“คุณท่าน…” เหล่าโจวตะโกนใส่ฟางจินหยวน แต่ฟางจินหยวนยกมือขัดไว้
ตอนนี้ เขาเพียงแค่อยากดูฟางเหยียนที่สงบแบบนี้อีกสักหน่อย เพียงแค่ดูอย่างนี้ เขาก็พอใจแล้ว! มนุษย์เมื่อแก่ตัวลง จะจำเรื่องที่ผ่านมาได้ง่าย โดยเฉพาะคนอย่างฟางจินหยวนที่ผ่านร้อนผ่านหนาวมา ยิ่งง่ายต่อเจ็บปวดใจกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้า
แต่ไม่นาน ฟางเหยียนก็เห็นเขา เขาหันหลับมาดูฟางจินหยวน ใบหน้านั้นยังคงเป็นใบหน้าอันเย็นชาอย่างนั้น และยังคงเป็นใบหน้าบูดบึ้ง เขายิ้ม แล้วกล่าว “คุณมาแล้ว!”
“พ่อ!” ฟางไห่อิงที่ยืนอยู่ด้านหลังของฟางเหยียนตะโกนออกมาอย่างอกสั่นขวัญหาย
ฟางจินหยวนสะอึกสะอื้น เดินไปที่ฟางเหยียน แล้วกล่าว “เสี่ยวเหยียน! ฉันคิดว่าแกจะไม่กลับมาแล้วเสียอีก? เรื่องเมื่อกี๊ ฉันสั่งสอนพวกเขาไปแล้ว แก…”
ฟางเหยียนยกมือขึ้นขัดคำพูดของคุณท่านไว้ ฟางเหมี่ยวและตงฟางหยุนเอ๋อร์ที่เพิ่งออกมาเมื่อกี๊เห็นการกระทำนี้พอดี หลังจากการกระทำนี้ คุณท่านก็หุบปากไป ไม่พูดอะไรอีก เพียงแต่มองฟางเหยียนอย่างรู้สึกผิด
ตงฟางหยุนเอ๋อร์อดไม่ได้ที่จะคาดเดา ว่าฟางเหยียนนี่มีความสามารถขนาดไหนกัน ทำไมถึงสั่งคุณท่านตระกูลฟางที่ดูแล้วยโสโอหังนี่ได้ แล้วยังวางท่าสูงส่งอีกต่างหาก นี่คุณท่านของตระกูลฟางนะ คนจำนวนมากต้องให้การเคารพนับถือ แล้วทำไมฟางเหยียนนี่ถึงได้จองหองไร้มารยาทได้ขนาดนี้กันนะ? และที่สำคัญที่สุดคือ คุณท่านยังไม่โกรธอีกด้วย
ฟางเหยียนกล่าวอย่างเย็นชาว่า “ไม่ต้องไร้สาระกับผม ที่ผมกลับมาก็เพราะมาส่งคุณน้าของผม ฟางจินหยวน ผมรู้นะว่าคุณให้น้าแต่งงานกับคนนั้นเพื่อธุรกิจของคุณ ตอนนั้นผมไม่อยู่ ถ้าผมอยู่ ผมไม่มีทางให้คุณเอาความสุขของคุณน้าของผมไปแลกกับการค้าของคุณแน่นอน!
“เสี่ยวเหยียน!” ฟางไห่อิงทนไม่ไหวแล้ว มองไปที่คุณท่านอย่างรู้สึกผิด เธอไม่คาดคิดว่าฟางเหยียนจะตำหนิคุณท่านตรงๆเรื่องของตนต่อหน้าผู้คน เนื่องจากนิสัยแข็งกร้าวของคุณท่านยังคงฝังลึกอยู่ในใจของฟางไห่อิง ดังนั้นเมื่อได้ยินฟางเหยียนตำหนิและไม่ยอมรับคุณท่านอย่างนั้น ทำให้เธอละอายใจอย่างหาที่เปรียบมิได้
“เสี่ยวเหยียน เรื่องนี้…”
ฟางเหยียนยกมือขัดฟางไห่อิงไว้ แล้วพูดต่อว่า “เรื่องก็เกิดขึ้นแล้ว ผมไม่อยากรื้อฟื้นอะไรอีก ผมก็แค่พาน้าของผมมาส่ง ส่งกลับที่ๆเธอเติบโตมา จางจินหยวน จำไว้นะ ถ้าในตระกูลฟางน้าของผมเสียเปรียบอะไรแม้แต่นิดเดียว ผมจะกำจัดตระกูลฟางอย่างไม่อ่อนข้อเลยแม้แต่น้อยให้ดู” คำพูดของฟางเหยียน เลือดเย็นไร้ความรู้สึก ทำให้ทุกคนภายในห้องโถงกลัวจนไม่กล้าพูดอะไรออกมา
หนึ่งในนั้นที่ประหลาดใจคือตงฟางหยุนเอ๋อร์ เธอมองฟางเหยียนอย่างไม่เชื่อ นี่ยังเป็นคำพูดที่มนุษย์พูดอยู่หรือเปล่าเนี่ย? เรียกชื่อผู้นำตระกูลโดยตรง แล้วยังจะกำจัดตระกูลฟางอีก นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้ยินคนพูดโอหังได้ขนาดนี้ ตระกูลฟางแข็งแกร่งขนาดไหน นึกไม่ถึงว่าเขาจะกล้าพูดว่าจะกำจัดตระกูลฟางได้! นี่กำลังรังแกตระกูลฟางอยู่งั้นเหรอ? หรือว่า…
เธอไม่ทันได้คิดต่อ ก็พบว่าตระกูลฟางนี้ไม่มีใครพูดอะไรออกมาเลยแม้แต่คนเดียว ทุกคนต่างพากันนิ่งเงียบ ต้องไปที่เขาอย่างระแวง และใบหน้าของฟางไห่เซิงและหลี่เย่ว์ เต็มไปด้วยความหวาดกลัว
ภาพที่ฟางเหยียนทำลายขวังซือด้วยวิชาเดียวยังคงตราตรึงอยู่เสมอ ตอนนั้นเขาก็ใช้สายตาแบบนี้ ไม่มีใครกล้าสงสัยในความจริงเท็จของคำพูดของเขา ไม่มีใครกล้าเล่นกับคนที่สามารถเอาชีวิตคนได้ตลอดเวลาแบบนี้
ตงฟางหยุนเอ๋อร์ไม่รู้เรื่องความแค้นเหล่านี้ของตระกูลฟาง เพียงแต่ตะลึงกับคำพูดแปลกๆของฟางเหยียนเข้าให้แล้ว เขาอยากกำจัดตระกูลฟาง นี่เป็นการละเมิดตระกูลฟางอย่างหนึ่ง แต่นึกไม่ถึงว่าจะไม่มีคนของตระกูลฟางคนไหนกล้าตอกกลับคำพูดของเขาเลยสักคน! ทุกคนถึงขั้นหวาดกลัว
เขาเป็นใคร? ทำไมถึงทำให้คนในครอบครัว ถึงขั้นคุณท่านหวาดกลัวได้ขนาดนี้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบทรงเกียรติยศ