จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 425

และแล้ว จากที่เขาใช้นิ้วเดียวแตะใบหน้าของหญิงสาวได้กลายเป็นสาวนิ้วจับใบหน้าเธอเอาไว้ แล้วเงยหน้าเธอขึ้นมา เพิ่งจะเงยหน้าขึ้น สายตาของหญิงสาวได้หลบแววตาอันแดงก่ำคู่นั้นไป

ผู้ชายถามอย่างไม่พอใจสุดๆอย่างเห็นได้ชัด “ทำไม? เหมือนคุณจะกลัวผมมากเลยนะ?”

หญิงสาวส่ายหน้าอย่างตั้งใจแล้วกล่าว “พระราชาคะ ท่านคือพระราชา ดิฉันให้เกียรติท่าน ไม่ได้กลัวท่านค่ะ”

“ฮ่าๆๆ!” ผู้ชายหัวเราะอย่างเว่อร์วังอีกครั้ง ทั้งตำหนักดังสนั่นไปด้วยเสียงหัวเราะของภูตผี

จากนั้นผู้ชายได้จับคางของผู้หญิงอย่างแรง แล้วกล่าว “เงยหน้าขึ้นมา มองตาของผม”

แววตาหญิงสาวเป็นประกาย ไม่กล้าหลบอีกต่อไป ต่อจ้องมองไปที่สายตาอันแดงก่ำของผู้ชาย ดวงตาประสานกัน หญิงสาวเห็นความอันตรายอย่างหาที่สุดไม่ได้จากแววตาของผู้ชาย แววตาคู่นั้นของเขาเหมือนกับจะกลืนกินคนได้ เพียงแค่จ้องมอง ก็ไม่มีทางปรับทัศนวิสัยให้ไปทางอื่นได้อีก เธออยากจะมองไปทางอื่น แต่กลับเหมือนถูกแววตาสองดวงนั้นรั้งเอาไว้

“อู๋ซวง สายตาของคุณบอกผมว่า เหมือนคุณจะชอบใครคนหนึ่งเข้าให้แล้วล่ะ!” เมื่อคำพูดของปีศาจตนนี้ดังขึ้น ก็ได้แทงเข้าไปในจิตใจของหญิงสาวโดยตรง ทำให้เธอใจเต้นอย่างเร็ว

“เปล่าค่ะ!” หญิงสาวรีบตอบ “พระราชาคะ ฉันจะชอบคนอื่นได้อย่างไรกันคะ ฉันทำงานเพื่อท่านมาโดยตลอด การที่เข้าใกล้คนนั้น ก็เพื่อภารกิจ ดิฉันอยากจะเข้าใจคนนั้นให้มากขึ้นไปอีก”

“แล้วคุณเข้ามันแล้วยัง?” ผู้ชายยังคงถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา

หญิงสาวกลืนน้ำลาย แล้วกล่าวด้วยสีหน้ารู้สึกผิดว่า “ไม่เลยค่ะ!”

“อู๋ซวง ผมหวังว่าคุณจะจำได้นะ ว่าคุณคือผู้หญิงของพระราชา! และจำเป็นตลอดไป” เมื่อพูดจบ มือของเขาค่อยๆลูบไล้ลงมาที่คอของเธออย่างช้าๆ จากนั้นก็ถอดเสื้อของหญิงสาวออก

หญิงสาวไม่ขัดขืน ทำได้เพียงยอมความกำเริบเสิบสานของคนที่อยู่ข้างหน้านี้เท่านั้น เขาคือราชา ตนคือสนม แล้วตนจะต่อต้านราชาของตัวเองได้อย่างไรกัน? ถ้าต่อต้านก็มีจุดจบเพียงอย่างเดียว นั่นก็คือจบแบบไม่สวย

ภายในห้องโถง ท่าของราชากำเริบขึ้น เมื่อเผชิญหน้ากับคนสวยแบบนี้ ต่อให้เป็นราชา เขาก็ควบคุมกำลังของตัวเองไว้ไม่อยู่ ไม่ว่าที่นี่จะเป็นที่ไหน เขาก็เหมือนกับจะเสียสติไปแล้ว

แววตาทั้งสองของหญิงสาวมองไปที่ชุดเกราะสีเหลืองทอง แล้วกล่าว “พระราชาคะ ยังมีชุดเกราะอยู่นะคะ?”

ผู้ขายหยุดลงทันใด แววตาของเขาจ้องไปที่ผู้หญิง แล้วถาม “คุณหมายความว่ายังไง? อู๋ซวง คุณคงไม่ได้ชอบคนที่อยู่ด้านนอกนั่นเข้าให้แล้วหรอกนะ? เมื่อก่อน คุณไม่เคยใช้ข้ออ้างแบบนี้มาก่อนเลย”

แววตาของหญิงสาวเป็นประกายมากขึ้น ยิ่งเป็นประกายมากเท่าไหร่ยิ่งแสดงว่าเธอไม่ชอบมาพากล

แต่เธอพูดอย่างไม่เต็มใจมากว่า “พระราชาคะ เกราะนั้นสูงส่งขนาดนี้ นั่นคือของรักของท่าน คุณไม่สามารถทำเรื่องแบบนั้นต่อหน้ามันได้หรอก! ดิฉันก็แค่หวังดีต่อคุณ”

“อู๋ซวง!” ผู้ชายตะคอกอย่างเกรี้ยวกราดออกมา จากนั้นก็กระชากผู้หญิงเข้ามาหาตนอย่างแรง เนื่องจากพลังเยอะเกิน ร่างกายของหญิงสาวจึงได้เข้าใกล้กับผู้ขายอย่างแนบชิด เธอก็ฉวยโอกาสนี้หลบสายตาของผู้ชายไป

“ดูท่าทีแล้ว นานแล้วสินะที่คุณไม่ได้โดนแส้ฟาด วันนี้ให้ผมได้ฟาดคุณหน่อยก็แล้วกัน ให้คุณได้จำไว้ตลอดไป ว่าในโลกนี้ คุณเป็นได้เพียงของๆผมเท่านั้น” พูดจบ เขากอดหญิงสาวไว้ จากนั้นก็เดินเข้าไปในห้องที่อยู่ข้างๆห้องโถง

ในสายตาของเขา ต่อให้ผู้หญิงจะสวยขนาดไหนก็เป็นแค่สิ่งของชิ้นหนึ่งเท่านั้น เมื่อเขาชอบก็เอาออกมาเล่น ไม่ชอบแล้วก็โยนทิ้งขว้างไป บนโลกนี้จะมีรักแท้ได้อย่างไรกัน สำหรับเขาแล้ว ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนเป็นแค่มายาเท่านั้น