จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 444

จะว่าไป ที่เธอเสียใจที่ไม่ได้รับสายของฟางเหยียนเป็นเพราะเธอไม่รู้ว่าฟางเหยียนจะพูดอะไร ถ้าเขาบอกว่าตัวเองไม่ได้แต่งงานล่ะ คนนั้นหลอกเธอล่ะ

หลายครั้งที่เธอคิดอยากจะโทรกลับไปถามฟางเหยียนว่าโทรมาหาเธอทำไม แต่เมื่อกดเบอร์โทรของฟางเหยียน เธอกลับทำแบบนั้นไม่ได้ จนดึกก็ยังไม่ได้โทรหาฟางเหยียน เรื่องนี้จึงทิ้งเอาไว้จนกระทั่งถึงปัจจุบันนี้

เฮ้อ！จิตใจของเย่ชิงหยู่ในตอนนี้ได้วุ่นวายอย่างสุดๆแล้ว เธอไม่รู้ว่าจะเผชิญหน้ากับฟางเหยียนยังไง ถ้าเจอฟางเหยียนอีกครั้ง เธอควรจะทำตัวยังไงดี？ให้เขาอธิบายเรื่องนี้กับตน หรือตนจะคาดคั้นเขาดี？

ในขณะที่ในหัวของเย่ชิงหยู่กำลังฟุ้งซ่านอยู่นั้น จู่ๆนอกหน้าต่างก็มีเงาที่คุ้นเคยปรากฏขึ้น นั่นเป็นแผ่นหลังของคนๆหนึ่ง ผอมแห้ง แล้วยังมีความรู้สึกคุ้นเคยอย่างบอกไม่ถูกอีกด้วย

“ฟางเหยียน！” เย่ชิงหยู่ยืนขึ้นอย่างค่อนข้างตื่นเต้น แล้วเดินไปข้างๆหน้าต่าง เมื่อเดินไปถึง ก็ไม่เห็นเงานั้นแล้ว เธออยู่ที่ความสูงของชั้นสิบ มองลงไปข้างล่างไม่มีซอยอะไร มีเพียงลานกว้างที่โล่งว่าง แต่ที่ลานกว้างก็ไม่มีเงาที่ฟางเหยียน แผ่นหลังนั้นเหมือนหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยอย่างไรอย่างนั้น เมื่อกี๊ตนเห็นอย่างชัดเจน แล้วจะหายไปได้อย่างไร้ร่องรอยได้อย่างไรกัน？

หรือเพราะตัวเองคิดถึงฟางเหยียนมากเกินไป？ดังนั้นจึงประสาทหลอน？

ใช่ ต้องเป็นเพราะคิดถึงฟางเหยียนมากเกินไป ดังนั้นจึงประสาทหลอนแน่นอน！

“เย่ชิงหยู่นะเย่ชิงหยู่ แกกำลังทำอะไรอยู่” เย่ชิงหยู่ตบหัวตัวเองพูดกับตัวเอง พลางหลับสายตาอย่างทำอะไรไม่ได้ เธอนั่งลงบนเก้าอี้ หลับตาลง แล้วกดไปที่ขมับ

จะต้องเป็นเพราะช่วงนี้เกิดเรื่องบ่อย จึงทำให้เธอจิตใจว้าวุ่น！

นอกจากเรื่องของฟางเหยียนแล้ว ยังมีเรื่องไม่ดีที่เข้ามาอย่างไม่ขาดสาย เธอเริ่มรู้สึกว่าวาระสุดท้ายของตัวเองใกล้เข้ามาแล้ว

ไม่นาน เธอค่อยๆลืมตาขึ้นมา เมื่อลืมตา เหตุการณ์ที่อยู่ตรงหน้าทำให้เธอช็อกไป！

ด้านหน้าของเธอ ไม่รู้ว่ามีคนๆหนึ่งปรากฏกายขึ้นมาตั้งแต่เมื่อไหร่ คนนี้ทำให้เย่ชิงหยู่ช็อกไป

เมื่อเธอเพ่งมอง จู่ๆก็งงงวยไป คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าตัวเองไม่ใช่ใคร แต่เป็นฟางเหยียน！

ฟางเหยียนสวมเสื้อกันหนาวสีดำ ใส่กางเกงยีนธรรมดามากเหมือนเดิม รองเท้าก็ยังเป็นรองเท้าที่เขาสวมใส่เป็นประจำคู่นั้น ไม่รู้ว่าเพราะเปลี่ยนชุดใหม่ทั้งตัวหรือเปล่า จึงทำให้ฟางเหยียนในตอนนี้ดูมีชีวิตชีวากว่าเมื่อก่อนมาก

เย่ชิงหยู่ขยี้ตา ไม่ค่อยกล้าเชื่อสักเท่าไหร่ว่าคนที่อยู่ตรงหน้าคือฟางเหยียน

ภาพลวงตา ใช่ ต้องเปนภาพหลอนแน่ๆ！จะต้องเป็นเพราะคิดถึงฟางเหยียนมากเกินไป จึงได้เกิดภาพหลอนแบบนี้ขึ้นมา

เมื่อนึกถึงจุดนี้ เย่ชิงหยู่หลับตาลงอีกครั้ง ยกมือขึ้นขยี้รอบๆดวงตาอีกครั้ง

หลังจากที่ขยี้ไปได้สิบวินาที เธอจึงได้ลืมตาขึ้นอีกครั้ง

“ฟางเหยียน”ที่อยู่ตรงหน้ายังไม่จากไปไหน ยังคงยืนอยู่ที่เดิมไม่ขยับ！

“ชิงหยู่！” ฟางเหยียนมองเย่ชิงหยู่ที่โศกเศร้า ด้วยความเจ็บปวดรวดร้าว เขาไม่รู้ว่าช่วงนี้หญิงสาวคนนี้เผชิญกับอะไรมาบ้าง จะต้องเป็นเรื่องที่ไม่ดีอย่างแน่นอน ถ้าไม่ใช่เพราะหวงหยวนฉาวบอกตนว่าบริษัทของเธอกำลังเจอกับวิกฤต เขาก็ยังคงไม่รู้ว่าพวกเขี้ยวเล็บพวกนี้ได้เตรียมจะเล่นงานเย่ชิงหยู่แล้ว สิ่งที่เขาเป็นห่วงมากที่สุดคือความปลอดภัยของเย่ชิงหยู่