จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 328

ถังหงเม้มริมฝีปากเล็กน้อย เดินออกไปอย่างไม่พอใจ ทุกคนของตระกูลทั้งก็ต่างพากันเดินออกไปด้วยเช่นเดียวกัน

หัวหน้าแผนกเจียงมองดูถังเสี่ยนจง ในบ้านเพิ่งจะเกิดเรื่องที่ไม่สบอารมณ์แบบนี้ พวกเขาจะต้องมีเรื่องที่ต้องปรึกษาหารือกันอย่างแน่นอน ดังนั้นก็เลยเอ่ยว่า “น้องถัง ในเมื่อข้างกายของคุณมีเทพหมอคนหนึ่งแบบนี้ งั้นผมก็ไม่รบกวนคุณแล้ว ผมขอตัวก่อน！”

ถังเสี่ยนจงมองดูหัวหน้าแผนกเจียง พยักหน้าพร้อมกับเอ่ยว่า “ขอบคุณพี่ใหญ่มากที่มาด้วยตัวเองในครั้งนี้ พี่วางใจ ผมจะต้องสร้างสถานการณ์ให้พี่เจอกับเทพหมอฟางผู้นี้อย่างแน่นอน เขา จะต้องไม่ทำให้พี่ผิดหวังอย่างแน่นอน！”

หัวหน้าแผนกเจียงได้ยินประโยคนี้ ก็รู้สึกคุ้มค่าแล้ว คนอายุนี้พูดจาไม่จำเป็นต้องอธิบายมากมาย ก็แค่หนึ่งสองประโยคนั่น ทุกคนต่างก็รู้ดีกันแล้ว ดังนั้นเขาจึงหัวเราะฮ่าๆออกมา “ดีๆๆ！งั้นก็รอฟังการจัดการของคุณแล้ว”

แม้ว่าเขาตอนนี้ก็อยากจะเจอเทพหมอผู้นี้มาก แต่เขาชัดเจนดีว่า คนๅนี้ก็ไม่ใช่คนที่ถังเสี่ยนจงบอกว่าเชิญแล้วจะมาได้

“เสี่ยวยู่ ส่งคุณปู่เจียงของเธอหน่อย！” ถังเสี่ยนจงสั่งถังยู่ที่เต็มไปด้วยน้ำตาไปทีหนึ่ง

ถังยู่พยักหน้าตอบรับ ลุกขึ้นมาจากข้างเตียง ประคองหัวหน้าแผนกเจียงออกจากห้องไป

ชั่วพริบตา ภายในห้องก็เหลือเพียงเหล่าเห้อและถังเสี่ยนจง

“โครม！” ทันใดนั้น เหล่าเห้อเพียงครู่เดียวก็คุกเข่าลงไปบนพื้น ทั้งคนต่างก็ก้มศีรษะลงไป วินาทีนั้นเปลี่ยนเป็นชายชราที่น้ำตานองเต็มใบหน้า เขาเอ่ยขึ้นด้วยใบหน้าที่รู้สึกผิด “ขอโทษครับคุณท่าน！หากผมออกมือ เขาก็ไม่ได้มีโอกาสทำร้ายคุณจนได้รับบาดเจ็บแล้ว ล้วนเป็นความผิดของผมทั้งหมด ยังไงก็ขอให้คุณท่านกรุณาลงโทษ！”

ถังเสี่ยนจงถอนหายใจออกมา เอ่ยว่า “นี่แกทำอะไรเนี่ย เหล่าเห้อ！แกรีบลุกขึ้นมา นี่ฉันไม่ใช่ดีๆอยู่หรอกหรอ！ลงโทษอะไรกันล่ะ พวกเราอายุก็ขนาดนี้แล้ว ยังชอบทำเรื่องต่อสู้ฆ่าฟันเหล่านี้ทำไมกัน”

“คุณท่าน คุณเป็นถึงคนของตระกูลอันดับหนึ่ง สูงส่งล้ำค่าอย่างหาใดเปรียบ จะให้คนแบบนี้ทำร้ายได้ยังไงกัน！ไม่ว่าอย่างไร ต่างก็เป็นผมที่คุ้มกันอ่อนแอ！นับตั้งแต่วันนี้ ผมก็จะออกจากตระกูลถังไปโดยอัตโนมัติ ผมไม่มีหน้าอยู่ต่อไปแล้ว” เหล่าเห้อคายคำพูดออกมาอย่างหนักหน่วง

ถังเสี่ยนจงถอนหายใจเฮ้อออกมา เอ่ยว่า “ฉันว่าแกน่ะ เหล่าเห้อ！แกก็คือลมหายใจด้านยุทธภพเข้มข้นเกินไปแล้ว！ฉันจะไล่แกออกจากตระกูลถังได้ยังไงกันล่ะ แกเป็นถึงเสาหลักของตระกูลเรา！บางเรื่องแกไม่ออกมือก็ไม่แน่ว่าจะคือเรื่องเลวร้าย อีกอย่าง หากแกออกมือ จะต้องดึงดูดความสนใจจากคนอื่นอย่างแน่นอน ถึงเวลาสถานะของแกก็ถูกเปิดเผยแล้ว งั้นแกหลบมาหลายปีขนาดนี้ จะลำบากไปทำไมกันล่ะ ใช่หรือเปล่า?”

“อีกอย่าง ในตอนแรกพวกเราไม่ใช่เคยพูดกันเอาไว้แล้วหรอกหรอ มีแค่ในตอนที่ตระกูลถังอับจนสิ้นไร้หนทางเท่านั้นแกค่อยออกมือ ตอนที่ยังเดินไปไม่ถึงอับจนสิ้นไร้หาทาง แกไม่จำเป็นต้องโทษตัวเองต่อเรื่องใดๆทั้งสิ้น！” ถังเสี่ยนจงเอ่ยขึ้นอย่างอบอุ่น

“เฮ้อ！” เหล่าเห้อก้มศีรษะลึกลงไปอีก ส่ายศีรษะพร้อมกับเอ่ยอย่างละอายใจไม่เป็นตัวของตัวเองว่า “ล้วนเป็นผมที่ไม่มีประโยชน์ ถึงได้ทำให้คุณได้รับบาดเจ็บ！”

ในขณะที่พูด เขาก็คิดย้อนกลับไปถึงฉากในปีนั้นขึ้นมาอีกครั้ง คนกลุ่มนั้น คนที่โหดเหี้ยมทารุณกลุ่มนั้น คิดไม่ถึงว่าเพราะว่าเรื่องเล็กนิดเดียวแค่นั้นก็จะฆ่าปิดปากเขา เขาอุทิศตัวเองทั้งหมดเพื่อพวกนั้น แต่สุดท้ายที่แลกมากลับเป็นการตามฆ่าถึงสามวันสามคืน

หากไม่ใช่การปรากฏตัวของท่านถัง คืนวันนั้นเขาอาจจะได้กลายเป็นศพไปแล้ว！เป็นคนที่ตรงไปตรงมาไม่เสแสร้ง ไม่เพียงแต่ช่วยชีวิตเขาเอาไว้ ยังไม่ถามอะไรถึงสถานะของเขา ให้พื้นที่ใช้ชีวิตใหม่ทั้งหมดกับเขา ให้เขาสามารถทำตัวเป็นคนใหม่ได้

ค่ำคืนที่นับไม่ถ้วน เหล่าเห้อต่างก็จะตื่นขึ้นมาอย่างกะทันหันจากในความทรงจำส่วนนั้น เขารู้ดีว่า นั่นคือองค์กรที่ทั้งโหดเหี้ยมทารุณทั้งโลภมาก！แต่ตัวเองมีวิธีไหนได้อีกล่ะ? สุดท้ายก็ยังคงสู้พวกเขาไม่ไหว พวกเขาพูดลวกๆขึ้นมาประโยค ตัวเองอาจจะหายไปโดยสมบูรณ์แบบ