงลองดูให้ คุณไม่เชื่อพ่อหนุ่มคนนั้น ก็คงจะเชื่อหัวหน้าแผนกเจียงได้กระมังครับ?”
ถังหงสะอึกเล็กน้อย เห็นหัวหน้าแผนกเจียงผู้นี้ต่างก็มาแล้ว เขายังมีคำพูดอะไรพูดได้อีก!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบทรงเกียรติยศ