จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 325

ตระกูลถัง

ในใจของทุกคนแม้ว่าต่างก็ไม่พอใจต่อหลินถง แต่ยังคงทำตามคำสั่งของเธอ พาคุณท่านไปพักผ่อนภายในห้อง

การรอคอยนั้นแสนยาวนาน โดยเฉพาะอย่างยิ่งเรื่องของขีวิตคนสำคัญดุจฟ้าเช่นนี้ ยิ่งทำให้คนรู้สึกกระวนกระวายใจ มองดูถังเสี่ยนจงที่ดวงตาทั้งสองข้างปิดสนิทอยู่ตลอดเวลา แล้วก็มองไปที่เวลาอีก ยังเหลือสี่สิบนาที ยังเหลือสามสิบนาที

ลูกหลานทั้งหลายของตระกูลถังต่างก็อยู่ภายในห้องรอคอยการฟื้นขึ้นมาของคุณท่าน แต่ว่าคุณท่านกลับไม่ขยับเลยแม้แต่น้อย บริเวณโดยรอบาดแผลยังคงเป็นสีดำสนิททั้งแถบ ดูเหมือนว่าทั้งต้นขาก็ได้รับพิษที่ลึกมากเช่นเดียวกัน

หลังจากที่หลินถงจากไป ถังหงก็มาถึงยังชั้นสองของคฤหาสน์ เขามืดมนไปทั่วทั้งใบหน้า คนทั้งคนทีท่าอารมณ์โกรธยังไม่สงบ เดิมทีมีคนจะทักทายเขา แต่พอนึกถึงอารมณ์รุนแรงนั่นของเขา ตอนนี้ก็ยังกำลังโมโหจนขึ้นสมองอีก ทักทายก่อนจะต้องโดนด่าอย่างแน่นอน ดังนั้นจึงอดทนเอาไว้ ก็เช่นนี้ จึงไม่มีใครทักทายเขา และก็ไม่มีใครพูดจาอะไร

เขามือไขว้หลัง สนใจแต่ตัวเองเดินไปถึงข้างกายของคุณท่าน มองดูคุณท่านที่ยังคงไม่ฟื้นตัวแวบหนึ่งตัวเองก็อดทนไม่อยู่แล้ว “ฉันว่าพวกเธอแต่ละคนต่างก็ถูกยัยหลินถงนั่นล้างสมองแล้วใช่หรือเปล่า? คุณท่านอายุมากแล้ว เลอะเลือนก็ยังพอว่า หรือว่าพวกเธอก็เลอะเลือนตามไปด้วยหรอ? ลองดูขานี่ ของดูสภาพนี้ของคุณท่าน สามารถฟื้นขึ้นมาได้หรอ? ทำตามที่ฉันว่า อยากจะให้คุณท่านหาย งั้นก็รีบส่งโรงพยาบาล หากช้ากว่านี้อีกหน่อย รับประกันไม่ได้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น”

ทุกคนต่างก็จ้องไปที่ถังหงพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย ไม่กล้าพูดอะไร และก็ไม่กล้าตอบกลับคำพูดของเขา

ถังหลงชะงักไปชั่วขณะ ตวาดเสียงสูงว่า “พวกเธอมองฉันทำอะไร? พูดจาสิ！หรือว่าที่ฉันพูดมีปัญหาหรอ? นี่ฉันคิดเพื่อพ่อของฉัน ตอนนี้คนที่ถูกกระสุนนอนสลบอยู่ที่นี่คือพ่อของฉัน หรือว่าฉันยังสามารถคิดแผนการชั่วร้ายอะไรได้อีกหรอ? ฉันคือลูกชายของท่าน นี่คือคนที่เลี้ยงฉันมาจนโต คนที่ถูกเรียกว่าเทพหมอนั่น วิธีการของเขาพวกเธอต่างก็เห็นหมดแล้ว มีใครที่ไหนถูกกระสุนไม่ทำความสะอาดบาดแผล ไม่เอาลูกกระสุนออกมากัน? นี่สอดคล้องกับตรรกะหรอ ไม่สอดคล้องแม้แต่นิดเดียว！ตามที่ฉันเห็น เขาก็คือคนหลอกลวงคนหนึ่ง”

ที่จริงแล้วคำพูดนี้พูดไปถึงในใจของคนจำนวนไม่น้อย เพียงแต่ไม่มีใครเริ่มเกริ่น ดังนั้นจึงไม่ได้พูดมาโดยตลอด ที่สำคัญคือประโยคนั้นที่ฟางเหยียนพูดช่างเหลวไหลเหลือเกิน คิดไม่ถึงว่าเขาจะบอกว่าให้เอากระสุนเก็บเอาไว้ในต้นขา นี่ไม่ใช่การหลอกลวงคนอย่างไม่มีความละอายใจหรอกหรอ ตอนนี้หลินถงก็ไม่อยู่ พี่ใหญ่ต่างก็พูดขนาดนั้นแล้ว ทุกคนก็เริ่มแย่งกันแสดงความคิดเห็นของตัวเองกันอย่างคับคั่งตามมาเช่นเดียวกัน

“นั่นสิ พี่ใหญ่พูดถูก ผมว่าคุณท่านสภาพนี้ก็ไม่เหมือนจะสามารถฟื้นขึ้นมาได้ภายในเวลาอันรวดเร็ว ไม่อย่างงั้นยังไงพวกเราก็ส่งไปโรงพยาบาลกันก่อนเถอะ！ที่สมัยไหนแล้ว พวกเราไม่ควรเชื่อลูกไม้นั่น”

“ผมเชื่อพี่ใหญ่ ทิ้งผู้นำไม่ผู้นำตระกูลไปไม่ต้องพูดถึง นี่คือพ่อของพวกเรา！ไม่ว่าจะยังไงก็ตาม พวกเราต่างก็ต้องการให้คุณพ่อแข็งแรงดี หลิงถงนั่นไม่ได้เป็นญาติมิตรอะไรกับคุณพ่อ ไม่แน่ยังไม่อยากจะให้พ่อของเราหายด้วยซ้ำ”

“อื้อ！ฉันก็คิดว่าเทพหมอนั่นโม้เกินไป เขาจะต้องเป็นคนที่พี่สะใภ้ใหญ่หามาร่วมมือกันหลอกลวงคุณปู่อย่างแน่นอน ไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนี้ใช้มารยาอะไร หลอกล่อคุณปู่ ทำให้คุณปู่หลงใหลจนกลายเป็นสภาพแบบนี้”

ได้ยินทุกคนต่างก็ยินยอมแล้ว ถังหงพยักหน้าพร้อมกับเอ่ยด้วยความพึงพอใจว่า “ในเมื่อทุกคนต่างก็ไม่ได้มีปัญหาอะไร งั้นพวกเราก็ไปกันเถอะ！ฉันทางนี้ก็จะจัดการโรงพยาบาลให้กับคุณพ่อ”

ทั้งตระกูลยินยอมพร้อมใจ ถังหงล้วงเอาโทรศัพท์มือถือออกมาเตรียมโทรศัพท์

“ไม่！” ในเวลานี้เอง เสียงของเด็กผู้หญิงคนหนึ่งก็ดังขึ้นมา ทุกคนต่างก็หันมองไปทางเด็กผู้หญิงคนนั้นในทันที คือถังยู่！ถังยู่นั่งอยู่ที่ด้านข้างของคุณท่านมาโดยตลอด มือไม่เคยละออกจากมือของคุณท่าน