จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 404

หลังจากที่ผู้เฒ่าหลายคนเดินเข้ามาแล้ว ก็ดึงดูดสายตาของทุกคนที่อยู่ในห้องทำงาน

ฟางเหยียนก็มองๆไป มองการแต่งกายอีกทั้งลักษณะของพวกเขา ล้วนเป็นระดับหัวหน้าทั้งนั้น ถ้าตนเดาไม่ผิดล่ะก็ พวกเขาน่าจะเป็นกรรมการของมหาลัยทุกคน

ผู้คนที่เดิมทีหน้าตาเคร่งขรึมหลังจากที่เดินเข้ามาแล้ว ก็เปลี่ยนท่าทีเป็นมิตรทันที

คนอ้วนหัวล้านที่ใส่แว่นคนนั้นที่อยู่กลางสุด ที่เป็นหนึ่งในกรรมการได้ทักทายศาสตราจารย์โจว จากนั้นก็มองฟางเหยียนแล้วถาม “ศาสตราจารย์โจว นี่คือคุณฟางที่คุณกล่าวถึงหรือเปล่า？”

ศาสตราจารย์โจวมองอธิการบดี แล้วมองไปยังผู้คนที่เดินตามอธิการบดี ศาสตราจารย์หวังไม่อยู่ แต่คนพวกนั้นเป็นคนกลุ่มเดียวกับศาสตราจารย์หวงทั้งหมด แต่ละคนดูๆแล้วท่าทางมีเมตตาและอัธยาศัยดี ต้องเป็นเรื่องอะไรที่ไม่ดีอย่างแน่นอน

“ครับ！อธิการบดีมีธุระอะไรมั้ยครับ？” ศาสตราจารย์โจวถามอย่างไม่ไว้หน้า

อธิการบดีหัวเราะ “ศาสตราจารย์โจว ฟังคุณพูดเข้าสิ ผมได้ยินเรื่องที่คุณฟางบรรยายคลาสเมื่อกี๊แล้ว ดึงดูดเสียงชื่นชมของนักศึกษาที่ไปฟังบรรยาย แล้วก็ยังมีอาจารย์บางส่วนก็มาเล่าเรื่องนี้ให้ผมฟังแล้ว สำหรับคนเก่งแบบนี้ไม่ใช่แค่คุณเท่านั้นที่อยากรั้งไว้ ผมในฐานะที่เป็นอธิการบดี ก็มาด้วยความจริงใจ”

เมื่อพูดจบ เขามองฟางเหยียน ถามอย่างหัวเราะ “คุณฟาง เพียงแค่คุณมาบรรยายของมหาลัยของเรา เราก็สามารถทำตามข้อเรียกร้องของคุณได้ทั้งหมด ผมคืออธิการบดีของมหาวิทยาลัยซีหนาน ขอเชิญคุณด้วยความสัตย์จริง กรุณาอยู่ต่อด้วยเถอะครับ！”

เมื่อพูดจบ อธิการบดีโค้งคำนับเก้าสิบองศาให้ฟางเหยียน

การกระทำนี้ทำให้คนในห้องทำงานประหลาดใจ นึกไม่ถึงว่าอธิการบดีจะมาเชิญด้วยตัวเอง แล้วยังทำกิริยาแบบนี้อีกด้วย ทุกคนอดไม่ได้ที่จะพูดคุยกันขึ้นมา เลื่อมใสและเพิ่มคะแนนให้อีฟางเหยียนขึ้นไปอีก

ฟางเหยียนมองอธิการบดี ผู้เฒ่าคนนี้เหงื่อไหลออกมาแล้ว ดูท่าทางแล้วเขาอุดมการณ์กว้างไกล แต่ในความเป็นจริงไม่รู้เลยว่าคิดอะไรอยู่

“ได้แล้วครับ อธิการบดี！นี่ผมก็กำลังคุยกับฟางเหยียนอยู่ไม่ใช่เหรอ” ศาสตราจารย์โจวเร่งอย่างรำคาญ ก็คือไม่ให้อธิการบดีทำอะไรไม่ดีตรงนี้อีก

อธิการบดีหัวเราะ “นี่ผมก็ไม่ใช่ว่ากำลังแสดงความจริงใจของพวกเราอยู่เหรอ คุณฟาง พวกเราจริงใจ เมื่อก่อนคำพูดของศาสตราจารย์โจว เป็นแค่คำพูดของเขาเอง แต่ตอนนี้ การกระทำของคุณทำให้ทางมหาลัยเลื่อมใส ถ้าคุณสามารถมาเป็นอาจารย์ของมหาลัยเราได้ เราจะให้สวัสดิการที่ดีที่สุด และความช่วยเหลือระดับสูงที่สุดสำหรับคุณ”

“ใช่ มหาลัยของเราให้ความสำคัญกับคนเก่ง เมื่ออธิการบดีได้ยินเรื่องการเรียน ก็รีบมาในทันใด” อาจารย์เก่าแก่คนหนึ่งที่อยู่ข้างๆอธิการบดีรีบพูดประจบประแจงทันที

ในขณะเดียวกันนี้ มือถือของอธิการบดีดังขึ้น ใบหน้าอิ่มเอิบนั้นของเขาชะงักไป จากนั้นก็หยิบมือถือขึ้นมา หลังจากที่มองมือถือแล้ว ก็ได้กล่าวว่า “ขอโทษนะครับ คุณฟาง ระดับสูงโทรมา ผมรับสายก่อนนะครับ”

พูดพลาง อธิการบดีก็เดินออกไป

ศาสตราจารย์โจวมองฟางเหยียน แล้วกล่าว “ไม่ต้องสนใจพวกเขา ศาสตราจารย์ฟาง ผมก็ย้ำคำเดิม ทำให้ดีที่สุด ผมหวังว่าคุณจะอยู่ที่นี่ แต่นี่ก็ต้องดูความต้องการของคุณแล้วล่ะ”