จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 343

สองวันผ่านไป

วันนี้สำหรับตระกูลฟางแห่งเจียงตู เป็นวันมงคลที่ยิ่งใหญ่วันหนึ่ง เพราะให้เย่ชิงหยู่รู้เรื่องการแต่งงานของคุณชายตระกูลฟาง ฟางจินหยวนจงใจทำให้เรื่องนี้ดังไปทั่วประเทศหวา ถึงขึ้นทำให้เรื่องการแต่งงานของตระกูลฟางแห่งเจียงตูกับตระกูลตงฟางติดอันดับการค้นหา

แน่นอน ว่าตระกูลฟางไม่ได้โง่ถึงขึ้นพูดว่าฟางเหยียนคุณชายของตระกูลฟางกับคุณหนูของตระกูลตงฟางแต่งงานกัน แต่พูดอย่างคลุมเครือว่าคุณชายตระกูลฟางกับคุณหนูของตระกูลตงฟางแต่งงานกัน ดังนั้นคนอื่นที่เห็นข่าวลือก็ไม่รู้ว่าคุณชายคนไหนของตระกูลฟางแต่งงาน

ฟางจินหยวนเลยใช้จุดนี้ ปล่อยข่าวอย่างใหญ่โต เชิญคนในเจียงตูมาจำนวนไม่น้อย แน่นอน ผู้คนที่ได้รับเชิญจากตระกูลฟางล้วนเป็นคนใหญ่คนโตทั้งนั้น คนธรรมดาไม่มีสิทธิ์ได้รับเชิญมาที่นี่

คฤหาสน์ของตระกูลฟางได้ตกแต่งประดับประดาด้วยผ้าและโคมไฟสวยงาม ในบริเวณคฤหาสน์ของตระกูลฟางเต็มไปด้วยตัวอักษรความสุข จุดเดียวที่ไม่ได้ติดอักษรความสุขไว้ ก็คือที่ประตูมังกรสองบานนั้น

มังกรเป็นสัญลักษณ์ของประเทศหวามาโดยตลอด ไม่มีใครตั้งใจจะไปทำลายแกะสลักมังกรที่เหมือนมีชีวิตจริงสักคน

ตอนนี้เป็นเวลาสิบโมงเช้า ตระกูลฟางครึกครื้นกว่าปกติ มีคนจำนวนมากมาร่วมอวยพร

ผู้ที่รับแขกไม่ใช่ฟางจินหยวน เขาไม่ไปรับแขกแน่นอน เรื่องนี้ลูกชายและคนรับใช้ปฏิบัติก็พอแล้ว เขาเป็นใคร ผู้นำของตระกูลอันดับหนึ่งแห่งเจียงตูประเทศหวา ชื่อเสียงโด่งดัง ไม่ใช่คนธรรมดาจะพบปะได้?

ในใจของผู้คนฟางจินหยวนเป็นผู้ส่งศักดิ์ เหมือนเทพที่สูงส่ง แตะต้องไม่ได้

เขาในตอนนี้กำลังนั่งอยู่ที่ระเบียงหลังคาในบ้านของตัวเอง ระเบียงนี้สังเกตการณ์เห็นคฤหาสน์ทั้งหมดของตระกูลฟางได้! ใช่ สังเกตการณ์ บ้านของตระกูลฟางใหญ่มาก ทำได้เพียงยืนอยู่บนหลังคาที่สูงที่สุดจึงจะมองบ้านของตระกูลฟางได้ทั้งหมด

แต่ฟางจินหยวนไม่มีอารมณ์ดูคฤหาสน์ของตัวเอง แต่กำลังมองไปยังถนนเส้นนั้นที่ประตู

เขาไม่ดีใจ กลับกันกลับรู้สึกหนักใจ ไม่ใช่เพราะหลานชายตัวเองจะแต่งงานถึงหนักใจ แต่เพราะคนที่เขารอให้มาไม่มา เขาไม่รู้ว่าฟางเหยียนจะมาหรือไม่ แต่เขาหวังว่าฟางเหยียนจะมา

ถ้าฟางเหยียนมา นั่นหมายถึงเขาไม่รู้เรื่องของเย่ชิงหยู่ ถ้าเขาไม่มา นั่นก็ไม่แน่แล้วเหมือนกัน ที่ฟางจินหยวนให้เหล่าโจวไปทำแบบนั้น เขาก็รู้สึกกระวนกระวาย ไม่ใช่เพราะเขากลัวฟางเหยียน เพียงแต่ทนดูฟางเหยียนทำลายตระกูลของตัวเองไม่ได้ เขายอมที่จะให้ตระกูลของตัวเองถูกทำลายในมือของคนอื่น แต่ไม่ยอมถูกฟางเหยียนทำลาย

เมื่อนึกถึงจุดนี้ เขาที่เดิมทีขมวดคิ้วอยู่แล้วก็ยิ่งขมวดคิ้วหนักเข้าไปอีก สีหน้าก็บูดบึ้งยิ่งขึ้น

“คุณท่าน มีแขกมาถึงมากมายแล้ว ท่านจะลงไปดูมั้ยครับ?” เหล่าโจวเดินหลังค่อมมาที่ข้างกายของฟางจินหยวนแล้วถาม

ฟางจินหยวนถอนหายใจตอบรับ แล้วถาม “เสี่ยวเหยียนมาแล้วยัง?”

เหล่าโจวส่ายหน้าแล้วกล่าว “คุณชาย ยังไม่มาครับ”

“เฮ้อ!” ฟางเหยียนไม่ได้ตอบรับฟางจินหยวนในสาย แต่ฟางจินหยวนคิดว่าฟางเหยียนจะต้องมา และเขาก็หวังให้ฟางเหยียนมา เขาห่างจากความตายอีกไม่ไกลแล้ว ได้เห็นหลานชายของตนตอนมีชีวิตอยู่หลายๆครั้ง ใครไม่อยากบ้างล่ะ

“แกว่า เขาจะรู้เรื่องนั้นมั้ย? แกนึกย้อนกลับไปดูดีๆ ตอนนั้นคุณชายเห็นแกมั้ย หรือคนข้างๆกายของเขาเห็นแกบ้างหรือเปล่า” ฟางจินหยวนถามอย่างค่อนข้างกังวล

ส่วนฟางฟังเห็นใจฟางเหยียน ต่อให้ฟางเหยียนมีอำนาจมหาศาล พูดได้ว่ากุมอำนาจไว้ทั้งหมด แต่การที่จะมาถึงจุดนี้ได้ ไม่รู้ว่าต้องผ่านเรื่องที่น่ากลัวมามากมายเท่าไหร่ และต้องอดทนมากมายขนาดไหนก็จะได้มันมา ยิ่งไปกว่านั้นเขาเพิ่งจะยี่สิบห้าปี คนหนึ่งที่อายุมากกว่าตัวเองแค่ไม่กี่ปีต้องรับผิดชอบมากมายขาดนั้น ประสบการณ์แบบนี้มันช่างน่าเห็นใจจริงๆ!

นาทีนี้ รถหงฉีได้มาจอดอยู่ที่ประตู ฟางเหยียนไม่พูดพร่ำทำเพลง นี่เป็นครั้งที่สองที่มาตระกูลฟาง

เขาเปิดประตูรถ แล้วเดินลงมา

แว็บนั้นที่เห็นฟางเหยียน ใบหน้าอันเหี่ยวย่นของฟางจินหยวน ได้ยิ้มออกมาอย่างดูไม่ดีแล้วกล่าว “เสี่ยวเหยียน มาสักที ฉันคิดว่าแกจะไม่มาเสียแล้ว”

“พี่เหยียน!” ฟางฟังจ้องฟางเหยียน ด้วยแววตาตกใจ

“พี่เหยียน วันนี้เป็นวันมงคลของพี่เหมี่ยว ทำไม...ทำไมพี่แต่งตัวแบบนี้ล่ะ? นี่เป็นชุดที่พี่ใส่มาครั้งที่แล้วมั้ย? ทำไมพี่ถึงไม่เปลี่ยนชุดบ้างล่ะ” พูดพลาง ฟางฟังก็มาอยู่ตรงหน้าขอฟางเหยียน ยกมือขึ้นมาจับมือของฟางเหยียน ใบหน้าของเธอปรากฏรอยยิ้มหวานออกมา ดูๆแล้วเป็นเด็กสาวที่บริสุทธิ์ไร้เดียงสาคนหนึ่งจริงๆ

ฟางเหยียนมองฟางฟัง พบว่าแววตาของเธอสดใสมาก ไม่ถูกสิ่งภายนอกแปดเปื้อน แต่ยิ่งเป็นแบบนี้ฟางเหยียนยิ่งห่อเหี่ยวใจ ทุกคนล้วนเป็นญาติพี่น้องกัน ทำไมต่างกันมากขนาดนั้นล่ะ

ฟางฟังจะเข้าใจความคิดของฟางเหยียนได้อย่างไรกัน หลังจากที่เธอจับมือของฟางเหยียนแล้ว ได้กล่าวอย่างสบายๆว่า “แต่ก็ไม่เป็นไร ฉันเตรียมชุดพิธีการที่ดูดีมากให้พี่ไว้แล้ว มาเร็ว เดี๋ยวฉันจะพาพี่ไปเปลี่ยนชุด!”

ฟางเหยียนสะบัดมือของฟางฟังอย่างเด็ดเดี่ยว มองไปที่ฟางจินหยวนด้วยสีหน้าเลือดเย็น ไม่พูดไม่จา เดินเข้าไปในคฤหาสน์ตระกูลฟาง เทียนขุยก็ตามหลังไป เหลือไว้เพียงปู่กับหลานสองคนที่กำลังอับอาย