จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 475

สองวันแล้ว ไม่เจอหน้าฟางเหยียนมาสองวันแล้ว เย่ชิงหยู่คิดว่าฟางเหยียนจะกลับมาเร็วกว่านี้ คืนวันนั้นยังตั้งใจรอเขากลับมาด้วย

ใครจะรู้ไปทีก็ไปตั้งสองวัน จากนั้นก็ไม่มีข่าวคราวอีกเลย เธอไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น สรุปแล้วสองวันนี้ไม่มีข่าวของบริษัทซินปางเลย และไม่มีข่าวของฟางเหยียนด้วย

เธอพยายามสืบข่าวของบริษัทซินปาง แต่กลับเหมือนพยายามไปก็ไร้ประโยชน์ ใครก็ไม่ยอมพูดถึงบริษัทซินปางนี้กัน กลัวว่าเป้าหมายต่อไปของพวกเขาจะเป็นธุรกิจของตน

เย่ชิงหยู่ไม่รู้ว่าฟางเหยียนทำอะไรกับบริษัทซินปาง แต่เธอยังคงเป็นห่วงฟางเหยียน เบื้องหลังของบริษัทซินปางน่ะคือแก๊งซินหงนะ อำนาจของแก๊งซินหงน่ะไม่ใช่คนธรรมดาจะเทียบได้หรอก

ฟางเหยียนแกร่งก็จริง แกร่งกว่าตระกูลเซียว แต่ตระกูลเซียวจะเทียบกับแก๊งซินหงได้ยังไงล่ะ!

ต่อให้เป็นตระกูลฟางของเมืองหลวง น่ากลัวจะไม่สามารถเทียบเคียงกับแก๊งซินหงได้เหมือนกัน! ตระกูลฟางน่ะกล้าแข็ง แต่นั่นก็เป็นการกล้าแข็งในด้านทำธุรกิจและราชการ แต่ถ้าเทียบกับองค์ใต้ดินแบบแก๊งซินหง ใครจะรู้ว่าพวกเขาทำอะไรล่ะ

ถ้าแก๊งซินหงมาต่อกรกับตระกูลฟาง สงสัยตระกูลฟางก็คงต้านทานไม่ไหวล่ะมั้ง!

ไม่ได้การ เกิดเรื่องละ ฟางเหยียนต้องเกิดเรื่องแน่!

เย่ชิงหยู่นั่งบนโซฟาอย่างไม่สงบสุข เธอหยิบมือถือบนโต๊ะขึ้นมา เธอกดโทรหาฟางเหยียน ปลายสายมีเสียงอัตโนมัติพูดมาว่า ขอโทษค่ะ หมายเลขที่คุณเรียกปิดเครื่องแล้ว กรุณาโทรมาใหม่อีกครั้ง...

ปิดเครื่องแล้ว! สีหน้าเย่ชิงหยู่เปลี่ยนเป็นกังวลขึ้นมา ไม่น่าจะเกิดเรื่องจริงๆหรอกใช่ไหม! ที่เขาต้องเผชิญหน้าคือแก๊งซินหงนะ ฟางเหยียนต้องเกิดเรื่องแล้วแน่ ต้องโดนแก๊งซินหง...

เย่ชิงหยู่ไม่กล้าคิดต่อไป เธอรีบกดโทรเบอร์นั้นอีกครั้ง ยังคงปิดเครื่องเหมือนเดิม!

ไอ้หยา! ทำไมตนต้องคิดมากแบบนี้นะ ฟางเหยียนแต่งงานกับคนอื่นแล้วแท้ๆ ที่สำคัญที่สุดเขายังไม่บอกตน ต่อให้ตนไปถามเขา เขายังแกล้งตีเนียนไม่รู้เรื่อง ฟางเหยียนเก็บซ่อนดีเกินไป เหมือนกับฐานะของเขา เขายังมีฐานะคุณชายตระกูลฟาง ถ้าตาแก่นั่นไม่บอกเธอ ตอนนี้เธอเองยังโดนหลอกอยู่แน่

ที่น่าขำที่สุดคือ เธอกลับให้ฟางเหยียนไปทำงานรักษาความปลอดภัยที่ฟางซื่อกรุ๊ป ทุกครั้งที่คิดถึงเรื่องนี้ เธอก็รู้สึกกระดากใจ เธอสามารถนึกถึงสีหน้าฟางเหยียนที่หัวเราะเยาะเธอจากข้างหลังได้เลย

เย่ชิงหยู่กอดขาตัวเอง พึมพำว่า “ฟางเหยียนเอ๊ยฟางเหยียน คุณคิดว่าฉันไม่รู้อะไรเลยจริงหรือไง? อยากจะปิดบังหลอกฉันไปตลอดงั้นสิ? เหอะ คุณนี่นะ....”

พอพูดถึงตรงนี้ เย่ชิงหยู๋รีบตบหัวตัวเอง “เย่ชิงหยู๋เอ๊ยเย่ชิงหยู่ คิดอะไรอยู่น่ะ ฟางเหยียนเกิดเรื่องเพราะเธอแล้วนะ เธอยังมีแก่ใจมาคิดเรื่องพวกนี้ตอนนี้อีก!”

ในตอนที่สมองเธอคิดสับสนวุ่นวายอยู่นั้น จู่ๆมือถือก็ดังขึ้นมา เธอรีบหันไปคว้ามาดู พอเห็นตัวหนังสือที่โชว์ขึ้นหน้าจอ ทันใดนั้นความรู้สึกรอคอยก็ตกวูบเลยทันที

เธอคิดว่าเป็นฟางเหยียนโทรกลับมา ไม่คิดว่าชื่อที่โชว์จะเป็นเฉินหย่า

เฉินหย่าไม่ได้ติดต่อเธอมาพักหนึ่งแล้ว หนึ่งเพราะตัวเธอยุ่งมาก สองเป็นเพราะช่วงนี้เธอไม่มีเวลาชวนเที่ยวด้วย

หลังจากถอนหายใจยาวหนึ่งเฮือก เย่ชิงหยู่ตัดสินใจกดรับสาย ปลายสายมีเสียงเฉินหย่าลอดออกมา “ชิงหยู่ อยู่บ้านไหม?”

“อยู่สิ ทำไมหรอ? เฉินหย่า!” เย่ชิงหยู่ถาม

เฉินหย่าบอก “อ้อ เธอว่างไหมน่ะ? ออกมาเจอกันหน่อยสิ เราไม่ได้ออกมาทานอะไรด้วยกันนานแล้วนะ”