จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 40

บทที่ 40 ตบเฮียเตา

ระหว่างที่พูด เขายกมือขึ้นมาที่หน้าต่งยู่ ในจังหวะที่มือจะสัมผัสใบหน้าต่งยู่ ก็ได้ยินเสียงเพี๊ยะดังขึ้น

ต่งยู่มีหรือจะยอมให้คนแบบนี้แตะต้องเธอ ปฏิกิริยาโต้ตอบฉับพลัน เลยตบหน้าเฮียเตาเข้าให้อย่างจัง

ตบนี้ทำเฮียเตาอึ้งไปเหมือนกัน ต่งยู่เองก็ถอยหลังไปหลายก้าว

เฮียเตายกมือขึ้นลูบแก้มข้างที่โดนตบ สีหน้าเปลี่ยนเป็นขึ้งโกรธสุดขีด

เขากัดฟันตะคอกว่า “แม่งเอ๊ย คนอย่างอาเตาอยู่ในวงการมาหลายปี ยังไม่เคยมีใครกล้าตบหน้าฉันเลย นังแพศยานี่ ให้เกียรติไม่เอาใช่ไหม? กล้าตบหน้าฉัน”

“เพี๊ยะ!” เขาพึ่งพูดจบ ก็โดนตบเข้าให้อีกฉาด

ฉาดนี้ทำเอาเลือดเขาออกมุมปาก ส่วนตัวเขาถอยไปข้างหลังหลายก้าวอย่างทุลักทุเล เขาเงยหน้าขึ้นฉับพลัน ก็เห็นฟางเหยียนที่ยืนหน้าไร้อารมณ์อยู่

“ไอ้เวรแกเป็นใคร? กล้ามาตบฉัน แม่งเอ๊ย!” เฮียเตาโกรธจัดจนเส้นเลือดปูดโปน

“เพี๊ยะ!” เขาพึ่งพูดจบ ฟางเหยียนก็ตบเขาอีกฉาด

ทำเอาเฮียเตาหมุนตัวไปกองกับพื้นเลย แต่ฟางเหยียนไม่คิดให้เขานอนแอ้งแม้งที่พื้นสบายๆ เลยยกคอเสื้อเขาขึ้นมา ตบอีกฉาดแล้วฉาดเล่า ตบจนคนรอบข้างเลิ่กลั่ก

หลังจากตบไปสิบกว่าฉาด เฮียเตาก็กลายร่างเป็นหัวหมู หายใจรวยริน

ฟางเหยียนหันหัวมามองเถ้าแก่ที่ยืนตกใจหน้าซีดเผือด

และปรายตามองลูกน้องที่เฮียเตาพามา ไม่มีใครกล้าเข้ามา ทุกคนมีท่าทีโกรธจัด แต่กลับหงออยู่กับที่ ได้แต่จ้องฟางเหยียนราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ

“เถ้าแก่ เล่าเรื่องราวออกมาโดยละเอียดซักหน่อยละกัน” ฟางเหยียนพูดอย่างเย็นชา จากนั้นก็ตบเฮียเตาอีกฉาด คราวนี้เฮียเตาล้มลงกับพื้นอย่างแรง กลายสภาพเป็นหมูตายตัวหนึ่ง

เถ้าแก่ขาอ่อนยวบ แบบนี้ไม่เล่าก็ไม่ได้แล้ว

เฮียเตาเป็นคนโหดร้ายแค่ไหน แต่กลับทำอะไรไม่ได้เหมือนเด็กน้อยคนหนึ่งเมื่ออยู่ต่อหน้าคนนี้

เขารีบโบกมือละล่ำละลักว่า “ผมพูด ผมพูด ที่นี่เป็นถิ่นเฮียเตา การค้าถ้าเจอคนต่างถิ่นให้ฟันไม่เลี้ยง ได้เงินมาก็จะแบ่งกับผม ผมเห็นสาวน้อยคนนี้มาคนเดียว และเป็นคนต่างถิ่น เธอมาดูหินก้อนนี้สองรอบแล้ว ต้องชอบมากแน่ๆ เมื่อกี้ผมก็เห็นหินเปล่งแสง ดังนั้นเลยคิดทำอย่างนี้ ผมไม่รู้ ไม่รู้จริงๆว่าคุณร้ายกาจขนาดนี้ ถ้าผมรู้ต่อให้ผมบ้าแค่ไหนก็ไม่กล้าหรอก!”

เรื่องแบบนี้เขาทำมาไม่น้อย และก็โกงเงินคนต่างถิ่นมาได้ไม่น้อยด้วย

ฟางเหยียนยิ้มเย็นพลางว่า “งั้นตอนนี้ล่ะ? ตอนนี้หินก้อนนี้เอาไง?”

“ผมให้! ผมให้พวกคุณ ไม่เอาเงินแม้แต่แดงเดียว” เถ้าแก่พูดรัวๆ น้ำตาแทบไหลอยู่รอมร่อ

วันนี้แม่งเตะโดนตอเข้าให้แล้ว เถ้าแก่เจ้าเล่ห์มาตลอดชีวิต ยังไงก็ไม่คิดว่าจะมาเจอคนแบบนี้

พวกเขาน่ะโกงเงิน คนนี้เล่นแย่งเลย

ฟางเหยียนสบตากับต่งยู่หนึ่งที ต่งยู่ถึงได้สติกลับมา เธอมองเถ้าแก่พลางว่า “ฉันไม่เอาของคุณฟรีๆ คุณบอกราคามา ฉันจ่ายให้ ฉันไม่ขาดเงินแค่นี้หรอก”

เถ้าแก่ยิ้มเศร้าบอกว่า “คุณหนู ผู้ชายของคุณร้ายกาจขนาดนี้ ผมมีหรือจะกล้ารับเงินคุณน่ะ” คำพูดนี้ทำต่งยู่หน้าแดงฉับพลัน เธอรีบแก้ตัวว่า “อย่ามาพูดซี้ซั้วนะ เขาไม่ใช่ผู้ชายของฉัน”

เถ้าแก่พูดต่ออีก “จะไม่ใช่ได้ยังไง ถ้าไม่ใช่ผู้ชายของคุณ จะเป็นศัตรูกับเฮียเตาเพื่อคุณหรอ?”

“เอาล่ะ อย่าเสียเวลาพล่ามกับเขาอีก จ่ายเงินเอาของแล้วไปกันเถอะ!” ฟางเหยียนพูดตรงประเด็น