จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 329

เหล่าเห้อส่ายศีรษะ ในสมองย้อนกลับไปถึงฉากเมื่อสักครู่นี้อีกรอบ คนๆนั้นชูตะเกืยบแท่งหนึ่งขึ้น จากนั้นก็สังหารไปทางเย่เฟย แม้ว่าเย่เฟยได้หลบไปแล้ว แต่ตะเกียบแท่งนั้นกลับเสียบลงบนเสาหินในห้องโถงใหญ่อย่างรุนแรง

คนที่สามารถทำให้ตะเกียบส่งพลังที่น่าตกใจเช่นนี้ออกมาได้ จะต้องไม่ใช่คนธรรมดาอย่างแน่นอน！

“คุณท่าน ผมไม่แนะนำให้คุณตรวจสอบเขา ตอนนี้เขามีความเกรงใจเป็นอย่างมากต่อตระกูลถังของพวกเรา ยังออกมือช่วยเหลือพวกเรา สถานะของเขาบางทีอาจจะไม่ชอบให้ใครรู้ หากพวกเราไปตรวจสอบแล้ว จะล่วงละเมิดเขาได้！”

ถังเสี่ยนจงพยักหน้าเล็กน้อย เอ่ยว่า “อื้ม！แกพูดถูก แกเห็นยังไงกับความสัมพันธ์ของเขากับเสี่ยวยู่？”

เหล่าเห้อนิ่งเงียบลงมา หรี่ตาแล้วเอ่ยขึ้นว่า “คุณท่าน คำถามนี้ไม่ควรถามผมกระมังครับ！”

ถังเสี่ยนจงร้องอ๋อออกมา พยักหน้าอย่างเหมือนกับกำลังคิดอะไรอยู่ เหล่าเห้อผู้นี้ไม่เข้าใจเรื่องความรู้สึก ใช้ชีวิตมาหลายปีขนาดนี้ ถังเสี่ยนจงก็เคยบอกว่าจะหาภรรยาให้เขาคนหนึ่ง แต่เขาไม่เอา！บอกตัวเองตัวคนเดียวดีมาก และก็ไม่เหมาะสมที่จะแต่งเมีย！

“แม้ผมจะไม่รู้ว่าพวกเขาคือความสัมพันธ์แบบนั้นใช่หรือเปล่า แต่สามารถยืนออกมาพูดคำพูดแบบนั้นในเวลาแบบนั้นได้ อีกทั้งยังช่วยคุณหนูออกมาจากเงื้อมมือของเย่เฟย！ก็สามารถดูออกว่าความสัมพันธ์ของเขากับคุณหนูไม่เหมือนปกติล่ะมั้งครับ！” เหล่าเห้อเอ่ยเสริม

ถังเสี่ยนจงตอบรับอืม พยักหน้าอย่างดูเหมือนครุ่นคิดอะไรอยู่ นี่ก็เป็นความคิดเห็นของเขาเช่นเดียวกัน！

“คุณท่าน คุณคงไม่ใช่คิดจะเอาคุณหนู...”

ถังเสี่ยนจงหรี่ตาพร้อมกับเอ่ยว่า “อันนี้ตรงดูความคิดเห็นของตัวคุณหนูเอง ฉันเพียงแต่คิดว่าหากมีความสัมพันธ์ขั้นนี้แล้ว เขาก็คงจะไม่ปฏิเสธคำร้องขอของฉันหรอก พวกเราสุดท้ายยังไงก็ต้องหวังให้เขายื่นมือไปช่วยรักษาคุณชายเจี่ย”

“แกรก！” เวลานี้เอง ประตูห้องก็ถูกผลักให้เปิดออก ถังยู่เดินเข้ามาจากด้านนอก เสียงผลักประตูขัดจังหวะบทสนทนาของทั้งสองคน

ทั้งสองคนหันไปทางถังยู่อย่างพร้อมเพรียงกัน ในสายตาแนบไปด้วยความตื่นตกใจเล็กน้อย เห็นสายตาที่ตกใจนั้นของทั้งสองคน ถังยู่ตระหนักได้ว่าตนเองอาจจะทำผิดอะไร ดังนั้นเธอจึงเม้มริมฝีปาก เอ่ยว่า “ขอโทษค่ะ คุณปู่ หนู...”

“ฮ่าๆ！ไม่เป็นไร” ถังเสี่ยนจงหัวเราะขึ้นมา ในเสียงหัวเราะแนบไปด้วยความผ่อนคลายแบบหนึ่ง ยังดีไม่ได้ยินบทสนทนาของทั้งสองคน หากได้ยินบทสนทนาเมื่อสักครู่นี้ของทั้งสองคน ว่าทั้งสองคนเอาเธอเป็นสินค้าชิ้นหนึ่ง นั่นก็จะทำให้เธอไม่พอใจเป็นธรรมดา

เหล่าเห้อกลอกลูกตาไปรอบหนึ่ง เอ่ยว่า “คุณท่าน งั้นผมก็ขอตัวไปก่อนแล้ว！”

ถังเสี่ยนจงพยักหน้าพร้อมกับเอ่ย “ได้ โทรศัพท์เรียกหลินถงกลับมา！”

เหล่าเห้อพูดครับหนึ่งคำ จากนั้นก็เดินออกไป

รอจนกระทั่งหลังจากที่เหล่าเห้อจากไปโดยสมบูรณ์แบบแล้ว ถังยู่ก็เดินมาถึงหน้าเตียงของถังเสี่ยนจงทำการถามไถ่พร้อมทั้งปลอบโยน เอ่ยถามเขาว่าบาดแผลเจ็บหรือเปล่า ถามเขาว่ามีอะไรอยากทานเป็นพิเศษไหม

หลังจากการสอบถาม ถังเสี่ยนจงกลับมายังหัวข้อหลัก ที่จริงแล้วก็ไม่ใช่คำถามที่คนเป็นปู่อย่างเขาควรจะถาม แต่ตัวเองไม่ถามก็ไม่มีใครถามแล้ว เขาเอ่ยถามขึ้นว่า “ใช่แล้ว เสี่ยวยู่ ปู่จะถามเธอ ทำไมเธอถึงได้ปฏิเสธเย่เฟยล่ะ?”

ว่ากันตามเหตุผลแล้ว ถังยู่ไม่มีทางปฏิเสธเย่เฟยถึงจะถูก

ถังยู่พอฟังประโยคนี้ ก็ก้มศีรษะลงอย่างโทษตัวเอง เอ่ยว่า “คุณปู่ หนูก็แค่ค้นพบขึ้นมาอย่างกะทันหันว่าตัวเองไม่ชอบเขาแล้ว！หากหนูรู้ว่าเขาจะทำขนาดนั้น หนูก็ไม่ควรจะปฏิเสธเขา”

ถังเสี่ยนจงถอนหายใจเฮ้อออกมา เอ่ยว่า “คนที่บอกจะพลิกหน้าก็พลิกหน้าแบบนี้ จะต้องไม่ใช่คนดีอะไรอย่างแน่นอน หากเธอตอบรับเขาไปแล้ว ถึงจะทำให้ปู่เพิ่มความเป็นห่วงเธอมากยิ่งขึ้น เพราะว่าหากต่อไปเธอทำเรื่องที่ไม่ถูกใจ เขาจะต้องทำเรื่องอะไรออกมากับเธออย่างแน่นอน แทนที่จะให้ตัวเองเป็นทุกข์ สู้แก้ไขปัญหาเรื่องนี้ไปในรวดเดียวยังจะดีกว่า”

ถังยู่พยักหน้าตอบรับ ถือว่าได้รับการปลอบโยนทางด้านจิตใจแล้ว！

“ใช่แล้ว เธอกับเทพหมอฟางผู้นั้นรู้จักกันได้ยังไงอีกล่ะ? คราวก่อนทำไมปู่ไม่เห็นเขาบอกว่ารู้จักกับเธอ！”

ถังยู่ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง นำเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานตอนบ่ายพูดขึ้นหนึ่งรอบ