จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 41
สรุปบท บทที่ 41 นี่ไม่ใช่ปรึกษา แต่เป็นคำสั่ง: จอมนักรบทรงเกียรติยศ
สรุปเนื้อหา บทที่ 41 นี่ไม่ใช่ปรึกษา แต่เป็นคำสั่ง – จอมนักรบทรงเกียรติยศ โดย โซ่วปี่หนานซาน
บท บทที่ 41 นี่ไม่ใช่ปรึกษา แต่เป็นคำสั่ง ของ จอมนักรบทรงเกียรติยศ ในหมวดนิยายใช้ชีวิต เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย โซ่วปี่หนานซาน อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
บทที่ 41 นี่ไม่ใช่ปรึกษา แต่เป็นคำสั่ง
จากนั้นก็มีคนสองคนเดินเข้ามาจากประตูใหญ่คฤหาสน์บ้านหลิน คนหนึ่งอายุราวยี่สิบสี่ยี่สิบห้าปี สีหน้าซีดขาด ท่วงท่าย่างก้าวแผ่วเบา ดูแล้วเป็นขี้โรค อีกคนอายุราวสามสิบกว่า รูปร่างใหญ่โตกำยำ ท่วงท่าเดินหนักแน่น
สองคนนี้หลิวจินหม่านรู้จัก คนหนึ่งคือฟางเหยียนซึ่งเป็นลูกเขยแต่งเข้าบ้านเมียของบ้านเย่ อีกคนคือแขกวีไอพีคนนั้นที่วันนั้นหวงหยวนฉาวเจ้าพ่อซีหนานกรุ๊ปเชิญมา รองผู้นำกองทหารภาคตะวันตกเฉียงใต้ คุณเทียนขุย
เทียนขุยฐานะสูงส่งมาก นี่เป็นสิ่งที่คนที่มีฐานะของเมืองจินโจวต่างรู้กันดี ในเมื่อเป็นรองผู้นำกองทหารภาคตะวันตกเฉียงใต้ แสดงว่าตำแหน่งสูงมากทีเดียว ต่อให้เป็นบ้านเซียว ก็ไม่สามารถเชิญคนระดับเทียนขุนมาได้
แต่เทียนขุยคนนี้กลับเดินตามหลังลูกเขยบ้านเย่ สีหน้าเคร่งเครียด ไม่ว่าจะดูยังไงก็เป็นการ์ดดีๆนี่เอง
พอได้ผลสรุปอันน่าตกใจแบบนี้ออกมา คนบ้านหลิวแทบสะอึก! ตำแหน่งของฟางเหยียนนี่ดูท่าจะเหนือกว่าเทียนขุยงั้นหรอ?!
วินาทีนั้นเขาพลันนึกถึงข่าวลือก่อนหน้านี้ว่า มีคนใหญ่คนโตคนหนึ่งมาที่จินโจว
เดิมเขาคิดว่าคนใหญ่คนโตนี่คือหวงหยวนฉาว แต่ตอนนี้ดูแล้ว คงไม่ใช่หวงหยวนฉาวซะแล้ว
ไม่ใช่เทียนขุย และก็ไม่ใช่หวงหยวนฉาว งั้นคนใหญ่คนโตคนนี้คงต้องเป็นลูกเขยบ้านเย่คนนี้แน่แล้ว!
“แกจะทำอะไร?” หลิวต้าหลงลุกขึ้นดึงลูกสาวตัวเองหลบหลังคล้ายจะปกป้อง
หลิวเหยาเหยาพึ่งโดนฟางเหยียนรังแกมา นี่พึ่งบอกจะไปสืบเรื่องเขา แต่เขากลับมาถึงนี่ด้วยตัวเองเลย
นี่ไม่ใช่จงใจมาหาเรื่อง แล้วจะเป็นอะไรล่ะ?
ฟางเหยียนไม่พูดจา ได้แต่เดินเข้ามาทีละก้าว
“ใครอยู่แถวนี้บ้างวะ ออกมา!” หลิวต้าหลงแตกตื่น รีบตะโกนเรียกคนข้างนอกเข้ามา
แต่เรียกไปสิบกว่าทีก็ไม่มีใครมา และไม่มีเสียงใครตอบด้วย
“คุณคิดว่าผมจะมาที่นี่โดยไม่เตรียมตัวอะไรเลยงั้นหรอ?” ฟางเหยียนเผยรอยยิ้มเย็นพลางว่า
หลิวต้าหลงรู้ได้ในทันที ใช่ พวกเขาเข้ามาถึงในบ้านแล้ว พวกการ์ดด้านนอกยังไม่ขึ้นมา นี่ไม่เหมือนสไตล์บ้านหลิวเลย
“แก แก แกฆ่าพวกมันหมดแล้วหรอ?” หลิวต้าหลงอ้าปากค้าง สีหน้าตกตะลึง
คำพูดนี้ทำเอาทั้งห้องระส่ำระสาย รวมถึงหลิวจินหม่านที่ผ่านประสบการณ์มาโชกโชนด้วย ยังอดอ้าปากค้างอย่างตกใจไม่ได้!
“หลิวจินหม่าน วางใจเถอะ ผมยังไม่ได้ฆ่าใครในบ้านคุณเลย?” ฟางเหยียนยังคงท่าทีสบายๆไม่ยี่หระอะไร
หลิวจินหม่านกลืนน้ำลายดังเอื๊อก ลอบมองเทียนขุย ตั้งแต่เข้ามาเขาก็ยืนในฐานะการ์ด ไม่พูดอะไรซักคำ ตอนนี้เขาเลยต้องเบนสายตากลับไปที่ฟางเหยียน
เทียนขุยเป็นคนที่สามารถเรียกระดมกองทหารได้ทุกเวลา อยากจะบดขยี้บ้านหลิวมันง่ายมาก และฟางเหยียนคนนี้เป็นใครกันแน่? เป็นใครกันถึงสามารถอยู่เหนือเทียนขุยได้ ถึงสามารถทำให้เทียนขุยยอมศิโรราบเป็นแค่ลูกน้องแบบนี้!
“แกไม่ได้ฆ่าคนบ้านฉัน แล้วแกมาที่นี่ทำไม?” หลิวต้าหลงถามอย่างเลิ่กลั่ก “แกคงไม่คิดจะอยากได้ลูกสาวฉันใช่ไหม?”
ตอนเขาพูด มือป้องกันหลิวเหยาเหยาไว้อย่างแน่นหนา
ความรักของพ่อที่มีต่อลูกพุ่งปรี๊ดกระจายไปทั่วห้อง!
“ตาใหญ่ นี่แกทำอะไร?” หลิวจินหม่านมองออกว่าเรื่องไม่น่าจะง่ายขนาดนั้น เลยร้องห้าม
หลิวจินหม่านอึ้งไปทันที เขายังไม่ทันได้พูดอะไร พี่น้องบ้านหลิวก็พูดขึ้น “จะทำงั้นได้ไง พวกเราอาศัยการร่วมงานกับบ้านเซียวถึงจะมีฐานะอย่างวันนี้ แกรู้ไหมว่าเมืองจินโจวมีอุตสาหกรรมอะไรบ้างเป็นของบ้านเซียวน่ะ?”
“เท่าที่เห็นๆกันอยู่ก็ไม่ต้องพูดถึงละ แต่อุตสาหกรรมเมื่อก่อนของบ้านเย่ก็โดนลูกค้าบ้านเซียวกวาดต้อนซื้อไปหมดแล้ว ถึงจะบอกว่าไม่ใช่คนของบ้านเซียวเอง แต่ใครเลยจะไม่รู้ว่านั่นเป็นฝีมือบ้านเซียวน่ะ”
“นั่นสิ ทั่วทั้งเมืองจินโจว ธุรกิจกว่าห้าสิบเปอร์เซ็นต์ล้วนเกี่ยวพันกับบ้านเซียว แกให้พวกเราไม่ร่วมงานกับบ้านเซียว แล้วธุรกิจใหญ่ขนาดนั้นของเราจะทำยังไงล่ะ?”
“ถ้าพวกคุณไม่ฟัง งั้นผมจะบดขยี้บ้านหลิวซะเลย ผม พูดได้ทำได้” พูดจบ ฟางเหยียนหมุนตัวเดินออกไป ทิ้งคนบ้านหลิวมองหน้ากับเลิ่กลั่ก
“พ่อ เอาไงดี?” พอเห็นฟางเหยียนออกไป หลิวต้าหลงถามขึ้นคนแรก
“ถ้าพวกเราตัดขาดสัมพันธ์กับบ้านเซียวจริงๆ พวกเราต้องโดนฆ่าล้างตระกูลแน่”
“ฆ่าล้างตระกูล เขาคิดว่าตัวเองเป็นใคร? บ้านหลิวของเราเขาคิดจะฆ่าล้างบางยังไงก็ได้หรือไง?”
หลิวจินหม่านคิดคำนวณผลดี-ผลเสีย เขาเงียบไปพักหนึ่งก่อนว่า “ตาใหญ่ ตารอง สั่งการลงไป ธุรกิจทั้งหมดของตระกูลหลิวตัดขาดความร่วมมือกับบ้านเซียนให้หมด”
“พ่อ เราจะต้องตกใจขนาดนี้เลยหรอ? การร่วมมือของบ้านหลิวเรากับบ้านเซียวยังทำอะไรฟางเหยียนคนเดียวไม่ได้หรอ?”
“อีกอย่าง พวกเราตัดสัมพันธ์ร่วมงานกับบ้านเซียว บ้านเซียวต้องหาเรื่องพวกเราแน่!”
หลิวจินหม่านยกมือขึ้นปราม พูดอย่างเคร่งเครียดว่า “อำนาจของกองทหารกับอำนาจของบ้านเซียว ใครใหญ่กว่า?” พี่น้องบ้านหลิงมองหน้ากันไปมา นี่เป็นคำตอบที่ไม่จำเป็นต้องพูดก็รู้
“หรือว่าพวกแกยังมองไม่ออกว่าลูกเขยบ้านเย่คนนี้ กลับมาเพื่อบ้านเย่หรือไง? บ้านเซียวแย่งชิงทุกสิ่งของบ้านเย่ไป บีบให้พ่อบุญธรรมเขาฆ่าตัวตาย เขากลับมาครั้งนี้ต้องให้บ้านเซียวชดใช้แน่”
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบทรงเกียรติยศ